Geplaatst op

Blog nr 75 – 31 augustus 2024.

Blog nr. 75…

Mae Ann, Thailand, 31 augustus 2024.

“Bezig Bijtje in Thailand..”

Dit Blog gaat over…
– Vijverwerk…
– de Perfecte Moesson & Ideale Planttijd…
– Prachtige Rijst-Paddy ’s…
– R.I.P… & de Stroom van Leven…

“Verwachtte je al eerder een blog..?”

Nou, de tijd vliegt als je druk in de weer bent – vooral als je ouder wordt, merk ik.
Ik ben een Bezig Bijtje met kluswerk rond ons huis en op het land.

Onze Birmese bouwers waren er weer en zij hebben een paar lang  gewenste zaken afgerond:
– Drie watertanks, waardoor we binnenkort ons eigen drinkwater hebben.
– Verharding van de inrit en parkeerplek – eindelijk baggervrij binnenrijden en parkeren.
– Een ‘werktoilet’ voor de bouwers en iedereen die af en toe op ons land komt werken.

Vijverwerk…

Aan de voorzijde van ons huis zijn drie betonnen vijvers met twee watervalletjes. In de vijvers zwemmen Koi karpers – die zijn kleurrijk en sereen.

In mijn vorige blog stond dat ik bezig was met reparaties en veranderwerk aan de vijvers.
Want.., ondanks dat ze bij de bouw erg degelijk gemaakt zijn, waren er op enkele plekken zogenoemde ‘zetscheurtjes’ ontstaan.

Alles is weer in orde en ik heb fonteintjes plus extra filters en zuurstoftoevoer aangebracht. Nu ben ik bezig om de waterstromen opnieuw in te regelen.

Zodra het water weer glashelder is, voegen we nog enkele nieuwe vissen toe – één vijver is namelijk nog leeg.
Uhm.., en daarna komen er foto’s in een blog.

Voor vijverkenners: ik weet nu uit ervaring dat het een hele opgave kan zijn om vijverwater helder en gezond te houden.

Moesson volgens het boekje…

Het regenseizoen is dit jaar perfect!
Het regent hier al weken lang elke dag – soms heftig, maar meestal is het miezerregen. De hitte en droogte uit het vorige blog zijn daardoor voorgoed vergeten.

Hoewel ik in Nederland meestal depri werd van lange regenperiodes, kan ik er hier van genieten. Misschien komt het doordat de temperatuur altijd aangenaam blijft en er geen gure winden zijn.

Hoe dan ook, ik ben blij met de regen. Het heeft zo zijn voordelen – ik kan bomen planten en onze Paddy-rijstvelden zijn prachtig groen!

Ideale planttijd = “NU..!”

Volgens een wijze uitspraak is er maar één goed antwoord op de vraag: ‘Wanneer is de beste tijd om bomen te planten..?’ – “10 jaar geleden!”
En als je het toen niet hebt gedaan is het antwoord: “NU..!”

Hier geldt echter een extra antwoord: “Aan het begin van de regentijd” – omdat de jonge bomen dan voldoende water krijgen om goed te wortelen. Dit jaar hebben we dus veel geluk met de regen.

Ik heb inmiddels meer dan 10 Mango-bomen, 4 Jack-fruit, 3 Guave, 4 Lamyaai en een aantal sierbomen en heesters geplant. Een percentage van nieuwe aanplant overleeft de droge periode niet, schreef ik eerder.

Nu blijken bijna alle Teak, Lemon en Ramboetan die ik vorig jaar heb geplant ineens snel door te groeien, natuurlijk dankzij de overvloedige regen.

Prachtige Paddy ’s…

We hebben ons land nu meer dan 13 jaar en dit is de eerste keer dat de Paddy-rijstveldjes er zó mooi uitzien. Dat heeft twee redenen…
1. Rijst heeft veel schoon water nodig en dat hebben we dit jaar letterlijk in overvloed.
2. Rijst telen is een heuse kunst, vooral op Paddy-veldjes tegen de heuvels. Gelukkig hebben we een meester-rijstboer gevonden die het vak verstaat.

We hadden bijna de moed opgegeven dat we ooit nog rijst op onze Paddy ’s zouden zien. Rijst telen op relatief kleine veldjes is eigenlijk financieel niet haalbaar. Daarom hebben we op de kleinste veldjes bomen geplant.

Kort voor de regentijd kwam onze oude buurman langs en Sa vroeg hem of hij misschien rijst wilde telen op ons land – wij kenden zijn meesterschap. Na een paar dagen bedenktijd begon hij enthousiast.

Voor hem is het financieel wel haalbaar omdat wij het onderhoud betalen – wat we anders ook moeten doen – en hij als gepensioneerde zo een extraatje verdient.

Het is fascinerend om te zien hoe een meester-rijstboer dagelijks zijn rijst inspecteert en aanpassingen doet aan de watertoevoer, en voor de juiste voeding zorgt.
Ook houdt hij het land maagdelijk schoon en onkruidvrij. Ons land ziet er nu pico bello uit en ons uitzicht is onbetaalbaar..!

Groen groeiende rijst – Prachtig en Mystiek…

R.I.P. Snuffy…

Op 8 juli hebben we afscheid genomen van onze geliefde chocolade Labrador Snuffy.
Ze was al een tijd minder actief en in de weken voor haar overlijden werd ze steeds slechter.

We brachten haar nog naar de dierenarts maar er was niks bijzonders te vinden.
Het leek erop dat Snuffy gewoon ‘op’ was – tijdens hete perioden had ze het vaak moeilijk, begrijpelijk voor een Labrador in de tropen.
Sa en ik waren bij haar toen ze in de nacht rustig heenging. De dag erop hebben Cream en ik haar begraven onder de geurbomen bij ons huis.

Snuffy was meer dan 12 jaar een trouw en alert maatje – Sa en Cream missen haar zachte knuffels, en ik mis bovendien haar intense ‘goeiemorgen-kwispel’ en onze ochtendwandelingen.

Ruim 12 jaar een alert maatje…

De stroom van leven…

Ook in Thailand geeft het leven een constante stroom aan veranderingen en uitdagingen, en aan schoonheid en vreugde!
Van het verhardingswerk rondom ons huis tot de mystieke pracht van onze Paddy ’s en het verlies van onze dierbare viervoeter – elke dag schept haar eigen nieuws en sfeer.

Terwijl de regen zorgt voor levendige groei en wij genieten van het resultaat van ons werk, blijft Snuffy in herinnering altijd bij ons.
Op naar het volgende blog, met oude verhalen en de avonturen die ons wachten.

Hier eindigt blog 75 – dank voor het lezen!

Hartelijke Groeten,

Luc

PS:
– Ben je enthousiast over mijn schrijverij..? – Deel het met familie, vrienden, collega’s en op social media.
– Wil je meer van mij lezen..? – Meld je aan bij Nieuwsbrief – [bovenaan] – en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs en andere ontwikkelingen.

Reageren..?

Ik ben altijd benieuwd naar reacties, dus voel je vrij om je gedachten te delen!
Stuur een email naar »»  Luc@lucalbrecht.nl…
Voor andere opties, ga naar »» Contact…

Overige Links:
»» Blog introductie…
»» Disclaimer – Privacy...

— einde pagina —

Geplaatst op

Blog nr. 72… 22 maart 2024.

Blog # 72

Mae Ann, Thailand, 22 maart 2024.

Reis mee in mijn Herinneringen…

– anekdotes en verhalen die het leven kleur geven. Ik hoop dat ze jou net zoveel inzichten geven als ze mij hebben gedaan – onderaan staan de Lessen & Inzichten die ik er in vond.

Let op: Namen en omstandigheden zijn veranderd uit respect voor de privacy, en soms is gewoon mijn verbeelding aan het werk.

Ben je Nieuw als lezer..? – Dan nodig ik je van harte uit om mijn »» Introductieblog te lezen.
Overweeg ook om je in te schrijven voor mijn Nieuwsbrief. Het is kosteloos en uitschrijven is net zo simpel – en het zal mij aanmoedigen bij mijn schrijverij!

Diagnose: Introvert…

Vanaf 1990 begon de (semi-)overheid meer en meer marktconform te werken, en complete sectoren werden geprivatiseerd. Ik raakte betrokken bij het verzorgen van trainingen in verschillende organisaties.

Maxim, een keurig geklede vijftiger, nam deel aan een sollicitatietraining.
Hij droeg een pak met das en glimmende schoenen – waarschijnlijk noemden we dat toen al ‘formeel’ of ‘stijfjes’.
Bij ons eerste contact zag ik pijn in zijn ogen – wellicht voor anderen verborgen achter zijn vriendelijke opstelling.

Onze eerste opdracht was simpel: “Neem 45 minuten de tijd om een presentatie over jezelf voor te bereiden. Verdeel deze in vier delen: 1. Wie ben ik? 2. Wat kan ik? 3. Wat wil ik? En 4. Mijn levensmotto of -instelling is: ‘…..’
Gebruik hiervoor het flip-overbord.” (Is dit tegenwoordig PowerPoint of tablet..?)

Pitchen…

“Dit wordt jullie eerste sollicitatiepitch. Deze zullen we de komende dagen optimaliseren. Aan het einde ben je gegarandeerd sollicitatiewaardig.”

Na de voorbereiding vroeg Maxim of hij als eerste mocht presenteren, en niemand maakte bezwaar. Hij keek strak op zijn notities en begon direct met “Ik ben…”. Het klonk helder, met slechts enkele haperingen.

Deel 2 – ‘Wat kan ik?’ – begon Maxim met een aarzelend “Ik ben introvert…”.
Hij viel stil, zijn hoofd zakte verder naar beneden en zijn stem smoorde in tranen.
De andere deelnemers schrokken hevig; sommigen stonden zelfs op.

“Doe iets..!”

Natuurlijk keek men ook naar de co-trainer en mij – ik had de leiding. Er werd gemompeld: “Wat nu?” en “Doe iets!”
Ik gebaarde om rustig te blijven zitten en vroeg mijn collega om water aan te reiken. Vervolgens sprak ik rustig: “Wat gebeurt er, Maxim..?” en “Wat is er mis met introvert..?” en “Ga zitten als dat beter voelt.”

Na een paar minuten kalmeerde Maxim en verminderden de tranen. Hij keek vertwijfeld naar mij, stak zijn armen in de lucht en zei: “Ik ben introvert”, alsof hij wilde zeggen: ‘Hopeloos, niets meer aan te doen..!’

Ik antwoordde: “Oké, Maxim, en… hoe weet jij dat?”
Maxim leek boos en zei met trillende stem: “Ik ben altijd al zo geweest… het stond zelfs in de test… de psycholoog zei dat ik geen nieuwe baan zou vinden.”
Ik dacht even na en zei toen: “Goed, Maxim, je bent altijd al introvert geweest… (nadrukkelijker), maar wat is er goed aan introvert zijn?”

“Niets..!”

Maxim boog zijn hoofd opnieuw en schudde, “Niets, meneer…”
Hij ging zitten en begon weer te huilen, ditmaal zachter.

Er gingen handen omhoog, waarschijnlijk om te helpen. Ik gebaarde om stilte en pakte mijn stoel om naast Maxim te gaan zitten. Na een paar momenten zei ik: “Er moet toch iets goeds zijn aan introvert zijn, en ik geloof stellig dat jij dat weet, Maxim…”

Opnieuw volgde een korte stilte.
“Ik heb een idee: laten we een half uurtje pauze nemen. Jij maakt een wandelingetje en komt terug met één positief aspect van introvert zijn. In de tussentijd drinken wij koffie.”

Maxim zei niets, stond op en liep aarzelend naar buiten, zijn schouders hangend en zijn hoofd gebogen. De andere deelnemers keken vertwijfeld, en mijn collega vroeg: “Weet je zeker dat dit goed gaat, Luc?”
Ik keek op en antwoordde: “Ja.., graag koffie!” Toch kreeg ook ik twijfels… ‘Wat als hij niet terugkomt?’ – ‘Wat als hij zichzelf iets aandoet?’ enzovoorts.

Opluchting & Succes…

Het wachten leek een eeuwigheid te duren.
De opluchting was dan ook groot toen Maxim na ongeveer 20 minuten terugkeerde. Zijn houding was compleet veranderd: rechtop, met een open, bijna triomfantelijke glimlach.

Hij gaf mij een hand en liep naar het katheder. Zelfs nu herinner ik me nog het enthousiasme in zijn stem toen hij zei: “Ja, ik kan heel goed geheimen bewaren en zal niet snel iets ongepasts zeggen.” Daarna begon hij opnieuw te huilen, lachtranen; van ontspanning en blijdschap.

Opnieuw wilden anderen helpen… Maar ik onderbrak hen snel: “Heel goed, Maxim! En als jij nog een positief punt weet, deel het alsjeblieft. Daarna mogen anderen aanvullen en noteren we ze op het bord.”
De rest van de training verliep goed en ontspannen.

Maxim maakte een succes van zijn eerste sollicitatie en ging op alle fronten vooruit.
Nog meer reden tot trots: 11 van de 12 anderen vonden binnen 3 maanden een nieuwe baan.
(Ja ja, ik weet het: ‘andere tijden’!)

Inzichten & Lessen…

Deze ervaring biedt tal van inzichten, te veel om hier te noemen.
Hier zijn er twee die er voor mij uitspringen:
1. Elke eigenschap heeft voor- en nadelen, mede afhankelijk van de context.
2. Onderschat NOOIT de impact die je kunt hebben als therapeut, coach, leidinggevende, collega, enzovoort. (Overschatten is natuurlijk net zo kwalijk!)

Over inzichten en lessen: iedereen kan zijn eigen vinden, sommige wellicht niet – het is niet aan mij om dat te bepalen. Alles is goed!

Psychologen & Testen…

‘We horen wat we willen, of kunnen horen’.
Dat uitspraken anders worden opgevat dan bedoeld valt nauwelijks te voorkomen. Psychologen en therapeuten noemen dit ook wel ‘misattributie’, en als het goed is zijn zij daar beducht op. Verder is het goed om kritisch te zijn en je eigen gezonde verstand te gebruiken.

Hier eindigt deze Herinnering story, ik hoop dat je ervan hebt genoten!

Enthousiast..?

Ben je enthousiast over dit verhaal..? Deel het met familie, vrienden, collega’s en op socialmedia.
Wil je meer avonturen lezen? Schrijf je bovenaan deze pagina in voor mijn Nieuwsbrief en ik hou je op de hoogte van nieuwe blogs, updates en andere ontwikkelingen.

Hartelijke groeten,
Luc

Wil je reageren..?

Ik ben altijd benieuwd naar jullie reacties en waardeer feedback enorm! Dus, voel je vrij om je gedachten te delen:
Stuur een email naar »»  Luc@lucalbrecht.nl…
Voor andere opties, ga naar »» Contact…

Overige Links:
»» Blog introductie…
»» Wat & Hoe… – over wat ik doe
»» Disclaimer – Privacy...

… einde pagina …