Categorie: Blog

Blog nr. 21…

Mae Rim, Thailand, 3 juni 2016.

–  Beslommeringen…
–  Boeddhistische (eigen-) Aardigheden…
–  Knuffel-Kalf…
–  Zelf-Bevrijding… – *Krom-denken…
–  ‘Pra Sit’, al 99 jaar eigen-Wijs…

Enthousiaste reacties na mijn Foto-Blog (nr. 20) – Hartelijk Dank..!
Smaken verschillen, enkele schreven: ‘ik hou meer van je schrijfsels Luc’.
Okay, nu weer een getypt verhaal – dat doe ik het liefst, met tussendoor soms een Foto-Blog.

Ook Dank voor jullie positieve reacties op m’n memo over Meditatie.
Alle reacties inspireerden mij weer..!

Beslommeringen…

Het warme voorjaar was dit keer super-heet en droog en het duurde heel lang.
Ik ging enkel ’s morgens vroeg en in de namiddag naar buiten en deed overdag vaak de airco aan – hou daar helemaal niet van omdat het verschil zo groot is als ik buiten kom. Men zegt dat het extreme weer komt door El Niño en eens in de zoveel jaar voor kan komen. Gelukkig maar, anders zou hier wonen in het voorjaar erg onprettig worden. Opmerkelijk is nog dat Sa en de meiden meer over de hitte klaagden dan ik, zij kreunden ach-en-wee en waren constant met ventilatoren bezig.

Regenseizoen komt er aan – inmiddels is het afgekoeld en er valt regelmatig een onweersbui. Er moet trouwens heel veel water vallen om de geslonken voorraden aan te vullen, alle grote reservoirs zijn nagenoeg opgedroogd. Verder is het wonderbaarlijk om te zien hoe de natuur uitbarst en razendsnel fris groen wordt.

Cream en Ice gaan alweer een poos naar school en Sa heeft haar bakkerij-opleiding met succes afgerond. Momenteel zoekt ze een geschikte job, niet eenvoudig omdat het laagseizoen is en ze parttime wil werken. Daar zijn Thaise bedrijven niet op ingesteld, standaard is 6 dagen per week 8 uur werken – alleen de (semi)overheid heeft een 5-daagse werkweek.

Het besluit om ons land wel of niet te verkopen hebben we opgeschort. Door de droogte waren jonge bomen verschroeit en vijvers drooggevallen, het land lijkt dor en doods. We gaan eerst herplanten en wachten tot het land levendig groen is. Het huis waar we nu wonen huren we voorlopig een jaar langer – het bevalt prima, al was het in de bergen ietsje koeler (maar natter en voor mij ongezonder – hier was ik nog niet ziek).

Boeddhistische (eigen) Aardigheden…

[< Zelfs Thaise apen eren Boeddha óf… voor ingewijden: heeft deze monnik zijn ‘monkeymind’ tot stilte en aanbidding gekregen?]

Er valt veel te schrijven over Boeddhistische / Animistische regels en gewoonten die het Thaise leven kleuren, en die voor Westerlingen soms onbegrijpelijk zijn.

Ik ben van nature nieuwsgierig naar wat mensen drijft en probeer steeds te achterhalen waarom Thai zich gedragen zoals ze doen. Ook zoek ik vaak naar diepere betekenissen van rituelen en symbolen. Veel begrijp ik wel door nuchter nadenken, maar met sommige zaken weet mijn Hollandse hoofd geen raad. Dan vraag ik Thai om uitleg maar die zeggen bijvoorbeeld: ‘ik weet het niet maar m’n oma misschien wel’ – ‘zo hoort het nou eenmaal’ – ‘dit heeft de Boeddha ons zo geleerd maar ik weet niet waarom’…
Niet eens zo verrassend. Wij Westerlingen weten immers ook niet altijd de bedoeling of oorsprong van wat we vieren of doen. (Moderne interpretaties van oude gebruiken leiden bij ons zelfs tot botsende discussies, ik denk nu aan Zwarte Piet).

Overigens, door mijn bril bezien hebben veel religieuze principes en gewoonten een heilzame betekenis en vaak pakken ze zo uit, ook als ik me er niet van bewust ben.

Zelf-Bevrijding…

Een Bevrijdingsactie die Thai graag doen; ze kopen een (meestal jonge) koe of ander dier, vlak voor de slacht en gaan ermee naar de tempel waar een monnik het dier en zijn bevrijders zegent – de Geluks-koe of het Feestvarken wordt dankbaar omhangen met kleurige bloemenkransen*. Daarna krijgt het dier een ‘nieuw leven’ – natuurlijk wordt het beest ooit geslacht, maar voorlopig is het gered.
Thai kopen ook (voor het doel gevangen) vogeltjes en laten die vrij. Wij kopen soms voor consumptie bestemde, levende vissen en laten ze daarna wegzwemmen in snel stromend water. Dit na een tip van de hoofdmonnik [Adjahn] van ‘onze’ tempel in Mae Ann. We vroegen zijn raad omdat Sa vreesde dat ‘foute spirits’ ons dwars zaten toen de bouw van ons huis niet doorging.

Als je nu denkt ‘Luc is gek geworden’ – dat kan – maar… bijvoorbeeld witte duiven of ballonnen oplaten bij een trouwerij heeft dezelfde bedoeling en hetzelfde effect: het kan beklemmende gevoelens bevrijden en goeie intenties zaaien – allemaal heilzaam dus. (Inderdaad… ik voel Zelf-bevrijding als de ‘vrijgekochte’ vissen het water inglijden en snel wegzwemmen – eenvoudig en betaalbaar geluk voor de vissen en mezelf.)

Knuffel-Kalf…

In een dorp vlakbij Sa ’s familie kocht een monnik dit voorjaar een volwassen koe ‘vrij’ van de slacht. Ze was drachtig maar vanwege de droogte kon de boer haar niet aanhouden. De monnik verzorgde haar, maar bij de geboorte van het kalf overleed de koe. Daarna zorgde de monnik voor het kalf en het beestje liep vrij rond bij de tempel. Nu is ze wat groter en een bekende in het dorp – ze is altijd vrij en gaat bij iedereen buurten – dat kan in afgelegen dorpjes nog.

> [Prachtig – het kalf huppelt naar de monnik zodra ze hem ziet en deze knuffelt blij met haar…
(Benieuwd hoe dat gaat als het kalf volwassen is!]

* Krom-Denken….

De volgende redenatie klinkt krom voor mijn rationele (egotistische) denken: “de redder bedankt de geredde” – omdat… dankzij de geredde kreeg de redder een kans om zijn/haar Eigen-Waarde te voelen en bevestigen.
Monniken bedanken bijvoorbeeld niet voor gaven die ze ontvangen – nee, de gever is dankbaar dat de monnik de gaven aanneemt, omdat… de gever daardoor zichzelf, zijn Eigen-Waarde kan voelen en bevestigen. Feitelijk bedankt de gever de monnik niet eens, hij keert zich bescheiden naar-binnen om zichzelf daar, in zijn stille Zelf te erkennen en (op-)waarderen. De monnik bevestigt dat door een zegen uit te spreken – hij heeft vooral een symbolische positie, net als een beeld, een kat of een hond, al kunnen de laatsten nog wel dankbaar lijken.
Als je weleens onvoorwaardelijk Van Harte hebt kunnen geven – en daarbij vanbinnen blije Zelfwaardering voelde – begrijp je misschien wat ik bedoel met: “ik red mezelf door anderen te redden en wat ik anderen van harte schenk, geef ik aan mezelf”. Zodoende schep ik meer zelfrespect, zelfwaardering en echte volwassenheid; ik voel me gegroeid en krachtig, waarvoor ik blij en dankbaar kan zijn.

Vrijheid en Waarachtigheid…
Voor mij zijn zulke bevrijdingsacties Niet bedoeld om m’n eventueel besmeurde geweten te sussen – ook niet om status en applaus te oogsten. Als dat m’n doel is, word ik volgens mij afhankelijk van oordelen van mezelf en anderen – immers, de mores van mijn geweten en de buitenwereld gaan dan bepalen of ik ‘goed doe’ – en zo word ik als het ware afhankelijk (en manipuleerbaar). Om dezelfde reden werken trots en zelfingenomenheid niet. Vandaar: bescheiden binnenin te werk gaan, vanuit mijn egoloze, stille Zelf. (Niet dat ik dat altijd kan hoor!)

Een Meester zei: ‘streef niet naar aanzien, comfort en goed doen; streef naar vrijheid, oprechtheid en waarachtigheid’ [dan doe ik vanzelf goed] – ik denk ook aan de uitspraak ‘laat uw rechterhand niet weten wat uw linker doet’.

‘Pra Sit’ – al 99 jaar Eigen Wijs…

In de bergen bij ons in de buurt woont een 99-jarige, blinde monnik in een eenvoudige tempel, zijn maam is Pra Sit. Vroeger woonde er een groep monniken en Sit was hun leraar- hoofdmonnik, maar toen hij ontdekte dat zijn leerlingen de Boeddhistische regels ernstig verzaakten, stuurde hij hen weg en sindsdien woont hij alleen*. Pra Sit houdt zich aan strenge Boeddhistische regels zoals sober leven, één keer per dag vegetarisch eten en geen aanraking van en door vrouwen.
* Er zijn tussen de 2- en 3-honderdduizend monniken in Thailand – gewone mensen die zich soms niet aan regels kunnen houden of die ‘slechte dingen’ doen.

Ongeveer 15 jaar geleden werd Pra Sit erg hulpbehoevend en vanaf die tijd zorgen het plaatselijke dorpshoofd en diens vrouw full time voor hem – 7 dagen per week 24 uur. Zijn lichaam wordt alleen door het dorpshoofd verzorgd omdat vrouwen een monnik niet mogen aanraken. Het dorpshoofd besteedt ook een deel van zijn inkomen aan de zorg voor Pra Sit – iets wat Thai overigens blij en dankbaar doen!

Pra Sit heeft onlangs een geschikte ‘opvolger’ gevonden, die komt in de tempel nadat Sit is overleden. Nu wil hij er voor zorgen dat de nieuwe monnik in een goede tempel komt. De afgelopen tijd werd de tempel daarom opgeknapt, mede dankzij Donaties en hulp uit de buurt.

Onder: de erg eenvoudige tempel met op het dak nieuwe golfplaten en de nieuwe vloer is bijna klaar…

Einde in zicht…

> [ Het dorpshoofd (50) zorgt continu voor de blinde, breekbare monnik – 24 uur, 7 dagen per week…]

Pra Sit, de monnik, is aan het eind van zijn krachten en werd onlangs al eens gereanimeerd. Toch is hij vastbesloten om zijn tempel goed achter te laten. Wat nog moet gebeuren is betegeling van het hoofdaltaar en (een deel van) de tempelvloer.

Omdat het geld op was, plaatste het dorpshoofd een oproep op facebook en die ontdekte Sa. Vorige week gingen we op bezoek en ik was erg onder de indruk van de krachtige uitstraling van Pra Sit én… van de liefdevolle zorg door het dorpshoofd – hij verliest Sit geen moment uit het oog en slaapt bij hem op de vloer. Pra Sit spreekt Chinees en Engels en gaf ons zijn zegen. De tempel ligt rustig in een serene sfeer. Wij doneerden vanzelfsprekend en ik beloofde na te gaan of meer Donaties mogelijk zijn*.

* Doneren is in Thailand heel gebruikelijk – bijvoorbeeld tempels bestaan van (vrijwillige!) donaties en veel van dat geld wordt aan armen en hulpbehoevenden gegeven. Veel kinderen kunnen enkel dankzij donaties studeren. In het begin vond ik het moeilijk maar nu zie ik er veel goeds in. (Ik werk momenteel aan een donatievorm voor vergoeding van mijn werk.)

[^ Vlnr: vriendin Kee (tussen de pilaren), Cream, Ice, Sa, het dorpshoofd en Pra Sit zittend op zijn rustbed bij het altaar (hij slaapt ’s nachts in een klein huisje bij de tempel) – de ventilator (Rechts) blaast alleen naar de gasten, Sit is te kwetsbaar voor de wind.
Monnik Pra Sit wil erg graag het laatste deel van de vloer en het betonnen hoofdaltaar (laten) betegelen voor zijn opvolger…]

Doneren..?

Wil je ook graag iets bijdragen aan de laatste taak die Pra Sit zich heeft gesteld..?
Je kunt geld overmaken op een rekening die ik voor dit soort donaties bestem – elk bedrag is Goed en Welkom en gaat zonder strijkstok-marge naar de tempel van Sit! Binnenkort maak ik een verzameld bedrag over. Let op: voel je niet verplicht en geef alleen Van Harte! – alvast bedankt!
Het rekeningnr.: NL26 INGB 0748 8284 t.n.v. Hr L Aalbrecht. Vermeld s.v.p. “Pra-Sit-99”

Hier eindigt Blog nr. 21 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke Groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 19…

Mae Rim, Thailand, 8 april 2016…

–  Leeftijd-Correctie..!
–  Droog en Warm…
–  Mieren die plagen…
–  Als het ware…
–  Aan de Wachter: …

Hartelijk Dank voor jullie felicitaties..!

Leeftijd – Correctie..!

[wachter]

Leuke reacties op “in Thailand ben je 70 als je 69 wordt” – máár… veel Thai zeggen ook gewoon 69 (een Nederlandse kennis in Mae Rim attendeerde me hierop). Waarschijnlijk gaat alleen in bepaalde streken de telling anders.
Excuses als ik je op het verkeerde been heb gezet!

Door de reacties werd me nog eens duidelijk dat de kalenderleeftijd voor velen belangrijk is én… dat sommigen erover ‘jokken’. Vele van ons wilden in onze jongste jeugd ouder zijn dan we waren, later hoopten we dat men ons jonger inschatte. En in de oudste fasen worden weer jaartjes af- of zelfs bij-gejokt.

Ikzelf heb weinig met kalenderleeftijd, ook niet met kloktijd. Verjaardagen vergeet ik vaak, soms ook die van mezelf. Omdat ik weet dat het voor anderen belangrijk kan zijn probeer ik ze te onthouden, desondanks gaan veel verjaardagen onopgemerkt voorbij. Ik heb me afgevraagd hoe dat komt maar geen helder antwoord gevonden. Tegenwoordig heb ik er vrede mee.

^ De Wachter bij de tempel staat symbool om kwaad en onrust buiten te houden, zodat de aandacht volledig kan worden gewijd aan bewustwording of het bereiken van Nirwana; de verlichte, onthechte staat…

Droog en Warm…

Het is al heel lang droog in Thailand en de afgelopen periode ook erg warm. Telkens loopt het kwik op tot 40 en hoger. De combi van droogte en hitte eist nu haar tol. De natuur is kurkdroog en er is brandgevaar. Vorige week brandde een stukje verwilderd grasland op 150 m van ons huis. Gelukkig was de brandweer er razendsnel bij.
Op ons land zijn een aantal nieuwe bomen verschroeid, ondanks dat we ze regelmatig water geven. Bij ons huis staan enkele mangobomen waarvan veel jonge vruchtjes verdroogd afvallen en die er nog aanhangen zijn slap.

Twee weken geleden zaten we ineens zonder leidingwater. Ons huis is ligt ver van een aanvoerpunt en op een heuvel – de waterdruk valt regelmatig weg. In de tuin ligt een grote betonnen voorraadbak, als er druk is wordt die automatisch aangevuld. Achteraf was het aanvullen gestagneerd.
We gingen eerst naar de burgervader om raad – zo gaat dat hier nog, als er problemen zijn met gemeentelijke zaken ga je naar het ‘dorpshoofd’ [Pu-jaay-baan], ook wel papa genoemd – (het gemeente-water noemt men ook ‘papa-water’).
Omdat het zaterdag was kwam eerst een particulier bedrijf de bak vullen. Maandag meldde Sa ons waterprobleem op het gemeentehuis en voorlopig wordt onze voorraad regelmatig aangevuld door de brandweer*.

* Gemeente-water is geen drinkwater, voor drinkwater kopen we grote flessen.
* Iemand uit het dorp komt ons watergebruik elke maand contant afrekenen –  volgens mij leidt dit tot bewuster omgang met water en uitgaven.

Foto hieronder: wonderbaarlijk hoeveel bomen en planten nog groen zijn – blijkbaar zijn ze sterk en diepgeworteld en is er in diepere aardlagen wel water. En… als er straks een beetje regen valt, wordt alles weer snel knalgroen.

Mieren die plagen…

Nóg een resultaat van de droogte: duizenden mieren marcheren momenteel door ons huis, er is geen houden aan. Ze komen door raamkieren en onder deuren en zelfs vanuit het plafond. Nu zie ik pas hoe belangrijk ‘schoonhouden’ is. Toen ik onlangs na het ontbijt niet meteen afwaste, was het aanrecht in no time zwart van de mieren. En toen één van ons de honingpot niet goed afsloot, verdronken binnen een kwartier tientallen mieren in de zoetigheid.
Ik vond Sa soms neurotisch omdat ze drie keer per dag de kamer en keuken veegt en na het koken eerst afwast voordat ze komt eten. Nu denk ik daar anders over; het is een levensbelangrijke conditionering – ze kan gewoon niet anders… Gelukkig!

Weersvoorspelling...
Volgens Sa kunnen oudere Thai nauwkeurig voorspellen wanneer er regen komt. Ruim voordat het gaat regenen brengen bepaalde miersoorten namelijk hun eieren uit lager gelegen plekken naar hoger en droger gelegen plaatsen. In ons vorige huis zag ik dit regelmatig gebeuren. Dankzij deze ei-verhuizingen weten de oudere Thai dat regen in aantocht is.

Lekkernij…
Hier leeft ook een soort die haar eieren hoog in bomen legt. Thai trekken daarop de bossen in met een vangnet aan een lange bamboestok om die eieren te oogsten – het zou een lekkernij zijn die aardig geld oplevert.

Als het ware…

Door reacties op mijn Blogs wordt een voor mij geldig credo regelmatig bevestigd:
“Goed communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten – of schrijven”.

Voor nieuwjaar kreeg ik een dagkalender met elke dag een prachtige wijsheid of boodschap. Achter op elk blaadje beschrijft een ‘deskundige’ wat de boodschap betekent. Ik zie eerst alleen de voorzijde en lees de achterkant pas de volgende dag. Elke keer ben ik zeer verbaasd over wat anderen uit de boodschap halen. Soms ben ik het totaal oneens met de uitleg, net zo vaak is de andere visie verrijkend.

Woorden zijn eigenlijk slechts aanduidingen…
–  “Woorden zijn als vingertjes die wijzen naar de maan”
–  “Woorden zijn er om begrippen over te brengen” – (en dat gebeurt via associaties).
Nog een gezegde: “zoekt en gij zult vinden”. Ik dacht altijd dat dit betekende: ‘als je maar volhoudt vindt je altijd wat je zoekt Luc’  – tegenwoordig denk ik ook: ‘ik vind Als het Ware altijd wat ik wil vinden en kan (h)erkennen’.

Ik denk soms diep na over: hoe iets te beschrijven zodat iedereen begrijpt wat ik wil zeggen. Veel kan en zal immers anders worden geïnterpreteerd dan ik bedoel – niet perse verkeerd maar vooral anders! Het is gewoon onmogelijk om precies over te brengen wat ik wil, vooral als het gaat om weinig tastbare zaken. Is dat slecht of een handicap? – ik denk van niet; wel iets om rekening mee te houden.

Aan de Wachter..:

Ik denk regelmatig aan het gebed “zet een wachter voor m’n lippen”. Ook een raad van De Boeddha werd concreter voor mij – hij zei vrij vertaald: “spreek aandachtig en zuiver”.

> Aan de Wachter in mij: hou het kwade buiten mijn hart en gedachten…

Hier eindigt Blog nr. 19 – Dank voor het lezen!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 18…

Mae Rim, 11 maart 2016.

–  Breeje durpers: dorpsgenoten
–  “Waarom Thailand Luc?”
–  Eenvoudig, natuurlijk en opgewekt…
–  Dáárom..! + Vrijheid..
Ps: Happy..!!!

‘Breeje durpers’…

Bezoek van Breeje durpse dorpsgenoten – [vervolg vorige Blog]…
Heerlijk om ‘ouwe koeien’ voor de dag te halen en ‘s-Gravenzandse nieuwtjes te horen!
Ze bezochten Thailand al 3 x eerder en konden maar 1 dag bij ons zijn, want hadden maar 3 weken vakantie en wilden verder naar het noorden en terug via Laos en Cambodja, deels over de Mekong rivier – daarna nog varen door de kanalen in Bankok én zon-happen op een Thais eiland.
Ze zijn ongeveer 10 jaar jonger dan ik, dus vroeger de ‘jongkies’ – nu groot en wijs. Alle vier met het hart op de juiste plaats – prettig om over de vloer te hebben!

We bezochten onze geliefde tempels, lunchten in ons favoriete straatrestaurantje, gingen naar een waterval van 10 niveaus – (“wil je me dood hebben Luc?”) – toonden ‘ons land’ en toerden door de buurt. De mannen in de open laadbak van de pick-up – “geweldig, net schoolreis.” Tot besluit serveerde Sa Thaise hapjes terwijl wij genoten van elkaars verhalen. Daarna bracht ik hen terug naar Chiang Mai – allemaal tevreden en voldaan.

Het was reuze gezellig en veel te snel voorbij. Uit hun email erna: “Warm welkom, prima uitleg over Boeddhisme en tempels en een mooie rit door de omgeving – supergezellig, grote klasse, het Westland zal het horen: ‘met Luc gaat het goed’!” Weer thuis in ‘s-Gravenzande mailden ze verder: “De hele reis was prachtig en indrukwekkend, alles moet nog bezinken.”
Bedankt Frans, Nico, Marieke en Pieta! – (ook voor de drop, ik kan voorlopig vooruit…)

Ik leerde weer van dit bezoek, om te onthouden:
–  “Jeetje Luc, ik had me jullie plek héél anders voorgesteld, prachtig!” – in het echt is alles anders dan de beelden in je hoofd.
–  Thailand is heel makkelijk op eigen houtje te bereizen.

“Waarom Thailand Luc..?”

Geen nieuws: ik voel me erg Thuis in Thailand en krijg regelmatig vragen waarom? Er zijn veel redenen en elk heeft zijn eigen betekenis voor mij – denk aan de cultuur, het klimaat, de Boeddhistische sfeer enzovoort – teveel voor een Blog! Vandaag ga ik enkele belangrijke noemen, de rest komt later.

Voordat ik het vergeet: een Top-reden is natuurlijk mijn leven met Sa en Cream en Ice!
(Brengt me op nóg een veel-gestelde vraag: ‘Waarom zijn Thaise of Aziatische vrouwen toch zo aantrekkelijk voor veel Westerse mannen Luc?’ – het antwoord vult ook makkelijk een Blog. Dat Blog komt – kan alvast zeggen dat het Romantische én Dramatische verhalen oplevert.)

[cream + champignons]

Eenvoudig, natuurlijk en opgewekt…

Twee voorname redenen om voor Thailand te kiezen: de Economie en de Leefstijl.

Economie – de basale leef-kosten zijn erg laag en dat past perfect bij deze zuinige Hollander-met-pensioen. Thailand floreert economisch redelijk – buurlanden Myanmar, Laos en Cambodja zijn lang niet zo ver. Toch heeft de doorsnee Thai veel minder te besteden dan de doorsnee Nederlander – ja, ook na de crisiskortingen! De meeste Thai zijn daardoor zuinig op wat ze hebben en er wordt veel hergebruikt en gerepareerd. Ook delen Thai veel onder elkaar*. Ik denk vaak aan m’n jeugd, toen ook wij nog weinig konden kopen.

* Het ruimhartige Deel- en Doneer-gedrag van de Thai zit diepgeworteld en heeft volgens mij meerdere oorzaken. Ook iets voor een volgend Blog.

Leefstijl – met name op het platte land leeft de bevolking eenvoudig en dichtbij de natuur. Bijvoorbeeld Sa ‘s familie en onze dorpsgenoten hier, leven sober en maken optimaal gebruik van de natuurlijke rijkdom. Ze doen het met wat beschikbaar is en verspillen zeer weinig. Ook leven ze zonder veel luxe en franje en zonder poespas of dikdoenerij.

Ik ontmoet hier veel ‘eenvoudige zielen’ die blijheid en geluk uitstralen, en ontdekte dat ze nauwelijks waarde hechten aan status en bezit – én… het leven aanvaarden zoals het komt.

Apart: Jon Jandai…

Een apart voorbeeld is het dorpje Pun Pun van Jon Jandai, ongeveer 30 km bij ons vandaan.
[‘Pun’ heeft 2 betekenissen: duizend + variëteit, dus Pun Pun = “1.000 variëteiten”]

Jon is in deze streek geboren en heeft in Pun Pun zijn droom gerealiseerd. Met familie en vrijwilligers bouwde hij een dorpje van lemen huizen. Ze telen biologische groenten en geneeskrachtige kruiden en verzamelen zaad van bedreigde planten. Er komen vrijwilligers uit de hele wereld en je kunt er leren om huizen van leem te bouwen. Ik heb Pun Pun bezocht en wil eventueel wel een lemen huis bouwen op ons land – mooi, goedkoop en natuurlijk.

Drie jaar geleden zag ik op YouTube een TED-X filmpje van Jon. Eén punt in zijn presentatie raakte mij. Jon vraagt hardop: “Waarom maken we het ons toch zo moeilijk?” Wie mij een beetje kent weet dat ik daar veel over nadenk. Het verhaal van Jon klonk dan ook als muziek in mijn oren. Hij legt mooi uit hoe kalm en natuurlijk de leefstijl van de plattelandsbevolking vroeger was (en vaak nog is) – ‘werken om te leven’ en niet andersom.

» naar het filmpje van Jon Jandai…
(Jon spreekt Engels maar is in het filmpje soms matig te verstaan.)

Dáárom…

In Thailand leer ik continu zaken te relativeren en anders te zien. De opgewekte en aanvaardende houding van mensen in m’n omgeving werkt daarbij als een voorbeeldige spiegel.
Dáárom… door te aanvaarden en genieten van wat hier-nu is, voel ik me eigenlijk overal thuis en overwegend tevreden en ‘gelukkig’.

Noot: ik realiseer me dat ik hier vaker over schreef. Als dat irriteert mis ik doel want… ik gun iedereen dit ‘geluk’ en hoop een soort inspirerende wegwijzer te kunnen zijn.

Vrijheid…

Toen ik las wat ik had geschreven, mistte er iets en al snel kwam het woord Vrijheid boven.
Thailand – ‘Phratet Thai’ of ‘Meuang Thai’ – kan worden vertaald met ‘Vrij land’ of ‘Land van de vrije mensen’.
Thailand werd nooit gekolonialiseerd en er bestaan indrukwekkende verhalen over Thaise koningen die met iedereen vriendschap sloten en zo uit de handen van anderen bleven. Elke Thai lijkt die kunst te beheersen; met iedereen vriendjes blijven en tegelijkertijd de eigen vrijheid behouden. Een intrigerend fenomeen. Stuf voor volgende Blogs – deze is alweer ‘vol’.

Hier eindigt Blog nr. 18 – bedankt voor het lezen!

Hartelijke Groeten,
Luc
PS: Vandaag ben ik jarig! – (dank je.. ;-)))
Opmerkelijk: in Thailand ben ik ouder dan in Nederland. Hoe zit dat? Een doordenker, let op.
Een Nederlander telt wat ie achter de rug heeft – ‘ik ben 69 geworden’ – Thai tellen wat je hebt bereikt – ‘je bent nu in je 70e gekomen’. Dat dit hier in huis ferme discussies oplevert, begrijp je misschien wel – “Nee, zó oud ben ik niet!” – “Welles, zo oud ben je wél!” Hahaa…

» naar het filmpje van Jon Jandai…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 17…

11 februari 2016, Mae Rim, Thailand.

–  Nieuwe items op de website..!
–  Zoals de monniken… dát wil ik wel…
–  Oeps, even Apeldoorn…
–  Evaluatie: de resultaten…

Bloggen ja/nee..?
Positieve feedback na mijn verzoek in de vorige Blog, dus: “Ik Blog door..!”
(meer… onderaan bij Evaluatie.)

Ik heb 2 nieuwe items toegevoegd aan m’n website: “Tarieven” en “Stel je vraag..!” – Gratis’.
Vanaf begin twijfelde ik over tarieven vermelden – want, zowel geen als wel tarieven noemen kan een drempel opwerpen. Nu staan ze er voor Online-consult (wat momenteel het meest gebeurt).

Het item “Stel je vraag..!” – Gratis’ komt door een ontwikkeling die al langer speelt. Steeds vaker krijg ik allerlei soorten vragen – nieuwe en bestaande relaties komen er mee. En ik ‘moet’ als het ware reageren – zakelijkheid is dan niet van belang. Mijn talenten verlangen naar inzet, ongeacht of er iets tegenover staat.

Mijn motivatie: “Delen = Vermenigvuldigen”, Ik kan dus niet anders – zoals de zon aan alles en iedereen licht en warmte uitstraalt en een bloem haar geur afgeeft.
De mooiste beloning is als mensen geïnspireerd verder kunnen. En… ook ik word er ‘beter’ van, ik blijf erdoor stromen en ontwikkelen en groeien…

Zoals monniken…

[monnik + ik in Darapirom]

Ik zou het liefst zoals de monniken te werk gaan, hier en in de rest van de wereld. Zij zijn gratis beschikbaar en wie hen raadpleegt geeft iets óf niets – (in een enveloppe of donatie-bus). Veel genezers werken ook zo: de bezoeker bepaald wat hij/zij wil en kan geven.

Noten:
–  Monniken ontvangen vaak ook voedsel, kleding en speelgoed bestemd voor de minder bedeelden. De tempel fungeert als voedselbank en behoeftigen wonen er gratis, net als de monniken.
–  Wij raadpleegden eens een monnik in een Chinese tempel en gaven achteraf geld. Hij weigerde – “je kunt niet achteraf geven!” – een standaard regel zoals ik begreep, om te voorkomen dat een monnik beïnvloed kan worden.
–  De (hoofd-) monnik van ‘onze’ tempel in Mae Ann gaf onze envelop eens terug – hij zei: “je moet niet telkens iets geven als je me wat vraagt, dat is niet goed voor jullie en mij.”

Kleumen…

Eind januari was het hier koud, ’s nachts soms net boven nul en overdag rond de tien graden. Dat leidde tot kleumen met truien en sokken aan – misschien weet je nog dat wij geen verwarming hebben. Grappig: Cream sliep onder 2 dekbedden met ski-jack aan en ijsmuts op. Nu is het weer warmer en binnenkort wordt het vast weer heet.

Oeps, even Apeldoorn…

Op een morgen in januari kwam ik met de auto van ons land en reed achteruit de inrit op tot het schuif-rol-hek, stopte, trok de handrem aan (vergat de automaat Neutraal te schakelen), liet het portier open en liep naar het hek achter de auto. Toen begon die te rijden (de inrit loopt ietsje af) en ik raakte bekneld tussen auto en hek – (linkerhand tegen het hek en ellenboog tegen de auto). Ik rukte m’n hand los en sprong weg. De auto reed door en drukte het hek uit de rail, dat ‘vouwde om’ en daarna ‘pakte’ het hek het opengelaten portier en dit sloeg om. Op dat moment kwam ik bij m’n positieven, deed het andere portier open en trok de handrem verder aan en de auto stopte.
Schade: achterbumper en –licht kapot, schrappen op de rechterkant, het rechterportier en -voorscherm gekreukeld en een deuk in de achterklep van de auto (van mijn ellenboog), plus een beschadigd hek én… een pijnlijk gekneusde onderarm en pols.

Gelukkig bleef ik voor erger gespaard – wat als ik niet weg had kunnen springen..? De verzekering dekt de schade, hier zonder eigen risico – wel verlies van no-claim (reed tot nu toe schadevrij). De schade werd dezelfde dag opgenomen en de auto opgehaald – dat is hier erg goed geregeld. Thai zijn perfecte herstellers – na een week was hij weer als nieuw. Ook de kneuzingen zijn alweer minder voelbaar.

Blog-evaluatie…

Ruim 20% reageerde op mijn verzoek om feedback* – (de Blog-aankondiging gaat naar bijna 150 adressen). Iedereen wil op de hoogte blijven van mijn belevenissen en ook weetjes over Thailand zijn erg in trek. Het gros blijkt bovendien geïnteresseerd in Bewustwording en zo. Al deze reacties maakten me blij en gemotiveerd, temeer omdat ik Bloggen leuk vind en m’n ei erin kwijt kan.

* Deskundigen vinden 20% een prima score en ik geloof graag dat het statistisch voldoende is. Maar… ik ben niet van de cijfers en wil liefst weten wat bij iedereen leeft. Want, als mijn Blogs vervelen of irriteren, pakt mijn bedoeling averechts uit. Ik weet dat vele ze niet altijd of pas later lezen – begrijp best dat je soms geen zin of gelegenheid hebt!

Ik wilde weten of ik niet ‘voor een lege kerk preek’ en of wat ik schrijf wel interessant is. Daarover kreeg ik voldoende informatie. (Toch… als je nog niet reageerde, hoop ik op een teken van leven – het is sowieso fijn om reacties te krijgen!)

Er kwamen tevens tips en verzoeken als:
–  Meer foto’s alsjeblieft.
–  Leg de lat niet te hoog, maak het jezelf niet te moeilijk.
–  Maak er later een boek van.
–  Pas de lay-out aan zodat het op mobiel en tablet makkelijker leesbaar is.
–  Maak je Blogs niet te lang, schrijf desnoods vaker.
Warme reacties waren verder: ‘doe wat jij het liefste doet Luc’ en ‘volg je hart!’

Ik neem alles ter harte, dus: ik blijf schrijven en beperk me voortaan tot ± 1.000 woorden per Blog – (ongeveer 5 minuten leestijd); af en toe maak ik aparte artikelen, in bijlagen of als nieuw site-item. En er komen kleine aanpassingen aan de site. Alles met het doel: optimaal Blog-plezier voor jullie en mij!

Nogmaals: veel dank voor je motiverende bijdragen..!

Stop..!

Afgelopen weekend 4 ras-‘Breeje durpers’ over de vloer – ‘s-Gravenzanders dus. Reuze gezellig, máár… de teller staat op “leestijd ongeveer 5 minuten”, dus: Stop en… in de volgende Blog…

Hier eindigt Blog nr. 17 – ik hoop dat je ervan genoot!

Hartelijke groeten
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 16…

Mae Rim, Thailand, 16 januari 2016.

–  Lof & Dank…
–  Voornemens en Ongemakken…
–  Bewustwording, Reacties (Bijlage)
–  Evaluatie… met een Verzoek..!

Lof & Dank..!

Een goed begin van het nieuwe jaar: Lof & Dank.
Allereerst: Dank aan mijn thuisfront; aan degenen die mijn belangen in Nederland continu bewaken en regelen – (geen namen, zij weten het wel).
Ook Dank aan iedereen die mij het afgelopen jaar steunde..! – bijvoorbeeld:
–  de reacties op mijn Blogs inspireerden mij om door te gaan
–  dankzij telefoontjes en mailtjes van familie en vrienden bleef het contact levend
–  bij ‘moeilijke momenten’ stonden trouwe steunpilaren voor me klaar
–  en… weten dat een grote groep ‘stille supporters’ ons het allerbeste wenst is erg bemoedigend!

*** Dank – Dank – Dank aan allen..!

Nu een paar namen – tot nu toe kwam het er namelijk niet van om de werkers ‘achter’ mijn website openlijk te bedanken. Weliswaar voeg ik zelf teksten en foto’s in, maar zonder steun van professionals zou ik niet ver komen…
–  De site heeft de gewenste uitstraling dankzij prachtig ontwerpwerk van » Marck Reclame –
(mede hierdoor werk ik er zelf nog steeds met veel plezier aan)
–  Dankzij de super-professionals van » JEM-id is de site perfect werkbaar en constant online.

*** Dank aan allen Achter-de-Schermen..!

Voornemens…

Het knallen is verstomd, de kruiddampen zijn gedaald en de kop is er af – 2016 is alweer ruim twee weken gaande. Dit jaar kwamen bij mij weinig ‘goede voornemens’ boven. Een paar zaken zijn bekend…
–  Dit voorjaar beslissen we: ons land hier verkopen of er op bouwen?
–  Ik wil spoedig mijn Blogwerk evalueren: is er nog wel interesse? – kan het beter? – moet het anders?
–  Dit jaar naar Nederland? – Op dit moment heb ik geen plannen of behoefte, maar dat kan veranderen.
Voor het overige ben ik vol vertrouwen.

Ongemakken…

Naast de overwegende rust en vrede, waren er dit keer ongemakkelijke momenten tijdens kerst en jaarwisseling. Kerst wordt hier niet gevierd. Cream was echter voor kerstavond uitgenodigd bij een vriendinnetje (heeft een Engelse vader) en Sa ging mee. Ik had geen kerstgevoel en vond alleen thuis blijven prima, maar… toen ik die avond iets lekkers wilde maken, bleek de koelkast bijna leeg. En zo zat ik, op kerstavond in m’n uppie voor een schaars gevuld bord.

Na kerst kwamen Sa ’s moeder en een zus met haar vriendin een weekje logeren. Dat gaf onrust, mede omdat Cream en Ice ook vrij waren*. Het gezelschap wilde uiteraard de omgeving verkennen en daardoor had ik dagelijks ‘een wagen volgeladen Thais-kwekkende dames’ – zes in totaal! Ook ons huis was gevuld met gedoe en gekakel – vermoeiend en soms ongemakkelijk.

Anderzijds, de damesclub was erg zorgzaam voor mij. En voor Sa en Cream en Ice was het heel fijn om de familiebanden te voelen – Thai zijn familie-junkies. Bovendien… één weekje is best te overzien.

* Het openbare leven ging gewoon door tot 30 december. Scholen, banken en overheidsinstellingen waren daarna gesloten tot maandag 4 januari. De meeste Thaise werkers hebben maar enkele weken vakantie per jaar en vakantiedagen worden vooral besteedt aan nieuwjaar en Boeddhistische feestdagen.
In de bouw en agrarische sector zijn veel dagloners – (waaronder buitenlanders uit Myanmar en Cambodja). Zij werken meestal 7 dagen per week. Eén lichtpuntje in deze vakantie-karigheid: elke maand is hier wel een Boeddhistisch feestje…

Bewustwording…

Ik ontving uiteenlopende reacties op mijn schrijven over Bewustwording bij het vorige Blog. Achteraf vond ik m’n verhaal te weinig uitgekristalliseerd.

Ik vind het ingewikkelde en moeilijk te verwoorden stuf. Toch wil ik er graag over schrijven, omdat het actueel is en me intrigeert, en… in de hoop dat anderen er iets aan hebben. Ook voel ik aandrang om (meer) te schrijven over wat ik in Oosterse wijsheden ontdekte. Nu heb ik een idee om aparte artikelen te maken en daarin onderwerpen te combineren – bijvoorbeeld “Bewustwording en Wijsheid” – en deze dan zo te presenteren dat wie geen interesse heeft ze kan overslaan.

Noot: voordat ik met Bloggen begon schreef ik Nieuwsberichten aan familie en vrienden. Daarin experimenteerde ik met stukjes over wat Wijsheid voor mij betekent. Omdat die stukjes persoonlijk getint waren, durfde ik er niet mee door te gaan in m’n Blogs. Vanwege mijn eigen aandrang en omdat lezers ernaar vragen, wil ik het nu weer oppakken.

Reacties…

Iedereen die reageert op mijn Blogs krijgt van mij zo snel mogelijk een reactie. Deze komen niet op de site, in verband met Privacy en omdat ik niet van openbare discussies hou. Soms vind ik dat zelf jammer omdat ze ook voor anderen inspirerend kunnen zijn. Als ik vermoed dat dit zo is, verwerk ik ze (anoniem) in volgende Blogs.

Evaluatie…

Bloggen kost energie, tijd en geld – (dit laatste bijvoorbeeld om de site te onderhouden). Ik vind het nog steeds leuk en dat geeft me energie, ook tijd heb ik voldoende. Met geld moet ik voorzichtiger omgaan. Momenteel overweeg ik om de site aan te passen, zodat de Blogs makkelijker leesbaar zijn en eenvoudiger uit te printen. Ook wil ik graag een automatische aan-afmeld-optie toevoegen.

Maar… ik heb vragen: heeft het wel zin? – vinden jullie mijn Blogs nog wel interessant? – kan het beter? – moet het anders? – enzovoort.

Verzoek..!!!

… Beste / Lieve Lezer,
Ik hoop dat je mij feedback wilt geven! Ik kan natuurlijk een uitgebreide vragenlijst opstellen, maar als jij bent zoals ik, dan sta je niet te trappelen om…
Daarom bedacht ik 2 vragen die je heel makkelijk kunt beantwoorden – (hopelijk plus aanvullende opmerkingen).

De twee vragen:
1. Doorgaan ja /nee?
–  vind je mijn Blogs interessant, typ dan: 1. Doorgaan! – (hieronder in het grote veld van het formulier)
–  (vind je ze niet meer interessant? – typ dan: 1. Stoppen!)
2. Meer onderwerpen ja /nee? – (bijvoorbeeld over bewustwording en wijsheid)
–  wil je meer, typ dan: 2. Meer!
–  (wil je Niet meer? – typ dan: 2. Voldoende zo!)

Wil je ook aanvullende opmerkingen geven?
–  typ deze dan alsjeblieft onder je 2 antwoorden. Ik stel elke opmerking op prijs; kort of uitvoerig, het maakt mij niet uit…

Belangrijk: niet reageren betekent voor mij Niet: geen interesse (misschien heb je geen tijd of lees je deze Blog niet helemaal) – maar als niemand reageert ga ik mezelf afvragen: Doorgaan of Stoppen..?

Hier eindigt Blog nr. 16 – bedankt voor het lezen!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

^ Foto boven: de goudgerijpte rijst op ons land is inmiddels geoogst.

Blog nr. 15…

Mae Rim, Thailand, 11 december 2015.

–  Stilte – bijna 6 maanden…
–  Thuis-retraite – Bewustwording… (+ Bijlage)
–  Vegetariër…
–  Bezoek & Bijverdienen…

“Hoe gaat het nou Luc?”
… deze vraag kreeg ik regelmatig. Welnu, het gaat goed met ons – dank jullie wel..!
We zijn de regentijd gezond doorgekomen en genieten nu van de koelere, droge periode. De moesson was niet echt nat, er is überhaupt weinig regen gevallen dit jaar. De grote waterreservoirs staan historisch laag en men maakt zich grote zorgen voor het komende jaar.

Noot – beetje laat maar uit een goed hart…: Hartelijk Dank voor de warme reacties na het niet doorgaan van de bouw van ons nieuwe huis..!

Nederige Stilte…

Het stoppen van de bouw plus het verdwalen van de zoon van een vriend maakten mij Nederig en Stil. De bouwstop bleek achteraf een enorme zegen en de zoon werd op de nipper gevonden, en toch…

Uit de vorige Blog: “naïviteit en ambitie hadden me in een droomrijke slaap gesust” – ik vroeg mezelf af: “welke lessen kan (moet) ik hieruit leren..?” Later ontstond de vraag: “waarom laat ik mezelf toch zo makkelijk meeslepen door m’n ambities of de verhalen van anderen?”
Ik wilde daar eens ‘goed-voor-gaan-zitten’ en koos voor een Blog-stilte – die duurde bijna 6 maanden.

En nu..? – ik voel me goed en vooral rijk gezegend..! – ben (weer) veranderd, gegroeid, gerijpt en vond antwoorden op een aantal vragen. Trouwens, onze huidige woonplek is zo stil dat rust en rijping wel móesten ontstaan.

Thuisretraite…

Het werd een serieuze Thuis-retraite die eigenlijk nog voortduurt – (Sa knipte me bijna kaal en de eerste maanden droeg ik vaak witte kleren). Ik heb zelden contacten buiten ons gezin, mediteer minimaal 3 keer per dag en ga regelmatig naar een tempel. In ons ruimere huis kon ik eindelijk m’n boeken kwijt, ook daarin vond ik nieuwe inzichten. Verder volg ik lessen via internet en een paar ochtenden per week klus ik op ons land. Het was een intensieve periode, de tijd is omgevlogen.

Noot: Ik weet nu waarom retraites in een tempel of speciaal oord makkelijker zijn dan thuis. Ook tijdens mijn vroegere kluizenaarsleven in Nederland was bezinnen makkelijker. Hier in huis gebeurt weleens iets wat me afleidt, zeker met 2 puberende meiden – (door de week ben ik overdag alleen). Anderzijds is het in Azië heel gewoon om meditatief bezig te zijn*. De eerste weken deden ‘mijn’ dames trouw mee bij mijn avond-sessies – ook in witte kleren – Sa doet dat nog steeds.

* Cream is vanmorgen (vrijdag 11 december) om 4 uur met haar school afgereisd naar het (10e) jaarlijkse meditatie-event “V-Star – Change the World”. Ruim een miljoen(!) Thaise schoolkinderen mediteren zaterdag bij de imposante Dhammakaya-tempel bij Bangkok – het motto: ‘samen kunnen we de wereld veranderen’. Niet alle Boeddhisten zijn hier enthousiast over, sommige vinden het showelement ongepast. Ik vind het prachtig en indrukwekkend hoe soepel, gedisciplineerd en vanzelfsprekend zo’n event hier verloopt.
(Er zijn diverse YouTube filmpjes over… » hier één van de BBC…)

Bewustwording…

De retraite bracht me dus veel goeds, al kan ik niet precies onder woorden brengen wát – ik ervaar meer rust en overzicht.

Noot: ik twijfelde lang of ik hier meer over durfde schrijven. Het gaat over persoonlijke ervaringen en inzichten en die zijn wellicht discutabel en kunnen verkeerd begrepen worden. Er niet over schrijven voelde echter ook niet goed. Deze Blogs gaan immers over ‘mijn ontwikkeling en ervaring’, waarover ik schrijf in de hoop dat anderen er iets aan hebben.

[uitgehouwen Boeddha]

Vegetariër…

In de 4e retraite-week voelde ik me onprettig en pafferig. Bij nader inzien at ik niet goed en m’n oefeningen (Tai Chi) deed ik steeds minder – tijd voor verandering!
Ik oefen weer dagelijks en experimenteer met een ander dieet. Eerst probeerde ik koolhydraatarm maar dat beviel slecht. Momenteel eet ik zeer weinig vet, ook geen olie, en geen vlees, eieren en zuivel; wel veel groente, fruit en koolhydraten (muesli, pasta’s en brood, aardappelen en natuurlijk rijst). Mijn lijf is inmiddels ruim 5 kg lichter en voelt gezonder.
Ik ben nu dus vegetariër, hoewel niet fanatiek of principieel. In boeddhistisch Thailand niet speciaal en niet moeilijk*. Dit wil ik nog 3 maanden volhouden en zien wat het met me doet – gaat overigens heel makkelijk.

* Er zijn volop verse (biologische) groenten en een keur aan fruit te koop – sommige groente en fruit-soorten zijn in NL niet verkrijgbaar.

Bezoek…

Tot voor kort hoopten we dat een toenemend aantal gasten ons wilden komen bezoeken – (gestimuleerd door deze site en mond-tot-mondreclame). Onze wens: een kleinschalig ontvangst- en begeleidingspunt opbouwen, ook om wat bij te verdienen.
Inmiddels zie ik dat het niet van de grond komt en ook niet meer kan – teveel gedoe, mede omdat ik ouder word. Recente ervaringen met vrienden waren belangrijk in dit verband. Enkele ‘bijna teleurstellingen’ pakten gelukkig goed uit. Tegenvallers zijn nooit uit te sluiten, maar commerciële gasten zijn kritisch, terecht. Bevriende relaties zien misschien wel wat door de vingers, echt professioneel wordt dat anders – men verwacht topkwaliteit en perfectie, ook al houden we de prijzen laag.

Kortom, we investeren hier niet meer in. Natuurlijk blijven we graag familie en bekenden ontvangen en helpen, maar om er zakelijk iets van te maken laten we los.

Noot: door mijn recente ontwikkeling kregen ambities en plannenmakerij een andere betekenis. Ik lijk nu pas in staat om me te kunnen ‘overgeven aan het leven’ – wát een zegen..!

Bijverdienen…

Toch is het voor onze financiële gezondheid goed als we wat kunnen bijverdienen – mede vanwege mijn inschatting dat werk uit Nederland voor mij zal afnemen. Bovendien kan Sa absoluut niet stilzitten. Met haar massagediploma’s kan ze in de praktijk helaas weinig. Vrijwel alle betrouwbare jobs* zijn in Resorts of Hotels. Dat betekent 6 dagen per week werken tot minstens 9 uur ’s avonds en dat past niet in ons familieleven. Ze werkte een poosje freelance in een kleine salon, maar daar werd ze soms ’s avonds om 8 uur opgeroepen voor een uurtje werk (voor 1,50 – 2 euro).
* Sommige salons bieden ook seksueel getinte massages, zonder dat ze het openlijk melden, daar moet je dus eerst achter komen.

Sa werkte ook als werkster. Dat ging telkens na een poosje mis. Dan voelde zij zich gebruikt – Thai kunnen zich erg neerbuigend gedragen – en verdiende weinig (7,5 – 10 euro per dag).
Afijn, Sa volgt nu een Bakkerij-opleiding. (Ook in Thailand: gratis onderwijs voor volwassenen.) We hopen dat ze daarmee iets kan, bijvoorbeeld een koffie-thee-shopje met eigengebakken producten. We houden de moed erin en vertrouwen op de toekomst..!

Hier eindigt deze Blog – Dank voor het lezen..!

Fijne Kerst & Oud & Nieuw & een Prachtig 2016..!!!

[zonsopkomst Mae Rim]

We wensen je / jullie een mooie decembermaand toe…

Hartelijke Groeten, ook van Sa & Cream & Ice…
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email:  » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 14…

Drastisch en Rigoureus…

Mae Ann, Thailand, 18 juni 2015.

–  Voorlopig geen (eigen) huis..!
–  Wat nu..? – Ander huis…
–  Nóg heftiger..!!!
–  Nederig – Schrijfpauze…

Voorlopig geen (eigen) huis…

Drastisch besluit – Rigoureuze omslag: de bouw van ons nieuwe huis is door mij gestopt en we verhuizen uit Mae Ann. “Hoe kan dat nou Luc!?” – een verhaal met veel versies, hieronder één…

In Blog 12 + 13 beschreef ik hoe een droom leek uit te komen: na 3 jaar vonden we een fantastisch stuk land en gingen daar onze droomplek van maken.
Kort erna werd ik onthutst wakker: ons huis bouwen bleek onhaalbaar, het zou een financieel fiasco worden – de definitieve offerte was 30% hoger dan eerdere ramingen, ruim 50% als ik de slechte eurokoers erbij betrek. We probeerden het ontwerp nog aan te passen, maar ik ontdekte al gauw: “dit huis wil ik helemaal niet!”
Achteraf kan ik zeggen: ‘ambitie en naïviteit hadden me in een droomrijke slaap gesust’ – of: de wens was de vader van m’n overtuigingen geworden.

Teleurgesteld..?
Ja..! Inmiddels ben ik dankbaar en opgelucht omdat we er op tijd achter kwamen en de financiële schade beperkt is (al is elke zinloos uitgegeven Euro/Baht ‘zondegeld’). Het is een les, de zoveelste – mijn credo: “alles gebeurt met een reden en om mij te dienen”
– en: “ik ben nooit te oud om… te leren / opnieuw te beginnen”
– en: “beter ten halve gekeerd dan …”

Wat nu..?

Dit huis gaan we nooit bouwen, het ontwerp ging in de prullenbak. Op het land gaan we telen en er goed voor zorgen. We nemen afstand en tijd voordat we beslissen: land verkopen of er alsnog op bouwen – (ander ontwerp, andere manier).

Ander huis..

Vorig jaar spraken we af: ‘niet nóg een regenseizoen in dit kleine en vochtige huis’. Nu vonden we snel een ander huurhuis buiten Mae Ann – vanaf 1 juli wonen we daar, voorlopig voor 1 jaar.  Ons ‘nieuwe’ huis heeft prettige voordelen – (perceel 1.600 m2, ook in de natuur en rustiger dan ons huidige huis):
–  6 km dichter bij de stad – gunstig ten opzichte van scholen en werk
–  2 x zoveel woonoppervlak – 2 woonkamers + 3 ruime slaapkamers (2 met airco), alle kamers parket, 2 badkamers, en een binnen- + buitenkeuken
–  Het is van steen – schoon en droog – minder stof en vochtproblemen (schimmels en luchtwegen)
–  En… de huurprijs is bijna 20% lager!

Opmerkelijk: ik logeerde er eind 2007, toen ik voor het eerst in Thailand kwam!

Nadelen…
Vanzelfsprekend is ook dit huis niet volmaakt…
–  In Mae Ann kon bezoek vlakbij ons logeren in een vakantiehuisje – hier niet zó dichtbij
–  Daar liggen minstens 4 natuurlijke wandelroutes naast de deur – hier hooguit 1.
Meer zaken zijn hier niet perfect, maar per saldo vinden we het een grote vooruitgang. We zijn al volop aan het schoonmaken en pakken.

[Foto hieronder: ons ‘nieuwe’ huis – de tuin is nog niet gedaan, sorry]

Heftiger..!!!

Misschien denk je nu “wat een drama” of “sneu dat jullie bouw niet doorgaat”. Maar ik ontdekte opnieuw: alles is relatief..! Nieuwe gebeurtenissen hebben onze huisperikelen namelijk alweer naar de achtergrond gedrongen.

Vorige week hadden we een heftige ervaring. De zoon van een vriend ging mediteren in een bergtempel, maar hij kon het niet aan*. Wij haalden hem op om bij ons tot rust te komen. Vervolgens verdwaalde hij bij een wandeling hier in de buurt en sliep een nacht bij een bergbeekje, in de buurt van een bergtempeltje. Wij maakten ons grote zorgen, zochten de omgeving af en meldden zijn verdwijning aan ouders en politie. Gelukkig werd hij de volgende dag door opgetrommelde vrijwillige boswachters gevonden. Hij was echt van slag. Zijn ouders kwamen naar Chiang Mai om hem op te halen. Ze zijn alweer ‘goed en wel thuis’ in Nederland.

* Bevestiging: sferen en symbolen in en bij ‘religieuze plekken’ kunnen onze lichaam-geest harmonie zwaar op de proef stellen – als ik er te licht over denk of provocerend mee omga, kan m’n mentale balans zelfs flink in de war raken. Veel Boeddhistisch-animistische (berg)tempels hier in de omgeving horen tot zulke plekken.

Nederig nadenken…

Ook deze ervaring gaf me belangrijke inzichten – een oosters gezegde: “Wijsheid die je hebt ervaren maakt je niet geleerd, ze maakt je nederig” – en zo voel ik me nu: Nederig.
Ik denk na over alle ervaringen en vraag mezelf af: ‘welke lessen kan (moet) ik eruit halen..?’

Schrijfpauze…

Nederigheid en Nadenken maakten me weer stil en brengen me nu tot een schrijfpauze. Hoelang deze duurt en waar hij toe leidt kan ik niet voorzien. Ik hou jullie op de hoogte.

Noot: de beloofde Thailand-info komt spoedig op de site en… natuurlijk blijf ik  ingaan op reacties en vragen..!

Hier eindigt Blog nr. 14 – bedankt voor het lezen.

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

– klik hier op » Luc@lucaalbrecht.nl… en stuur mij een email.*
– overige opties – ga naar » Contact…
– zie ook » Disclaimer- Privacy…

* opent een bericht aan mij – gewoon invullen en verzenden!

Blog nr. 13…

Mae Ann, Thailand, 26 april 2015.

– Het gaat goed..! – Droog & Heet…
– Vakantie, Songkran en Bezoek
– Geluk aan onze zijde…
– Landscaping – Resultaat..?
– Vragen & Nabranders…
– Foto-reportage…

Het gaat goed..!!!

Voordat ik losbarst over onze belevenissen als nieuwbakken-grond-bezitters, eerst wat feitjes – kreeg vragen uit Nederland, vandaar…

Het gaat goed met ons..! – we zijn Gezond & Wel en beleven veel voldoening aan onze woonplek in wording. Ik ben daar vaak en Sa ook, als ze geen ander werk doet.
Sa helpt bij de vakantiehuisjes vlakbij ons, als er gasten zijn. Ook helpt ze een vriendin met schoonhouden van een villa op het Spa-resort hier in Mae Ann.

Droog & Heet…

Vanaf december was het Droog en sinds februari Heet, vaak boven de 40° C. Twee weken geleden werd het even ietsje koeler, ca. 35°. Nu is de hitte weer terug, met in de middag soms een verfrissend buitje*.

* Thailand heeft 3 Tropische sub-klimaten; bij ons in het noorden een zogenaamd Savanneklimaat, in het zuiden een Moessonklimaat en in enkele gebieden het Regenwoudklimaat.
Savanneklimaat betekent: winters droog en zomers regelmatig regen met een piek tijdens de moesson; Moessonklimaat heeft een echt regenseizoen en een lange droge periode; Regenwoudklimaat is feitelijk altijd nat. De weer-omstandigheden vertonen tegenwoordig extremen, ik vermoed het gevolg van de ontbossing – ca. 60 jaar geleden was Thailand ruim 60% bebost, dat is nu nog 15%(!) – er wordt nog steeds illegaal gekapt.

Dit jaar duurde de droge periode erg lang, een visvijver bij ons huis is drooggevallen – (kort ervoor leeggevist) – volgens onze huisbaas niet eerder voorgekomen.
Op ons land zijn aarde en natuur kurkdroog – de klei-leem-aarde lijkt opengebarsten beton en de natuur ziet er uit als hooi. Wel wonderbaarlijk hoe snel het land na enkele regenspetters groen wordt. Volgens mij omdat er weinig onkruidverdelging plaatsvindt*, in de aarde zit een rijke hoeveelheid en variatie zaden en levende wortelresten.

*) Vanwege de kosten worden chemische middelen zelden en selectief toegepast en wieden en maaien gebeurt enkel als het hoognodig is.

Vakantie, Songkran en Bezoek…

De kinderen hebben grote schoolvakantie – die valt in de heetste maanden maart en april. Ice is bij  de familie in Chon buri en nichtje Am werd door oma [Yaai] weer bij ons gebracht. Am is even-oud als Cream en ze zijn samen opgegroeid. Nu volgen ze de summer-course op Cream s’ school, korte schooldagen met een luchtig programma.

[Foto: Am + Cream (r) – beide 10! – zwartgelokte engeltjes in de tempel, daarbuiten smartphone-verslaafde pubergiegels – soms ondeugend, meestal zorgzaam en prettig gezelschap..!]

11 – 16 april was het Songkran-feest  – traditioneel Thais nieuwjaar – ook Waterfeest genoemd omdat er veel met water wordt gespeeld en gegooid: alles en iedereen wordt overspoeld en gewassen, dat leidt tot vrolijke waterballetten op straat. Songkran is voor Thai misschien wel het belangrijkste feest van het jaar, het leven ligt ruim 4 dagen stil (denk maar aan Carnaval of 4 dagen Koningsdag in Nederland).

11 – 13 april kwam klant-vriend Ronald op bezoek – 3 intensieve dagen waarin hij het Thaise leven beleefde – hij vond het prachtig en wij genoten..!

Nu naar de vorderingen op onze plek…

Geluk aan onze zijde…

Qua eigendomsrecht hebben we 2 soorten land: 1. land met zogenaamde “Chanot”-titel en 2. land met “Sor-Tor-Kor”-titel. Het laatste is feitelijk geen eigendom, daarop hebben we een langdurig gebruiksrecht, de staat / koning blijft eigenaar.
In dagelijks taalgebruik spreken we over “land met Chanot“ en “land zonder Chanot”. Eigendom van ‘land met Chanot’ staat geregistreerd bij het Landoffice (Kadaster), het gebruiksrecht van ‘land zonder Chanot’ is geregistreerd bij het plaatselijke dorpshoofd en tegenwoordig ook bij het forest-department, dit ministerie gaat over natuurbeheer.

Kopen van land zonder Chanot is riskant: familie van vorige eigenaars kunnen het terugeisen. Dit land wordt na overname (van het gebruiksrecht) nagemeten in het bijzijn van het dorpshoofd, een ambtenaar van het forest-department, én de vorige eigenaar en buren van het land (eventuele grensgeschillen worden dan ter plekke beslecht en beschreven).

Verrassing – bij nameting van het land zonder Chanot bleek dat dit nooit eerder op naam van een familie stond. Daarmee is terugeisen uitgesloten. Bovendien bleek dit land ruim duizend m2 groter dan gedacht. Het geluk wat we bij de koop al beleefden bleef dus aan onze kant.

Landscaping…

Bij het schrijven van de vorige Blog waren we al bezig met opschonen van het Bamboebos. Intussen maakte ik een ontwerp voor de inrichting van het land.
Het lijstje doelen begint met: Welzijn van Land en Omgeving & Voorspoed en Voldoening voor bewoners en bezoekers… vervolgens:
1. De Mae Ann-eigen ‘rijst-terras-coulissen-sfeer’ zo goed mogelijk intact laten of versterken
2. Erosie en verval tegengaan
3. Waterlopen verbeteren en verleggen en nieuwe graven
4. De lotusvijver restaureren en voorkomen dat die weer dichslibt
5. De plek waar ons huis komt ophogen (uitzicht en droge voeten)
6. Vijvers aanleggen (voor de sier en watervoorraad en om onze eigen vis te telen)
Een uitdagende piekerpuzzel – een vriend schreef: “houdt ons jong Luc” – gelijk heeft ie: ik voel me er prima bij..!

Vóóraf moesten we een obstakel overwinnen: land zonder Chanot mag Niet worden afgegraven, op stiekem toch doen staan pittige (gevangenis)straffen. De juiste connecties en acties brachten uitkomst; een mand vol zoete broodjes (+ een handvol zilverlingen) overtuigde gezagsdragers van onze goeie bedoelingen… agenten bleven uit de buurt en de controle-heli vloog niet over ons land in de tijd dat we bezig waren.

Resultaat..?

Het resultaat is fantastisch, in onze ogen..! Na vele uurtjes hakken, snoeien en branden, én ruim 12 dagen graven en baggeren van een door mij gedirigeerde graafmachine*, ontstaat in onze minivallei een heus Noord Thais Bamboe-Water-Rijst-Landgoed – (nu nog kaal, mede door de droogte).

[Foto: de graafmachine werkt aan de lotusvijver en Sa verbrandt snoeiresten bovenaan de helling ]

* Bij het plaatsen van een betonnen drempel communiceerde ik even slordig met de graafmachinist. Het puntje van m’n linker-pink raakte bekneld, daaraan zit nu geen nagel meer en een botje was beschadigd – mijn fout dus. (Gespalkt en gehecht in een ziekenhuis en alweer bijna genezen.) Mag van geluk spreken, het had m’n hele hand kunnen zijn.

[Door al het gegraaf uit zijn (of haar?) hol verdreven en met één klap verslagen: ruim 2 m slang. Buitenkans voor de Thaise bouwers, na werktijd ging hij op de BBQ.]

Perfectionist..?

Sommige Thai (en Nederlanders) vinden mij een perfectionist. Mijn instelling: ik hou niet van half werk en als je toch bezig bent kun je het maar beter goed doen. Dat resulteert wel eens in extra werk of zelfs overnieuw doen, ook nu. Toen de  graafmachine-baas zei: “wat je wilt is 3 dagen werk” dacht ik: “dat worden er wel 10” – het werden er 12 en het is nog niet klaar. Voor veel Thai is dat onmogelijk en onbegrijpelijk, ook voor Sa; zóveel moeite (en kosten) kunnen en willen ze zich niet veroorloven – “waarom zo moeilijk en perfect (kostbaar) als het makkelijk (goedkoper) kan?”

Ik leerde dat het goed is om naar hen te luisteren en soms mee te bewegen – Da Vinci zou ooit hebben gezegd: “simplicity is the ultimate sophistication”  of, een Nederlands gezegde: “eenvoud is het ware”, en zo is het..! Een voorbeeld: een waterstroompje temperen lukte beter met een paar zandzakken dan met een (kostbare) betonconstructie.
Noot: de kleigrond, soms smurrie-achtig loopzand of betonachtige leem, gedraagt zich anders dan ik gewend ben – als het droog is krijg ik er geen schop/spade of schoffel in* en als het nat is lijkt het zompige boter.
* Steekschoppen /-spades en schoffels zie je hier niet, voor vrijwel alle aard-werkzaamheden wordt een ‘hak’ gebruikt, zeer effectief gereedschap.

Tot zover over ons landgoed, in een volgende Blog over ons huis.

Fotoreportage…

Ik maakte een fotoreportage over de vorderingen met de onderwerpen:
– Hakken, Snoeien en Branden
– Graven & Baggeren
– Resultaten…
>> Ga naar: Blog nr. 13a – Foto’s…

Vragen & Nabranders…

Regelmatig valt de vraag: “Kom je nog naar Nederland Luc?” – wel, ik heb het hier goed en de bouw houdt me bezig, dus… Nederland bezoeken staat niet bovenaan m’n actielijst.
Andere vraag: “je schrijft over Geluk en Wondertjes, maar, zijn er geen moeiten of tegenvallers..?”
Oh ja, aan moeiten en zorgen geen gebrek, kan er wel een paar Blogs mee vullen, bijvoorbeeld:
– Door de hitte ben ik ’s morgens om 11 uur uitgerangeerd, dan vlucht ik onder een parasol in de schaduw van bamboe of bomen maar ook daar heerst de schroeiende sauna – ik ben ’s avonds verlept en uitgeput, Sa en andere Thai gaan de hele dag door en zijn ’s avonds nog redelijk fit..!
– Taal en cultuur-inzicht-verschillen vragen het uiterste van mijn tact en geduld – soms grijp ik vertwijfeld in m’n haar en wil ik vluchten – anderzijds leidt het tot komische situaties en anekdotes;
– Er is nog meer… lees hieronder maar over de Kosten- & Koersontwikkeling.
En toch… de vreugde van scheppen en het vooruitzicht straks op deze droomplek te mogen wonen, winnen van zorgen en frustraties.
Trouwens, liefst tel ik m’n zegeningen (dat zijn er veel), dat werkt als een heilzame hefboom die ‘knelpunten transformeert en de moeite waard maakt’ – het brengt me bij optimistische, vindingrijke energie waarmee kansen en oplossingen zichtbaar en bereikbaar worden.
(Van de Boeddhistische Thai leerde ik: richt je aandacht op het positieve, blije en luchtige en negeer het deprimerende, dat werkt bevrijdend en maakt het leven makkelijk en vreugdevol.)

Kosten- & Koersontwikkeling
Toen we het land kochten kreeg ik 42 Thai-Baht voor 1 Euro, dat is nu 33 / 1, dus bijna 25% minder (toen ik in 2007 kwam was de koers ca. 50/1). Door de bouw-hype en andere oorzaken zijn sommige prijzen hier sterk gestegen – (andere zijn gezakt, een liter diesel kost nu minder dan 1 Euro!).
“Of en hoe ik daaruit kom?” – eerlijk gezegd weet ik het niet precies maar: ik maak me geen zorgen en ben (we zijn) vol goede moed – en alert op wat gebeurt. Om buiten de gevarenzone te blijven maakten we een prioriteiten lijstje, eerst doen wat echt nodig is en al het andere later, als het (financieel) kan. En verder… we leven zuinig en eenvoudig en vanuit de instelling dat ons geluk niet ‘afhangt’ van materiële en consumptieve zaken.

Noten:
1. Boven woon- en leef-genoegens biedt onze nieuwe plek natuurlijk ook financiële voordelen – bijvoorbeeld, na de verhuizing betalen we geen huur meer en het land gaat ons vast en zeker (relatief goedkoop) groenten, fruit en vis leveren – ons huishoudboekje ziet er straks gunstiger uit…
Sa ’s zus vertelde laatst dat de familie in Chon buri ruim een maand lang geen voedingsmiddelen had gekocht in de supermarkt. Hier leven vele nog van wat de natuur hen (gratis) biedt, ze telen het zelf of plukken en vangen het van de velden en uit het water in de buurt.

2. Ik denk weleens dat de langdurig stagnerende economische situatie bedoeld is – een kans biedt – om het ‘kannibaliseren’ van onze mooie moeder aarde in te perken, of ons wil laten beseffen dat ongebreideld consumeren niet veel van doen heeft met gelukkig zijn.

Hier eindigt Blog nr. 13 – er borrelt nog veel, maar…“genoeg voor vandaag”.

Volgende Blog….

Gaat over:
– Onze nieuwe woning
– Ons bezoeken – regelmatig ontvang ik vragen als: “kunnen we jullie bezoeken Luc?” en… “wat zijn de kosten..?” – ik werk aan antwoorden en info.
– M’n website is recent aangepast – er staat al (weer) iets over bezoek ontvangen. Binnenkort verschijnt er ook een hoofdstuk ‘Thailand info’.
– Waarden & Wijsheid – verschillende lezers ‘kijken uit naar’ schrijfsels over waarden en wijsheid die ik ontdekte in Thailand of het Oosten – ook daar broed ik op.

Enfin, ik ben nog niet uitgeschreven, dus: wordt vervolgd…

Hartelijke groeten uit zonnig & warm Mae Ann,

Luc

» naar de foto’s…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 12…

Mae Ann, Thailand, 24 december 2014.

Hoera… onze eigen plek in Mae Ann..!!!

Na ruim 3 jaar is het Gelukt: we zijn blije bezitters van een prachtige plek in Mae Ann..!
Ons geduld werd lang beproefd en is nu fantastisch beloond, een droom is uitgekomen!

In de vorige Blog schreef ik over de verwachting dat we gauw onze plek zouden vinden. Feitelijk hadden we toen al beet maar ik durfde er niet over te schrijven, bang dat het weer niet door zou gaan. Hierna…

– Net een Kerstverhaal…
– ‘Ons land’ – bestaat uit… en ligt ideaal…
– Onze Kerstwens aan Iedereen…
Bijlagen:
– Over wondertjes en cadeau ’s…
– Foto’s...

Net een Kerstverhaal…

Begin november waren we ‘toevallig’ bij onze huisbaas toen iemand belde die moest afzien van de koop van een stuk land. Wij kregen dat stuk meteen aangeboden, gingen kijken, beslisten ter plekke en deden snel een aanbetaling…

Omdat het voorlopige contract lang ervoor was getekend (door de 1e koper) moesten we na enkele dagen betalen en overschrijven bij het Land-office (Kadaster).
Toen we daar kwamen bleek één van de verkopers te jong – het land komt uit een erfenis en een erfgenaam moet hier 20 zijn voordat hij mag verkopen. Een mooie regel, maar wij moesten weer ruim 3 weken wachten. Riskant, want hier is een voorlopig contract niet zo zeker als in Nederland – als er iemand met een beter bod kwam hadden wij het nakijken. Die kans was er want de prijs was laag – (daarom durfde ik er niet eerder over te schrijven). Spannend tot het laatst…
» Naar het verhaal: » ‘over wondertjes en cadeaus’…

‘Ons Land’…

… bestaat uit 3,5 Rai* Rijstland + 2 á 3 Rai** Bamboebos op een aansluitend gelegen heuvel. Het rijstland ligt op velden en terrassen die onder water staan tijdens de teelt – Paddyfields, in Indonesië Sawa’s genoemd. Onze plek maakt deel uit van enkele erg rustig gelegen minivalleien die bij de onze samenkomen.

* 1 Rai = 1.600 m2 – dus we beschikken over ca. 10.000 m2 land.
** Het Bamboebos is land met ‘gebruiksrecht’ met agrarische bestemming – dus geen eigendom.
Van dit land gaan we binnenkort de grenzen controleren met de vorige eigenaar + het dorpshoofd + de buren(!) en als er discussie komt, kúnnen de grenzen nog wijzigen.

Ideaal gelegen…

Om en door de rijstvelden lopen beekjes en kanaaltjes waar het hele jaar water door stroomt (zeldzaam in Mae Ann!). In de velden ligt een dichtgeslibde lotusvijver – die gaan we natuurlijk in ere herstellen. Het Bamboebos is op een heuvel aan de noordzijde. Ons nieuwe huis komt op een plek tegen het bamboebos, daarvandaan hebben we uitzicht naar oost, zuid en west – naar oost en zuid liggen heuvels, west biedt ver uitzicht en de zon tot ’s avonds laat. Al met al prachtig en gunstig: voor de gezondheid – én… volgens de Chinese Feng Sui principes van geluk en voorspoed.

Vrolijk Kerstfeest en een Fantastisch Nieuw jaar..!!!

“We wensen Iedereen heel fijne Feestdagen
&
Vreugde, Vertrouwen, Voorspoed, Gezondheid & Geluk in 2015…”

Hartelijke groeten uit Mooi Mae Ann van…

Luc (& Sa & Cream & Ice)

PS: Wij konden niet dromen dat we voor het eind van 2014 deze mooie plek zouden vinden. Het vervolg zien we vol vreugde en vertrouwen tegemoet.

» Naar het verhaal: » Bijlage (a) ‘over wondertjes en cadeaus’...

“Beeld zegt meer dan woorden”…
» Ga naar: » Bijlage (b): Foto’s…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…