Categorie: Blog

Blog nr. 42…

Mae Rim, Thailand, 18 october 2018.

Beloofd in het vorige blog: Mirakelse-Redding…

–  Bidden én… Werken.!!
–  Mystiek en Wonderen…
–  Straf of Roem..?

Qua actualiteit erg laat, maar ik wil graag schrijven over de wonderlijk redding van 13 voetballertjes uit de Tham Luang cave [berg-grot] – niet ver bij ons vandaan in de provincie Chiang Rai.

Lees hoe ik het beleefde…

Het verhaal…

… erg kort. Na een training bezochten zij de grot. Toen ze net binnen waren viel er een zware bui en stroomde de grot vol water. Ze konden niet terug en zaten 9 dagen opgesloten voordat gespecialiseerde duikers hen vonden. Daarna werden zij wonderwel gered.

Vele niet-Thai waren verbaasd dat dit kon gebeuren – uit commentaren: ‘het is toch moessontijd!’ – ‘eigen schuld, ze wisten dat het gevaarlijk was’ – ‘slecht van die coach om de jongens zomaar mee te nemen’…

Wat oordelen we toch snel, want: de moessontijd begon weken later en de grot was nog open. Het was droog en er dreigde geen regen. In de bergen kan dit snel veranderen, echter, meestal duren buien maar kort – dat was nu anders.

De meeste ouders wisten van het plan en hadden goedkeuring gegeven. Ook de hoofdcoach was op de hoogte. Thai zijn doorgaans zeer zuinig op kinderen en weten vrijwel altijd waar ze heengaan. (Geldt ook voor buurtgenoten – als ik wandel vraagt iedereen onderweg “waar ga je heen?” – vond ik in het begin nogal vrijpostig.)

Het halve dorp wist dus waar de jongens waren. Dat bleek ook – na de eerste bui ging de hoofdcoach direct naar de grot. Daar vond hij wel de fietsen maar niet de jongens. Al gauw kwamen ook ouders en dorpsgenoten.

In alle Thaise dorpen zijn reddingsdiensten, ook die waren snel ter plekke, inclusief duikers. Zij konden echter niet bij de jongens komen. Men dacht ‘na de bui zakt het water weer snel’. Maar de buien bleven komen en de jongens werden steeds verder het grotstelsel in gedreven.

Bidden én…

Het drama werd snel bekend, in Thailand en de rest van de wereld. Op eerste nieuwsbeelden bij de grot zag ik mensen knielen en bidden. Dit gebeurde in het hele land, indrukwekkend.

Voorbeeld
Een standaard Thais schoolgebouw is een lang (flat)gebouw met meerdere verdiepingen. Voor de klaslokalen zijn brede gaanderijen.
Bij dit soort gebeurtenissen wordt er gebeden voordat de lessen beginnen. De kinderen zitten dan in rijen op de gaanderij, op de knieën voor hun klaslokaal – handen bij elkaar voor de borst en stil of hardop bidden. Dit gebeurde nu elke dag op hetzelfde tijdstip in heel Thailand! (En in omringende landen.)

Werken…

Aan het vinden en redden van de jongens werd onafgebroken keihard gewerkt.
Bijzonder: duizenden vrijwilligers waren in no time ter plaatse en er was voor iedereen overdadig en voortreffelijk eten. (Ik begrijp dat de koning dit bekostigde. Weet niet hoe dat precies werkt.)

Overal in de wereld komt bij calamiteiten spontaan hulp op gang. Ik verbaas mij hier echter over het ‘chaordische’. Thai werken (ogenschijnlijk) chaotisch, het lijkt dat ze mekaar voor de voeten lopen en er weinig gebeurt. Maar van dichtbij blijkt alles zeer efficiënt te gaan en de prestaties zijn fenomenaal!

In Noord Thailand zijn veel legerplaatsen. Bij deze operatie was ook een grote leger- en politiemacht betrokken. De organisatie had dus een hoog militair gehalte.

Een Les…
Voor mij was het een les om te zien hoe Thai enerzijds toegewijd baden, en anderzijds gedreven en volhardend werkten – zonder commentaar en met de vermaarde glimlach!

Ikzelf heb de neiging om al biddend inactief te worden. Dacht nu regelmatig aan een metafoor: ‘Bidden en Werken zijn als 2 roeispanen, als je er maar 1 gebruikt blijft je boot rondjes draaien’.

De redding…

…  was spectaculair en wonderbaarlijk! Het vinden van de jongens was een mirakel op zich. Deskundigen spraken unaniem van de bekende ‘spelt in een hooiberg’. Ook een wonder is dat ze allemaal gered werden en in goede conditie verkeerden. Een topspecialist in grotreddingen daarover: ‘het onmogelijke is gebeurd’.

Mystiek…

De mystieke kant van het verhaal bleef onderbelicht – vind ik – vooral in het westerse nieuws.
Mystiek zit ingebakken in het Thaise bestaan. Onbegrijpelijk voor rationelen onder ons, en vaak (heidens) ‘bijgeloof’ genoemd. Het wordt genegeerd, afgewezen of zelfs verafschuwd. (Wellicht de reden waarom het nauwelijks in het nieuws kwam.)

Als Thai (Aziaten) bidden* lijken ze contact te hebben met wat wij westerlingen “hogere machten” noemen – en in een gunstig geval afdoen met “er is meer tussen-hemel-en-aarde”.
*) Thai bidden niet tot een God(!), eerder tot meerdere goden, geesten of sferen.

Voor hen zijn ‘hogere machten’ reëel en sommige weten de weg in die geest- of godenwereld. Ze kunnen het niet uitleggen, maar hebben gewoon contact en vertrouwen.

Terzijde…
Jullie weten het vast al: onze 5 zintuigen en rationele verstand zijn zeer beperkt; we kunnen maar heel weinig waarnemen van wat er tussen-hemel-en-aarde bestaat en gebeurt.

Sommige  beschikken over een ruimer (dan gemiddeld) waarnemingsvermogen; een ruimer bewustzijn zogezegd. Dat kan algemeen zijn of op een specifiek gebied.
In het oosten is het aantal mensen met zo’n ruimer bewustzijn  aanmerkelijk groter dan in het westen – mijn waarneming! Ik heb daar wel verklaringen voor, maar… misschien in een volgend blog.

Wonderen…

… gebeuren omdat we zo weinig kunnen waarnemen.

Terug naar de redding. Toen de jongens enkele dagen opgesloten zaten, bezocht een vermaarde Thaise monnik de grot – zijn naam: Khuva Boonchum (54). Hij is een zogenoemde Bosmonnik, van een boeddhistische traditie hier in het noorden. Kenmerkend bij deze traditie zijn langdurige stilte-meditaties, sommige monniken verblijven daartoe eenzaam in een berggrot – meestal maanden, soms jaren. Khuva Boonschum deed zulke retraites al op zijn 16e.

Van Khuva Boonschum is bekend dat hij veel mensen op wonderlijke wijze heeft geholpen. Hij trek regelmatig rond door noord Thailand en een aangrenzend gebied in Myanmar (Birma) – is altijd blootsvoets, bezit niets en leeft van wat beschuit, kruiden en vruchten. Soms verschijnt hij spontaan als ergens nood is.

Dat gebeurde nu ook bij de Tham Luang grot – hij kwam 2 maal langs. Binnen enkele dagen na de verdwijning verscheen hij voor het eerst. Het regende volop. Hij hield een gebed-ceremonie en spoedig daarna werd het droog.
Zijn tweede bezoek was op vrijdag, drie dagen voordat de jongens werden ontdekt. Hij hield weer een ceremonie, en bij zijn vertrek vroeg men of de jongens nog leefden. De monnik antwoordde “ja, ze zijn hier nog en over 2 tot 3 dagen worden ze gevonden” – daarna ging hij in stilte en reageerde niet meer op vragen. De maandag erop werden de jongens gevonden.

Noten:
Khuva Boonschum is enigszins omstreden omdat hij ook foute leiders in Myanmar heeft geholpen.
De hoofdmonnik (Adjahn) van ‘onze tempel’ in Mae Ann is van dezelfde Bosmonnik-traditie . Eerder schreef ik al over wonderlijke ervaringen die wij met hem hebben meegemaakt.

Meer wonderen…

De laatste 2 dagen van de reddingsoperatie vielen er weer wat buien, maar dankzij een enorme batterij pompen kon voldoende water worden weggezogen.
Wonderlijk: net nadat de laatste redder uit de grot was gekomen begon het echt te plenzen en op hetzelfde moment gaf de belangrijkste pomp de geest.

Toen de jongens werden gevonden, waren ze opgewekt, kalm en helder, ondanks de afschuwelijke omstandigheden – (stel je eens voor: 9 dagen en nachten opgesloten in donkerte en vochtigheid, letterlijk en figuurlijk zonder uitzicht). Ook hierover verbaasden -vooral buitenlandse- deskundigen zich. Ik vond het een wonder maar was niet verbaasd, net als veel Thai.

Enkele opmerkingen hierover:
–  Aanvaarden zit ingebakken in de Thaise geest (schreef ik al vaker).
–  Thai (Aziaten) zijn meester in hun aandacht afleiden van moeiten en richten op positieve mogelijkheden…
… de jongens zochten dagelijks naar uitwegen en zaten dus niet bij de pakken neer.
–  Relativerende humor en lachen zit in de volksaard.
–  In groepen functioneren Thai als ‘eenheid’ – individuele (emotionele) toestanden worden door de groep opgenomen (geassimileerd). De mentaal zwakkeren lijken erdoor te worden versterkt en het krachtoverschot van sterkste komt ten goede aan de groep – denk maar aan communicerende vaten.

Straf of Roem..?

In verband met (mentale) kracht iets over de coach – Ek Chantawong (25).
Ek werd op zijn 12^e  wees en ging als monnik in een tempel – gebeurt hier vaak. Daar oefende hij 10 jaar lang meditatie – (volgens de abt was Ek erg gemotiveerd en ver gevorderd).
Op zijn 22^e werd Eks’ oma hulpbehoevend en hij ging voor haar zorgen – bleef wel in de tempel wonen (overnachten en deelnemen aan de ceremonieën), maar kon geen monnik meer zijn.

Verondersteld wordt dat de (geest-) kracht en balans van de coach cruciaal was voor het welzijn en overleven van de groep. Hij deelde trouwens bijna al zijn eten en voelde zich erg verantwoordelijk – (bij eerste gelegenheid vroeg hij vergeving aan de ouders).

Commentaar op een Nederlandse nieuwssite: ‘die coach moeten ze levenslang opsluiten’.
Kan inderdaad best dat hij elders in de wereld aangeklaagd zou worden. In Thailand wordt hij geëerd en gezien als een voorbeeld.

Ik wilde meer schrijven, onder meer over de verongelukte duiker en over de conditie van de jongens.
(Na de redding gingen zij een paar weken in een tempel – de coach ging voor langere tijd).
Dit blog is echter ruimschoots gevuld, dus misschien later…

Hier eindigt Blog nr. 42 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 41…

Mae Rim, Thailand, 23 augustus 2018.

–  Pensioen en Ploeteren…
–  Massage-Meester Sa…
–  ‘Blijf bij jezelf ..’ – # 3 – (ik was Niet blij)
–  Mirakel-Redding…

Zomerreces of Moessonstop..?
Ruim twee maanden blogpauze.
Omdat… ik had het zomaar druk, door de moesson.

Eerst: Bedankt voor jullie reacties op de nieuwe site..!
(Vorm en inhoud blijven ontwikkelen, dat kun je wel zien.)

Een lezer vroeg waarom ik nog zoveel overhoop haal, terwijl ik gepensioneerd ben.
Kun je nagaan hoe verschillend we denken. In mijn beleving haalde ik juist weinig overhoop. Daarnaast vind ik het leuk om ermee bezig te zijn. En… bezig blijven is gezond, kunnen we allemaal weten.

Pensioen en Ploeteren…

Afgelopen tijd verder gedacht over mijn ideale pensioen-bestaan.
Een conclusie: niks-doen is echt niks-voor-mij – alleen maar Zijn is niet mijn ding! Iets in mij wil creëren en bouwen.

Blij dat we ons land nog hebben want daar is veel te doen, vooral in de regentijd. Dit jaar zelfs meer dan voorgaande jaren. De moesson is namelijk erg nat, nóg natter dan vorig jaar.
De regen ruiste regelmatig uren aaneen in de middag en nacht – een rustgevend ruisen. Gras en onkruid groeiden daardoor snel – een week na een maaibeurt reikt het soms alweer tot kniehoogte. In de ochtend was het meestal droog, ideaal om te werken.

In de natuur…
Op het land ploeteren bevalt mij nog steeds en niet perse vanwege de prestaties. Bezig zijn in de natuur vind ik heerlijk en er ontstaan altijd ideeën. Maakt niet uit of ze realiseerbaar zijn – zonder creatieve mijmeringen is mijn leven doods.

Verder moet ik meer alleen doen omdat Sa vaak werkt.
Ik werk soms 6 dagen per week (paar uurtjes per dag). Kanttekening – ik werd geconfronteerd met leeftijd-gevolgen; was een paar keer uitgeput en moest dan 1 of 2 dagen thuisblijven.

Het zwaardere werk moet ik aan anderen (gaan) overlaten. Dramatisch..? – Niet echt, wel beperkend en daarom jammer – aanvaarden en aanpassen is de oplossing.

Massage-Meester Sa…

Sa is momenteel in Bangkok voor een leraar-opleiding massage.
De overheid wordt steeds strenger op veel gebieden. Thaise massage is zwaar gereglementeerd en werken zonder diploma is tegenwoordig verboden – (veel controles en hoge boetes). Daarom is er vraag naar erkende leraren. Die opleiding duurt bijna 2 weken en kan maar bij één overheidsinstituut worden gevolgd, in Bangkok. Sa werd er voor uitgenodigd, dankzij haar kwaliteiten en gemotiveerde instelling en… haar goeie relatie met een docente.

Wel moet ze de opleiding zelf betalen, ook haar verblijf in Bangkok. Als ze slaagt verwacht ze dat wel te kunnen terug verdienen.
Biedt ook perspectieven – bijvoorbeeld les geven aan Nederlanders.
(Je ziet: ideeën blijven stromen – wie weet..!)

‘Blijf bij je Zelf ..’

Vervolg 3 – Blog 38 en 39 gingen er ook al over.

Opfrisser…
Aanleiding: wat bedoelen we eigenlijk met de populaire uitspraak ‘Blijf bij je zelf’?
Wijze Meesters bedoelen met ons ‘Zelf’ iets geestigs of spiritueels; een sfeer – of  de ‘ruimte die je je kunt realiseren’.
Maar woorden als Geest en Spiritueel kunnen verwarring scheppen, daarom gebruik ik liefst Bewustzijn of eenvoudig Zelf.

Ik noemde 2 vragen en gaf ook de antwoorden:
1. ‘Wat is nou mijn Zelf Luc..!?’
2. ‘Wat levert het op..?’

Antwoord 1.:
Je Zelf is de waarnemer in jou – of de ‘stille ruimte (in jou) die je je kunt realiseren’.
Begrijpelijk als dit vaag klinkt – wegstrepen kan helpen: wat je kunt waarnemen is niet je Zelf!
Wat je voelt, hoort, ziet, ruikt en proeft – en ook je gedachten – kun je allemaal waarnemen, dat alles is dus niet je Zelf.

Antwoord 2. – wat levert het op..:
Kort: ons Zelf is neutraal en vredig.
Praktischer: vanuit je Zelf heb je overzicht – je kunt bijvoorbeeld je gevoelens waarnemen, en… kiezen wat je ervan vindt en mee wil.

Al met al toch nog ingewikkeld. Ik beloofde meer duidelijkheid, want uiteindelijk is het supersimpel, en… enorm waardevol!

[Einde opfrisser..]

Niet blij…

Achteraf was ik niet blij met wat ik toen schreef – te ingewikkeld en onpraktisch!
Met ‘Blijf bij je zelf’ bedoelen we doorgaans gewoon: wees realistisch en nuchter; blijf met beide benen op de grond. Ik raakte te ver van die realiteit verwijderd en maakte het onnodig ingewikkeld. Gelukkig kon ik er een poosje over nadenken en… mij nog eens spiegelen aan mijn eigen ervaringen.

Terzijde – Geleerden strijden sinds mensenheugenis over het Zelf en over Bewustzijn – (o.a. filosofen en natuurkundigen).
Waar bevindt het zich? – Wanneer begint het? – Waar of wanneer eindigt het? – op zulke vragen kan de wetenschap niet ‘eensgezind’ antwoorden.

Welnu, ik ben geen geleerde en pretendeer niks..! – wil alleen mijn ontdekkingen delen. Ik hervond mij- Zelf en daarmee (een weg naar) bevrijding van ‘aangeleerde’ zorgen en belemmeringen. Daar schrijf ik nu over in de hoop dat jullie er iets aan hebben…

Bewust vóelen…

Bij mij Zelf blijven – (of komen) – lukt het best door “bewust mijn lijf te ervaren” – stoppen met denken en mijn lichaam voelen – de huid, het vlees, de spieren en botten, de warmte enzovoort – alleen maar voelen, zónder te oordelen – en belangrijk: mij ermee verbonden voelen – beseffen dat ik hier nu (in) lééf!

Meditatie- en yoga-technieken hebben een ding gemeen: Zelfbewustzijn ervaren – in ons lichaam van vlees en bloed. Vrijwel alle meditatievormen leren ‘bij je Zelf komen’ door aandachtig je adem te volgen en je lichaam te voelen.

De Boeddha ging barrevoets en veel monniken doen hun dagelijkse bedelronde nog steeds op blote voeten. Thaise tempels hebben een uitgebreid assortiment hulpmiddelen, de meesten zijn simpel en speels. In allen vind ik verband met bewustwording via het lichaam. Twee grappige:
–  5 peperkorrels één-voor-één langzaam en aandachtig tussen je tanden fijnmalen en doorslikken – (als dat je niet bij je Zelf brengt..).
–  In tempels staat soms een ijzeren olifantsbeeldje (ca. 5 kg.) met op de rug een ring waardoor je een vinger kunt steken. De bedoeling – (zittend op je knieën): haak je pink door de ring, til het beeldje op en probeer het zo lang mogelijk van de grond te houden. (Bewustwording van je pink, en je lichaam verzekerd.)

Trouwens, Tai Chi – of beter: alle lichaamsbeweging – kan datzelfde doel dienen! Ik noem Tai Chi daarom ‘bewegend mediteren’.

“Bij ons Zelf blijven” – (of komen) – gaat dus om: bewust ‘Zijn-Wie-we-Zijn’ – in ons lichaam, want daarin voelen we of beléven we ons Zelf. Zo eenvoudig is het!
(Natuurlijk is er meer – denk aan het ‘onderbewuste’ – maar dat is niet relevant om bij ons Zelf te blijven – integendeel, dat leidt vaak alleen maar af.)

[Ik wil nog schrijven over het heil wat “Bij ons Zelf zijn” biedt, of kán bieden. Maar… genoeg voor nu: meer in een volgend Blog.]

Mirakel-redding…

Qua actualiteit een beetje laat maar ik kan er niet omheen: de wonderbaarlijke redding van 12 + 1 voetballertjes uit een grot hier in noord Thailand.
Ik heb heel weinig met voetbal – (zag geen enkele WK wedstrijd  in Rusland) – maar déze 13 wereldspelertjes hielden mij dagenlang op het puntje van m’n stoel.

Ik had mijn eigen beleving en wil die graag met jullie delen. Maar dit Blog is vol, dus: in een volgend…

Hier eindigt Blog nr. 41 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 40…

Mea Rim, Thailand, 21 juni 2018.

–  Site-Nieuws… (blij mee + trots op!)
–  Dank..!  – Feedback…
–  “Zingeving met een Glimlach..”
–  Vroege moesson..?
–  Teak versus Bamboe & Boeddha Boom…

“Wat bedoelen we eigenlijk met Blijf bij jezelf..?” – daar gingen de laatste Blogs over.
Ik was nog niet klaar maar het laatste stuk beviel mij niet, dus laat ik het even rusten-en-rijpen.
Bovendien is er heugelijk …

Site-Nieuws…

Misschien is het al opgevallen: de website is vernieuwd..!
Hij is nu ‘responsief’ (= op elk apparaat beter leesbaar). Daarvoor moest hij opnieuw worden ontworpen, best een investering voor mij. Zelf doen zou de kosten drukken, maar ik kan niet programmeren. Een enthousiaste bloglezer bood uitkomst. Marco, een Nederlandse programmeur die vlakbij woont, deed het ingenieuze werk en hij leerde mij kneepjes waardoor ik nu zelf verder kan – benieuwd wat ik ervan ga bakken.

Dank aan JEM-id..!

Zelf doen betekende stoppen met de vakmensen van JEM-id.
Afscheid nemen valt mij zwaar, temeer omdat er vriendschappelijke banden zijn gegroeid. Die banden hoeven uiteraard niet te verdwijnen, maar ergens aan meewerken is toch anders dan toekijken.

Graag wil ik hier de JEM-profs bedanken voor hun fantastische bijdragen in de voorbije jaren:
“Iedereen bij JEM-id: Bedankt! – en een succesrijke toekomst toegewenst..!”

Feedback…

Doelen bij de vernieuwing: actueel, eenvoudig en beter leesbaar.
Het ontwerp is grotendeels gehandhaafd – (nog steeds blij mee) – alleen opzet en lettertype zijn anders…
– en… bij het logo groeien de lotusbloempjes nu echt, haha.

Feedback en suggesties zijn welkom..!

Zingeving, Glimlachen…

Ik heb recent veel nagedacht over wat ik nu kan en wil…
–  Hartewens: “zinvol mijn ei kwijt kunnen”.
De nieuwe inhoud is daarop afgestemd – hopelijk ben ik geslaagd…

Mijn nieuwe credo’s Zingeving & Glimlachen staan op de 1e pagina: ‘Wie is Luc..’

‘Specialiteiten..’  gaat over het wát en hóe…

Nieuwsgierig..? – ga naar:
» Wie is Luc…
» Specialiteiten…

Tot zover over de site, nu naar mijn Thaise leven…

Vroege moesson..?

Vanaf half april regent het regelmatig en dat is bijzonder. Ik was gewend aan droogte en hitte tot eind mei – (moessontijd is ongeveer juni – augustus).
Positief: de natuur is frisgroen en bij buien koelt het lekker af.
Lastig: soms moeten we schuilen en er moet weer worden gemaaid.

Stroomloos…
Andere ongemakken. We kregen regelmatig onweersbuien met af en toe rukwinden. De elektriciteit loopt bovengronds en door blikseminslag of omgewaaide bomen viel de stroom weleens uit.

In Mae Ann waren we eens 4 dagen stroomloos nadat een elektra knooppunt was verwoest door een omgewaaide boom.

Vorige week was het hier raak. Naast ons huidige huis staan volwassen teakbomen. Tijdens een nachtelijke bui brak er één pardoes doormidden. De vallende top vernielde elektra-kabels, en wij zaten zonder stroom. Het elektriciteitsbedrijf – overheid! – reageerde adequaat. Toen Sa ’s morgens belde zei men “er is veel schade dus we beloven niks”, maar binnen een uur werd de afgebroken top verzaagd en in de middag werden de kabels hersteld.

Teak versus Bamboe…

Ik zag nu de realiteit van een metafoor: het verschil tussen teak en bamboe. Teak staat altijd trots overeind, ‘met een rechte rug op aarde’ zogezegd. De boom bij ons brak doormidden toen een rukwind de kruin aanviel.

Aan de andere kant van ons huis groeit reuzenbamboe met stengels van wel 20 m hoog. Tijdens buien zwiepen de toppen vele meters heen en weer, als de bui voorbij is gaan zij weer gauw overeind. Bamboe waait ook weleens om hoor, maar… breken doet ze zelden.

Boeddha-boom…

De zogeheten Bodhi-boom (ficus-soort). Haar bladeren zijn hartvormig.
In India is deze boom heilig, ook in Thailand wordt zij met ontzag bejegend.

Sommige hebben meerdere stammen. ‘Hoe bestaat het?’ – vroeg ik aan Wiki.
Het antwoord bleek simpel. Eenvoudige uitleg: zaden die van de boom vallen blijven soms op een tak liggen en kiemen aldaar. In eerste instantie zuigen ze van de moederboom, maar er groeien ook wortels naar de aarde. En zo groeien bomen om bomen; wonderlijke creaties – tussen deze stam catacomben wordt soms zelfs gewoond.

Hier eindigt Blog nr. 40 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc
PS: wat vind je van de site..?

» naar “Wie is Luc”… 
» naar “Specialiteiten”…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 39…

Mae Rim, Thailand, 17 mei 2018.

–  In Shock – Medeschuldig…
–  “Ken je Zelf..!” – Geestig…
–  Verwarrend…
–  Leuk Luc, maar..: “wat is nou mijn Zelf..!?”

Verder met een favoriet onderwerp: ‘ons- Zelf’ – (lijkt een serie te worden, dit is 2 van 2).
Het begon met: ‘het is IN om te zeggen “Blijf bij je zelf”, maar… wat bedoelen we dan precies..?’

Nu eerst iets actueels…

In Shock…

Ik schrijf regelmatig over ons land in Mae Ann – een sfeer-oase in een stille vallei tussen heuvels met bamboe en bomen. Bij een buurman staan imposante tropen-reuzen. Zij bepalen mede de heilzame sfeer.

Door omstandigheden waren we er enkele weken niet. Toen we er vorige week weer kwamen kreeg ik de schrik van m’n leven: de 3 mooiste reuzen lagen geveld. Ik kreeg een knoop in m’n maag, pijn om m’n hart en tranen achter mijn ogen – was in shock en wilde weg.

Aanvaarding: alwéér…
Tijdens het bezoek spraken we met een andere buurman. Hij merkte mijn ontreddering en zei zachtjes: “wees asjeblieft niet boos, de buren hebben geld nodig”. (Bomen-buurman boerde afgelopen seizoen niet goed.)
Tja… het verzoek om aanvaarding nam de shock niet weg – en bracht de bomen niet rechtop – maar verzachte wel mijn kwaadheid.

Medeschuldig…
Mijn shock is vermengd met schuldgevoel. Kort ervoor hadden we de bomen-buurman ontmoet bij zijn reuzen. Hij vroeg toen aan mij: “geloof jij in geesten?” – ik: “ja, en ze kunnen in deze bomen wonen: hak ze asjeblieft niet om!” (Thai geloven dat in bomen soms geesten wonen.)

Misschien had ik een voorgevoel, want tegen Sa zei ik: “vraag of we deze bomen kunnen kopen” (om ze te laten staan). Sa keek verbaasd en waarschijnlijk heeft ze het niet zo overgebracht – en ik heb niet meer aangedrongen.

“Ken je Zelf..!”

… antwoorden Meesters al duizenden jaren als je hen vraagt waar je Geluk kunt vinden. Maar dat klinkt raadselachtig – reden waarom geleerden erover bakkeleien en zoekers afhaken. Trouwens, dat Zelf heeft door de tijd héél veel namen gekregen.

Ik zocht mij-Zelf in m’n lichaam en in mijn zogenoemde ‘persoonlijkheid’. Maar dat bedoelen de Meesters niet. Zij doelen op een sfeer – een “ruimte die we ons kunnen realiseren” – dát is ons Zelf, volgens hen.

Geestig…

[water boeddha]

Dus… mijn Zelf is ongrijpbaar, geestachtig of spiritueel (volgens de Meesters).
Maar, ik ga te snel – even pas-op-de-plaats…

Mart Smeets presenteert columns over de ‘Giro d’ Italia’. Na de 1^e etappe kwam Nederlandse wielrenner Tom Dumoulin op het podium en Mart zei: “Tom blijft zichzelf..” – ik dacht: ‘is dat zo..? – hoe weet Mart dit?’

‘Niet zeiken Luc’ – denk je nu misschien. Ik wil echter laten zien dat wat Mart zei niet hoeft te kloppen. Weinigen kunnen namelijk weten of Tom zichzelf was. Ik zag een kalme Dumoulin – zoals gewoonlijk – maar dat kan schijn zijn; een masker waarachter van alles kan schuilgaan.

En blijkbaar vinden we sociaal passend gedrag ‘jezelf zijn’. Als iemand volgens ons abnormaal doet, zeggen we: “die is niet zichzelf” of… “die is buiten zichzelf”.*

* “We kunnen alleen maar herkennen wat we al kennen”. Om te kunnen benoemen wat we zien, hebben we herinneringen nodig. Psychologen noemen dat ‘projecteren’ en het schoolplein zegt: ‘wat je zegt dat ben je zelf’.

Doordenker: “wat je zegt over de buitenwereld, zegt iets over jouw binnenwereld”.
Sinds ik hierover leerde, spreek ik bedachtzamer over anderen. (Interessant en makkelijk enkele Blogs mee te vullen.)

Later wil ik laten zien dat Mart Smeets best gelijk kon hebben met ‘Tom is zichzelf’. In blog 38 stond: ‘je kent vast mensen die altijd zich- Zelf zijn’ – en deze herkenning komt ergens vandaan, denk ik.

Verwarrend…

Zijstapje – met woorden benoemen we begrippen. Jij en ik ‘begrijpen’ elkaar niet als we met een woord niet hetzelfde begrip bedoelen. ‘Geest’ gebruiken we voor diverse begrippen, zoals: ‘allesdoordringende geest’ of ‘de geest van iets’, of gewoon ‘een spook’. Iemand die grappig is noemen we ‘geestig’ en ons denken noemen we ‘onze geest’. (Kun je me nog volgen?)

Spiritueel betekent eigenlijk hetzelfde; ‘het onstoffelijke’ of ‘geestige’. Vele denken echter aan paranormaal of occult gedoe. En mogelijk denk je nu aan een goddelijke geest – het is immers Pinkstertijd.

“Ik denk dus ik besta” is een westers begrip voor mij- Zelf – (benoemd door filosoof Descartes).
Een oosters begrip luidt: “Ik Ben” – (er zijn er meer maar dat wordt veel).
Aan oosterse begrippen hebben de meesten van ons weinig houvast. Daarnaast klinkt ‘Ik Ben’ solistisch in sommige oren. Verwarrend allemaal…

Om de verwarring te minimaliseren gebruik ik overwegend ‘Bewustzijn’ of ‘Zelf’ – de volkswijsheid zegt tenslotte ook: ‘blijf bij je- zelf’.

Leuk Luc, máár…

1.  “Wat is nou mijn Zelf..!?” – en…
2.  “Wat heb ik eraan – wat levert het op..!?”  

Helaas kan ik vraag 1. niet eenvoudig beantwoorden.
Voor de uitleg gebruik ik even twee soorten zelf: ‘kleine zelf’ & ‘Grote Zelf’ (= waar de Meesters op doelen). De antwoorden hieronder gaan over het Grote Zelf – (volgende keer iets over het kleine..).

–  Antwoord vraag 1.:
Je Zelf is: de eigenlijke waarnemer in jou – of: ‘ruimte die je je kunt realiseren’.
Te vaag..? – begrijpelijk! – wegstrepen kan misschien helpen: wat je kunt waarnemen is niet je Zelf – wat je voelt, hoort, ziet, ruikt en proeft kun je allemaal waarnemen net als je gedachten en overtuigingen.*

–  Antwoord vraag 2. – wat levert het op..:
Kort: je Zelf is neutraal en vredig.
Praktischer: vanuit je Zelf heb je overzicht – je kunt bijvoorbeeld je gevoelens waarnemen – en… kiezen wat je ervan vindt en mee wil.

Nog tamelijk vaag allemaal, toch..?
Het wordt duidelijker – beloofd! – uiteindelijk is het supersimpel én… enorm waardevol..!

Einde Blog nr. 39 – dank voor je tijd en aandacht..!
(Excuses als het een taalpuzzel leek!)

In een volgend Blog:
–  Kleine zelf…
–  Aap uit de mouw…
–  …

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 38…

Mae Rim, Thaiand, 4 mei 2018.

–  Songkran = Waterballetten…
–  ‘Blijf bij jezelf’ – Hoe…?!
–  Schattige baby..!
–  Maskerade…

Veel gedacht over de Nederland-reis die niet doorging en over waarom Coach en Trainer niet meer pasten. Ook website aanpassingen hielden mij bezig. Gelukkig kon ik m’n hoofd ‘schoonspoelen’…

Waterballetten…

Van 12 – 18 april werd Songkran gevierd – traditioneel Thais nieuwjaar – ook ‘Waterfeest’ omdat alles met water wordt schoongespoeld – bijvoorbeeld Boeddhabeelden én… volle denkhoofden.

Elkaar kletsnat gooien is een modern (toeristisch) uitvloeisel. Op de hoogtijdagen rijden pick-up auto’s volgeladen met mensen en grote waterbakken in files door de straten. Wie binnen bereik komt krijgt een emmer water over zich heen*. Kinderen gebruiken waterpistolen, of hebben de tuinslang paraat en spuiten iedereen zeiknat: grote lol..!

* Omdat ook de alcohol rijkelijk stroomt, eist Songkran helaas veel slachtoffers. Bijvoorbeeld dronken drivers zien kinderen over het hoofd, of men gooit zichzelf met emmer-en-al onder een andere wagen.

Thai vieren Songkran liefst met familie, Sa en Cream zijn naar het zuiden geweest – (het is de warmste periode en grote schoolvakantie). Ik bleef thuis met brunette ‘Snuffy’, mijn hondstrouwe vriendin.
Ik zag de reis ook niet zitten, de familie is druk met elkaar en er wordt uitsluitend Thais gekakeld – daar zou ik eenzamer zijn dan hier. Verder vind ik de ‘uitwassen’ van Songkran ook niet leuk. Het oorspronkelijke schoonmaak-ritueel vind ik wel mooi, maar die waterballetten … ‘nee, dank je wel’!

‘Blijf bij jezelf’ – Hoe..?!

Ik kon mooi in alle rust mijn spaghetti-hoofd ontwarren.
Detail: toen ik voor het eerst over het NL-reis-idee schreef reageerden enkelen met: “wil je dit echt Luc, of volg je nu anderen?” En toen ik later doorgaf dat de reis niet doorging, kreeg ik soortgelijke reacties. De overall boodschap: ‘Wat wil jij zélf Luc?’ of ‘Blijf bij jezelf; bij je gevoel’!

Deze reacties hielpen, want ‘bij mezelf blijven’ is inderdaad een opgave. Ik weet: ook generatiegenoten worstelen ermee – de mening van anderen is belangrijk voor ons, vaak belangrijker dan die van onszelf.
Noot: er is natuurlijk een verschil tussen geen eigen mening hebben en anderen je leven laten bepalen, of gewoon ideeën uitwisselen om je visies te verrijken – van klankborden word ik wijzer.

Overigens is het IN om te zeggen “blijf bij jezelf”. Maar… wat bedoelen we dan eigenlijk met ‘jezelf’? – wie of wat is mijn ‘Zelf’ en hoe kom en blijf ik er bij..? Mijn ideeën daarover wil ik graag – nogmaals* – met jullie delen.
* Ik schrijf er regelmatig over, omdat het me bezighoudt en in de hoop dat jullie er wat aan hebben.

Het afscheid van Coach en Trainer was een logisch gevolg van mijn “van-Doen-naar-Zijn-gaan”, waarover ik ook al vaker schreef. Ik kan ook zeggen: ‘het paste bij mijn “voortschrijdende Zelf-ontdekking”.’
(Je kunt alleen maar ‘bij jezelf blijven’ voor zover je jezelf kent – kun je me volgen?)

“Hè … jezelf ontdekken, hoe doe je dat Luc..?!”
Laat me beginnen bij het begin…

Schattige baby..!

Direct na onze geboorte start de ‘africhting’ of conditionering. We oogsten applaus als we lachen en kraaigeluidjes maken (huilbaby’s worden al gauw afgekeurd). Zo leren wij al erg jong positieve aandacht te scoren – (gezegd wordt dat we verlangen naar positieve bevestiging en deze feilloos herkennen).

Ik zie jullie voor vol aan, beste lezers, en denk dat je de vervolg-programmering wel kan invullen. We leren onechte gezichten te presenteren en rollen te spelen, en… on-eigen zelfbeelden te creëren.
Uit een coach-opleiding: ”70% van de mensheid heeft een verkeerd zelfbeeld” – (volgens mij moet het cijfer hoger zijn).

Karikaturen…
Naarmate de grens tussen een rol – of zelfbeeld – en wie we echt zijn verder vervaagt, raken we meer van onszelf vervreemd en dat kan tot narigheid leiden.
Neem mij bijvoorbeeld. Ik had succes in m’n ondernemersrol. Dit succes, plus het aanzien wat het opleverde, werkte verslavend en leidde er toe dat ik mezelf kwijt raakte – een pittige crisis was het gevolg. (Schreef destijds aan een vriendin: “de grote ondernemer bestaat niet meer”.)

Een meester tekende een boom met een geweldige kruin, en onder de stevige stam een even-geweldig wortelgestel. Hij zei: “je kunt alleen volwaardig ontplooien en vrucht afwerpen als je stevig [in je Zelf] geworteld bent Luc”. Dit diepwijze beeld helpt mij nog steeds.

Misschien spreekt het nieuws nog meer aan – denk aan gevierde acteurs of artiesten die worden overmeestert door een (ogenschijnlijk ideaal) namaak-zelf. We noemen hen wel karikaturen. Vele raken hopeloos verdwaald en sommige maken letterlijk een einde aan hun aardse fake-bestaan.

Onlangs vertelde een BN-er die haar dementerende moeder had verzorgd: “het goede was dat ik toen weleens mijn ‘echte’ moeder zag – voordien toonde ze alleen wat ze ons wilde laten zien; altijd een onecht beeld”.

Maskerade…

Als we ouder (en weer kinderlijk) worden, valt de maskerade vaak weg. Daar ken je vast wel voorbeelden van – ook ken je vast mensen die altijd zichzelf zijn. Zij zijn diep in zichzelf geworteld en hebben geen goedkeuring van anderen nodig. Doorgaans is het aangenaam gezelschap, onder meer omdat ze je niet leegzuigen maar eerder energie géven.

Vanzelfsprekend wordt niet iedereen een karikatuur; fulltime onecht – (zeker jij en ik niet, haha). De meesten van ons weten wanneer we rollen spelen en we zijn prima in staat om soepel van rol te wisselen, of alle maskers af te leggen en weer ‘gewoon onszelf te zijn’.
(Rollen spelen is trouwens gezond, als we ons er maar bewust van zijn – de crux zit in ‘ons ervan bewust zijn’.)

Hiermee ben ik terug bij de “ontdekking van mijzelf” – vaak Bewustwording genoemd. Een favoriet onderwerp, dus het komt op de vernieuwde site en… ‘meer in toekomstige Blogs’…

Dit was Blog 38 – voor nu: bedankt voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 37…

Mae Rim, Thailand, 13 april 2018.

–  Naar Nederland..?
–  Waarde van de verschillen
–  Herinneringen aan Plian…
–  Privacyregels

+ Bijlage vanwege de huishoudelijke zaken, dus: 2-in-1…

Naar Nederland..?

Onlangs ontstond het idee om voor Juli naar Nederland te komen. Toen ik dit meldde aan familie en vrienden – waaronder natuurlijk ook bloglezers – kreeg ik veel positieve reacties. Letterlijk Hartverwarmend!
Ik voelde mij erg welkom, maar realiseerde me meteen dat het een pittige onderneming zou worden. Ook bleek dat ik niet goed wist wat ik precies wilde. Daarom besloot ik om niet op deze korte termijn af te reizen.

Of ik later alsnog kom weet ik niet. Het voelt best goed om “even uit de Thaise mantra te stappen” (zoals een vriend schreef). Maar deze trip kan ik niet zomaar even doen – het kost simpelweg duiten en ik heb aan kracht, moed en souplesse ingeboet. In ieder geval wil ik mij voordien goed voorbereiden.

Aanbiedingen…
Ik had aan familie en vrienden ook om hulp gevraagd – wilde voorkomen dat iemand later zou zeggen “had het maar gezegd Luc, ik had graag dit of dat voor of met je willen doen”.
De aanbiedingen die binnenkwamen overweldigden mij – prachtige auto’s, logeergelegenheid, etentjes, veel ‘bakkies koffie’ enzovoort – ik ben er verlegen mee, zeker nu ik er (nog) geen gebruik van maak.
Graag wil ik iedereen hiervoor nogmaals bedanken!

Waarde van de verschillen…

Naar aanleiding van het reis-idee dacht ik over de vraag: “hoe vertel ik in Nederland wat ik leerde in Thailand?” Ik vind dat moeilijk omdat schrijven en vertellen – en lezen of aanhoren – totaal anders is dan zelf ervaren. Dit is natuurlijk een open deur maar voor mij wel een pittig punt.

Ik proef weleens dat lezers denken dat ik de Oosterse eigenschappen veel beter vind dan de Westerse, of de Westerse zelfs afkeur. En soms is dit wel zo maar er zijn altijd kanttekeningen en vaak verkies ik toch de Westerse.

“De waarde zit in de verschillen”, was de conclusie toen ik erover nadacht. Ik bedoel: door de verschillen te leren kennen kan ik nieuwe eigenschappen ontwikkelen, of… mijn visies bijstellen en m’n keuzemogelijkheden uitbreiden. (Ga hier vast in een volgend Blog meer over schrijven.)

En erover vertellen in NL… simpel: ik zal nooit in staat zijn om mijn gevoelens en ervaringen precies en compleet over te brengen – vrijwel iedereen zal iets anders horen dan ik bedoel. Volgens mij kan ik alleen maar de verschillen zo goed mogelijk uitleggen, en het daarna bij de luisteraars laten óf en wát zij eruit halen.

Herinneringen aan Plian…

[Foto: één van de mooiste tempels in de buurt…]

‘Plian’ is de naam van de abt van één van de mooiste tempels hier in de buurt, althans dat vind ik.

Plian – [vrij vertaald ‘transformator’ of ‘veranderaar’] – is eind februari overleden en dat deed mij verdriet.

Toen ik in 2007 (voor het eerst) op een scooter in deze regio rondstruinde, kwam ik toevallig bij zijn kleine tempel en het was liefde op het eerste gezicht. Ik heb Plians’ tempel sindsdien vaak bezocht en er mooie momenten beleefd. Pas in 2015 ontmoette ik Plian zelf voor het eerst, ook bij toeval…

» Lees verder in de Bijlage…

Privacy-regels…

Vanaf eind mei worden nieuwe Privacyregels van kracht. Die gelden ook voor Luc Aalbrecht Consultancy, omdat zij – (ik dus) – persoonlijke gegevens van opdrachtgevers en trouwe bloglezers bewaard. Daarom ben ik verplicht om Privacy-beleid te formuleren – droge stuf.

Privacybeleid in het kort:
Luc Aalbrecht Consultancy respecteert de privacy van allen die gebruik maken van haar website en diensten; alle persoonlijke info die je haar verschaft wordt zorgvuldig en vertrouwelijk behandeld, in overeenstemming met de Algemene Verordening Gegevensbescherming.

Persoonlijke gegevens – zoals je naam, (email)adres en telefoonnummer – worden gebruikt om het contact te kunnen onderhouden. De gegevens worden voor onbepaalde tijd bewaard en niet aan derden verkocht.
Dhr. L Aalbrecht (directeur) is verantwoordelijk voor het beheer van deze gegevens – degene die zijn/haar gegevens wil inzien, of (laten) corrigeren of verwijderen, kan dit aan hem doorgeven via email. Ook met vragen of commentaar kun je bij hem terecht.
Noot: het Privacy-beleid staat uitvoeriger bij » Disclaimer – Privacy.

Verwijderen emailadres …
Wil je dat ik je email-adres verwijder uit het bestand van Luc Aalbrecht Consultancy? – klik dan onderaan op de mail-link en schrijf in het bericht wat verschijnt: “verwijder mijn emailadres uit het bestand”. Na ontvangst van dat bericht, verwijder ik je adres zo spoedig mogelijk.
Let op: je ontvangt dan ook geen blog-aankondigingen meer!

Wil je je adres laten staan? – Dan hoef je niets te doen!
Je kan uiteraard altijd later via email om verwijdering vragen.

Hartelijke groeten,
Luc Aalbrecht Consultancy,
L Aalbrecht (directeur)

Hier eindigt Blog nr. 37 – dank voor het lezen!

» naar de Bijlage: » Herinneringen aan Plian…
–  Plian – Grote ziel…
–  Spijt en Verdriet…
–  Foto’s…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email:  » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar » Contact…
–  Zie ook » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 36…

Mae Rim, Thailand, 16 februari 2018.

2018 is alweer ruim 6 weken gaande – de voornemens zijn geactiveerd (of verdampt) en het leven stroomt onhoudbaar verder.

–  Ben je nu Boeddhist Luc..?
–  Lesje Aanvaarding…
–  Nader inzien…

Acties…

Voornemen # 1: opruimen wat niet meer past…
Ik heb de titels Coach, Trainer en Therapeut geschrapt – subtitels als klankbord en inspirator blijven voorlopig staan. Jaren zocht ik naar titels die de lading dekken, niks voldeed, vond ik.
Noot: titelloosheid geeft problemen bij officiële instanties, daarom gebruik ik soms nog wel Senior Consultant.

Met als motto ‘Overdaad schaadt’ heb ik meer van de site geschrapt. Wilde hem helemaal reorganiseren, maar in mei worden nieuwe Privacyregels van kracht en die wil ik toepassen. Meer veranderingen komen daarom later.

Bloggen…
Voorgaande jaren vroeg ik jullie (lezers) om commentaar en aanbevelingen – dat sla ik nu over.
Feedback blijft natuurlijk welkom, altijd!

Yellow Oil [Gele Olie]…Momenteel helpen we een Nederlandse vriend die via een webshop originele Thaise kruidenolie verkoopt. Wij zorgen voor de verzending – leuk om te doen.
Kijk eventueel op: www.YellowOil.nl

Boeddhist..?

Regelmatig valt de vraag: ‘Ben je Boeddhist geworden Luc?’ – antwoord: “Nee..!”
Vind mezelf trouwens ook geen christen, humanist, pessimist, optimist, atheïst enzovoort..!*

Terzijde: De Boeddha was geen ‘Boeddhist’ en Jezus was geen ‘Christen’ – voor mij zijn zij voorbeeldige Meesters. Gelezen: ‘maak van Boeddha en Jezus je ideaal; niet je idool’

* Afkomst en opvoeding hebben mij gevoed met de westerse Christelijke leer, dus dat zit ingebakken. Daarnaast voel ik me erg ‘senang’ bij oosterse tradities als Boeddhisme en Taoïstisme, al zal ik mij alle ins-en-outs daarvan niet kunnen eigen maken.

Ik omarm ‘het goede’ van elke religie en levensvisie en probeer dat in de praktijk te brengen. Daarbij ben ik een fan van eerbied en rituelen, omdat ze me helpen herinneren en heilzaam zijn.

Opmerking: tijdens mijn leven zijn religieuze rituelen grotendeels verdwenen uit het openbare leven in Nederland. Voorbeeld; vroeger waren stille gebed-momenten bij de maaltijd gebruikelijk, totdat het ongepast werd gevonden tegenover ‘niet-gelovigen’. Daarna vroeg het moed om in gemengd gezelschap je stiltemoment te nemen.
Volgens mij is een goed gebruik verloren gegaan. Want iedereen kan het weten: of je nou ‘gelovig’ bent of niet: meditatieve momenten zijn heilzaam.

Rituelen kunnen dus heilzaam werken – veel moderne therapeutische technieken zijn regelrecht afgeleid van oude religieuze rituelen. Ook religieuze teksten worden (aangepast) therapeutisch gebruikt.
Misschien moet ik hier zeggen dat de rituelen zijn ingeruild voor therapieën – en… dat coaches, psychologen en therapeuten onze hedendaagse ziele-redders of -herders zijn.

Praktijkles Aanvaarding…

In het vorige Blog schreef ik beschouwend over Aanvaarding; het Boeddhistische Tatata. Nu over een praktijkles die mij veranderde…

In de week voor de crematie van koning Bhumibol (eind oktober vorig jaar) volgde Cream een tekencursus in de stad – ze had schoolvakantie. De cursus was ’s morgens van 10 tot 12. Ik bracht haar en bleef in de stad en ging in tempels mediteren. De sfeer was sereen en het was erg rustig. Ik beleefde een piektijd.

De dag na de crematie kwam vriend Peter op bezoek. We gingen met z’n allen naar de stad omdat het ‘Loi Kraton’-feest werd gevierd en dat wilden we laten zien. Tempels, pleinen en straten werden met duizenden lampionnen versierd en de stad was bomvol toeristen. De sfeer was nu heel anders dan de week ervoor – een kermisachtige drukte.

We bezochten mijn favoriete tempels, waaronder een kleintje bij een museumplein. In deze tempel en op het plein werden ook veel lampionnen opgehangen.
Thai kochten bij de tempel zo’n lampion, schreven hun naam plus eventuele wensen erop en hingen hem na een stil devoot moment op, in de tempel of op het plein.

Een aantal toeristen volgden nu de Thai; zij kochten en beschreven lampionnen en hingen deze op – ogenschijnlijk zonder de stille devotie. Veel buitenlandse vrouwen waren zeer luchtig gekleed, sommige super-mini-mini – in weinig verbergende minibroekjes en minitopjes.

Voor mij was het pijnlijk dat velen oneerbiedig door de tempel banjerden – ook de schaars-geklede vrouwen – alsof ze op een braderie aan de koopwaar snuffelden. Voor monniken en leken-tempelbewakers was de toestroom te vrijpostig en massaal om tegen te houden. De monniken trokken zich terug en de bewakers keken onbewogen toe.

Ik ergerde me kapot en wilde – móest van mezelf iets doen. Een erg jong stel vlakbij mij beschreef ook een lampion, zij droeg een mini-broekje en had een miniscuul sjaaltje om haar blote bovenlijfje geknoopt. Ik vroeg haar (uiterlijk) kalm en vriendelijk ‘weet je dat je niet gepast gekleed bent?’ – het meisje schrok en zei ‘nee, is dat zo?’ (Ik geloof dat ze werkelijk niet doorhad dat haar outfit ongepast was.)

Toen wij daarna de tempel uitkwamen, bleek Sa helemaal van slag en erg boos op mij. Niet het meisje maar ik had me ernstig misdragen; ik had haar niet mogen aanspreken en had nu een onvergeeflijke fout gemaakt.

Ik vond Sa ‘s reactie onbegrijpelijk en absurd. Vriend Peter steunde mij en zei: ‘juist gehandeld Luc’. Hij begreep niet waarom de monniken of bewakers niet optraden tegen de misdragingen.

Nader Inzien…

… heeft m’n visie 180 graden gewijzigd en dat heeft mij voorgoed veranderd. Ik had geen leerzamer voorbeeld van Aanvaarding – en ‘blootlegging’ van de cultuurverschillen – kunnen bedenken. Hoezo..?

Wel, toen ik over het incident nadacht kwam het besef: de ergernis zat in mij en het was dus ‘mijn ergernis’! Tatata betekent “het-is-zoals-het-is: aanvaard het!” De bezoekers keken nieuwsgierig rond in de tempel, en het meisje was luchtig gekleed, net als veel andere vrouwen; dát was-wat-het-was – alles wat ik er méér van maakte was van mijzelf!

Verder denkend – als anderen mij (ongevraagd) aanspreken vind ik dat meestal bemoei- of heerszuchtig, belerend en arrogant – eigenschappen die kunnen voortkomen uit onzekerheid van de belerende bemoeial.

En ja, wie of wat ben ik; waar haal ik het recht of de zeggenschap vandaan om iemand aan te spreken en terecht te wijzen?

Ook vroeg ik aan mezelf: ‘wat wilde je bereiken, wat bezielde je echt..?’ – en daarmee ontdekte ik diepere beweegredenen: zeer verhelderend, of beter gezegd ‘confronterend’ (ga ik nu niet verder op in).

Ik besefte ook dat Aanvaarding of Aanspreken het verschil (kunnen) maken. Aanvaarding kan makkelijk leiden tot begrip, inzicht, harmonie en vrede; Aanspreken leidt makkelijk tot irritatie, weerstand en strijd of oorlog. Andere voorbeelden kunnen dit onderbouwen, maar laat ik het kort houden. Ik weet zeker dat jullie begrijpen hoe het werkt, kán werken.

Tenslotte…
De gemiddelde Thai laat echt niet over zich lopen! Ze kunnen elkaar stevig aanspreken – binnen familie, tussen vrienden of in werksituaties klinken soms felle woorden – al zag ik dat nog nooit in het openbaar.
Ik schreef al vaker: Thai negeren als het ware wat hen niet aanstaat. Intussen blijven ze beheerst en dicht bij wie ze vanbinnen zijn – in therapeuten- taal: ‘bij zichzelf en in hun kracht’.

Ik praktiseer opgewekt verder… “Wijsheid komt met de jaren”.
Dit was Blog nr. 36 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 35…

Goodbye 2017 – Welkom 2018…

Mae Rim, Thailand, 21 december 2017

Mijn eindejaar gedachten…
Eerst een cliché – daarom niet minder waar: 2017 is omgevlogen.
Toch: ‘Het was goed! – We hadden van alles voldoende!’

–  Pijn & Moeite – Anderzijds…
–  Verschillen – Aanvaarding…
–  Eenzaam…
–  “Zonder strijd geen overwinning”
–  Alle goeds..!!!

Goodbye 2017…

2017 gaat in mijn boek als overgangsjaar, m’n 70^e verjaardag (in maart) symboliseert de drempel. Een overgang kost meestal moeite – denk aan het kuiken wat zijn ei openbreekt, aan de pop die vlinder wordt, en natuurlijk onze eigen geboorte – allemaal moeizame processen.

Het jaar begon ‘bewogen’, door het overlijden van Sa ‘s oma en het bezoek van Ria, mijn helende steun in een moeilijke levensfase. Ik voelde me ver-oosterd en ervoer losse contactdraadjes met Nederland – (Blog nr. 29 + 30).

In mei ontmoetten we Top – de heldere partner van Sa ‘s nichtje. Hij gaf me  bemoedigende in- en uitzichten. Daarna koos ik voor alleen- Zijn – (verderop meer). Het gaf een positieve boost aan m’n ontwikkeling. De resultaten zijn nog niet helemaal zichtbaar en misschien hoeft dat ook niet.

Gedurende het jaar kwamen diverse Nederlanders op bezoek, meestal bekenden. Een paar reacties: “Eén dag bij jullie leerde mij meer over Thailand dan drie weken vakantie” – “na 2 dagen voel ik me alweer een ‘beter’ mens”. In oktober kwamen na elkaar 2 vrienden – bijpraten was intens en heerlijk. Peter en Raymond… én alle andere: nogmaals Dank!

Het afscheid van koning Bhumibol liet diepe indrukken na – stond al in het vorige Blog.
Verder is 2017 stillekes omgevlogen.

Pijn en Moeite…

Veel mensen lijken het leven alleen via pijn en moeite te kunnen ervaren – zonder onze drama’s bestaan we niet. Ook in mij schreeuwt het negatieve vaak om aandacht.
Er was een tijd waarin somberte de overhand had – gelukkig is dat lang geleden

Liefst schrijf ik over positieve zaken – (positief is gezonder dan negatief!) – maar, de realiteit is gewoon anders. Soms is het zwaar bewolkt en kunnen we de zon niet zien. Mijn eindejaar-gedachten gaan daarom ook over moeiten, én… over alle mooie ontwikkelingen die ik ervaar.

Anderzijds…

Alles is relatief. Er is altijd een ‘anderzijds’; altijd ook een goeie kant. Vaak zien we dat pas achteraf, vanuit een ruimer perspectief. Lichaamscellen worden continu opgeofferd voor mijn gezondheid – dramatisch voor de cellen, een zegen voor m’n lijf en mij.

Ik geloof dat narigheid ook positieve uitkomsten kan bieden. Voor anderen kan ik dat natuurlijk niet bepalen..! – bij mezelf zie ik ze wel: positieve uitkomsten aan wat eerst dramatisch leek.

De crisis rond m’n veertigste – opgebrand en het einde van een successtory – was destijds een levensgroot drama. Ik dacht: “hier kom ik nooit overheen, m’n leven is verwoest!” Er volgde een moeizame overgang. Later voelde ik me bevrijd en de inzichten die ik ontdekte zijn letterlijk van ‘onschatbare waarde’!

Hiermee wil ik niet zeggen dat pijn fijn is en drama moet worden opgezocht.
Er is veel ondraaglijk leed in de wereld – té simpel om te stellen ‘het is ergens goed voor’.

Verschillen…

Regelmatig schrijf ik over cultuur- of karakterverschillen, tussen Oost en West, of tussen Sa en mij. Ik had moeite met verschillen die onveranderbaar bleken – bleken omdat ik ze voorheen niet herkende of dacht dat het wel zou veranderen.
Sommige cultuur-eigenschappen zijn zó ingebakken, dat we ze niet herkennen. Meestal vinden we ze zelf ook zó goed, dat we ze nooit willen of kunnen veranderen. Dit geldt uiteraard voor elke cultuur.

Een voorbeeld, ik noemde het al vaker: in de Thaise cultuur is het not done om elkaar ergens direct op aan te spreken – (zeker niet in het openbaar). Als je commentaar op iemand hebt, breng je dat heel subtiel en voorzichtig, of via een omweg. Je laat de ander in zijn/haar waarde en kraakt nooit af.
(Deze kwaliteit toepassen lukt me gelukkig steeds beter..!)

Mijn moeite..? – De omzichtige, indirecte Thaise benadering ervaar ik soms als traag, vaag en draaierig, en oneerlijk. Daarnaast voelt het frustrerend en leugenachtig als ik niet recht-door-zee kan zijn.

Uitgebonjourd…
Dit werkt ook andersom. In Nederland vinden we ‘recht-door-zee’ zijn een erg goeie kwaliteit*. Maar Thai hebben moeite met onze directheid, al laten ze dat niet blijken.
Ik vind mezelf best voorzichtig en diplomatiek, maar ben vaak nog te confronterend. Sa behoedde me menigmaal voor pijnlijke blunders, anders was ik hier allang uitgebonjourd.

* Ik doel hier Niet op het schelden, afkraken of elkaar iets verschrikkelijks toewensen, wat ik tegenwoordig zie op zogenoemde Sociale media. Dat kan de wereld volgens mij nooit ‘beter maken’!

Belangrijk: verschillen in cultuur-eigenschappen zijn wat ze zijn: verschillen in eigenschappen. Als ik er moeite mee heb ligt dat aan mij, ik kan ze namelijk ook gewoon aanvaarden…

“Tatata” – Aanvaarding…

“Aanvaard het leven zoals het komt”, is een geheim achter de opgewekte Thaise levenshouding. De doorsnee Thai aanvaardt eenvoudig wat-nu-is en is (daardoor) vrij en blij beschikbaar voor dat-wat-komt.

De Boeddha leerde Tatata, oftewel: ‘het-is-zoals-het-is’ – ‘aanvaarding opent de poort naar Nirwana’ – in gewoon Nederlands: aanvaarding brengt je bij je eigen Vrede en Wijsheid. Tatata werkt ook bij mijn moeite met de cultuurverschillen: het blijft moeilijk, totdat ik helemaal aanvaard dat het-is-zoals-het-is.

Foto: weer en wind, schaarste of overvloed – een boeddha aanvaardt wat-is en blijft onbewogen.

Eenzaam…

Mijn ‘losse contactdraadjes’ met Nederland leken tot eenzaam opdrogen te leiden. Ook hier is echter een anderzijds.

Eigenlijk ben ik een einzelgänger of kluizenaar, altijd geweest; ben graag op mezelf. Mediteren is een geliefde reden, ontsnappen aan onbeduidende drukte een andere. In alleen-Zijn vind ik rust, creativiteit, heling en meer van zulk moois.

In Thailand is meditatief leven veel meer vanzelfsprekend dan in Nederland. Daar vonden vele mijn spirituele voorkeuren maar vreemd, en m’n kluizenaar-gedrag ongezellig of a- sociaal. Misschien was die ervaring naar de achtergrond toen ik ‘losse draadjes’ voelde.

Mijn eindejaar-gevoel hierover..?
‘Losse draadjes’ en ‘Eenzaam opdrogen’ waren maar tijdelijke moeiten. Dankzij mijn groei in alleen- ZIJN, voel ik me nu steeds vaker verbonden met alles en iedereen – een levendig warm en vervullend gevoel.

“Zonder strijd geen overwinning”…

In 2017 werd ik weer minder geraadpleegd dan in 2016.
Een moeite – omdat ik graag wil delen wat ik heb ontdekt.

“Wat te doen..?” vroeg ik al in 2016 aan een Meester – antwoord: “laat je ambities los Luc en stroom moeiteloos mee met het leven; wees aandachtig beschikbaar voor dat wat verschijnt” – Ik: “en als er niks verschijnt..?” – Meester: “alles is er al, aandacht zal het je tonen”.

Mooi gezegd, maar ik leerde iets anders:
“Gebruik je talenten Luc” – “Wie niet werkt zal niet eten” – “Waar een wil is, is een weg” en…
“Strijdt!” – vóór of  tégen maakt niet uit, maar: “Strijdt!” – want “Zonder strijd geen overwinning!” – dát staat op mijn harde schijf gegrift. Mijn verstand zegt daarom regelmatig: ondernéém, maak plannen, stel doelen, gá ervoor…

“De aanhouder wint” – ik volgde Meesters’ suggesties op en negeerde de ingesleten kreten. Het ‘resultaat’ is wonderbaarlijk: de moeiten vervaagden; vrede, geluk en alles wat ik nodig heb kwam ervoor in de plaats.

Welkom 2018..!

Mijn voornemen is dit jaar dus makkelijk: ik ga door met ‘moeiteloos meestromen’ en aanwezig zijn ‘voor dat wat verschijnt’ – Tatata…
Welkom 2018, ik ben er klaar voor..!!!

Hier eindigt Blog nr. 35 – veel dank voor het lezen..!

Noot: ik las alles even terug; veel beschouwend proza, excuses als het té was.
Belofte: volgend Blog wordt concreter..!

Nagerechtje (sorry)…

Voor wie nu denkt: ‘jeetje, wat een moeiten..’
“Moeiten zijn slechts rimpels aan de oppervlakte van de onpeilbare oceaan van Leven”.
Ik voel me gezond, goed en gelukkig; in Thailand, met mezelf en met iedereen om me heen..!

Toch nog feitjes:
–  Sa werkt momenteel fulltime in een resort – het is hoogseizoen, dat betekent werken tijdens kerst en nieuwjaar. Ze is er blij mee en ik ook, dus: het is goed..!
–  Hier komt de zon ’s morgens om ca. 6 uur op en ’s avonds 6 uur gaat ie onder – overdag is het ca 25+ en ‘s nachts 6 tot 12 graden. Resultaat: geen ‘donkere dagen voor Kerst’ – wel lichte luchten; geen ‘White Christmas’ – wel ‘heerlijk onder wol’.
–  Kerst wordt in Thailand niet gevierd, er is ook geen kerstvakantie – geruststelling: we hebben veel Boeddhistische feestjes.
–  Oud en Nieuw wordt wel gevierd, dan is Thailand een weekje vrij en doen we aan ‘beste wensen’ – “Sawadee Pimai”.
–  Rond nieuwjaar komt er familie logeren, 4 dagen – 1 zwager, 2 zussen + 3 kinderen. Dus ja, 4 dagen weinig alleen-Zijn, haha…

Dank & Alle goeds…

Dank aan degenen die ons verrasten met een donatie of sponsorbedrag..!
Dank aan iedereen die met ons meeleeft..! – met sommige heb ik regelmatig contact, van anderen weet ik dat ze ons volgen en ons het beste wensen.
Aan iedereen: Dank, Dank, Dank..!!!

Fijne Feestdagen & Alle Goeds voor 2018..!!!
Sa & Cream & Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 34…

“Vaarwel Bhumibol…”

Mae Rim, Thailand, 24 november 2017.

–  Bijzondere sferen…
–  De Crematie…
–  Groots Epos…

Over het afscheid van koning Bhumibol kreeg ik vragen:
‘Hoe was de sfeer in Thailand Luc?’ – ‘Wat deed het met de Thai?’ – ‘Hoe heb jij het ervaren?’
Ik begon drie keer te schrijven maar ben drie keer gestopt – kon mijn waarnemingen niet onder woorden brengen. Blijkbaar moest het bezinken.
Over het rouwen schreef ik eerder in » Blog nr. 26 – “Thailand rouwt”..

Hoe Thai zo’n proces (innerlijk) beleven, is moeilijk ‘af te lezen’. Aan de buitenkant zag ik niet ‘wat’ het hen deed, erover praten lukte ook niet echt*. Volgens mij Ziet en Beleeft de Oosterling het leven echt anders dan de Westerling – (sorry voor de generalisaties). Een gebeurtenis als deze maakt dit extra duidelijk.

* Tijdens het rouwjaar probeerde ik de gevoelens om me heen te peilen, ook bekeek ik regelmatig TV uitzendingen. Ik zag overwegend ingetogen droefheid en respect en slechts zelden tranen. Boven alles proefde ik dankbaarheid voor wat Bhumibol voor zijn volk heeft gedaan.

Bijzondere sferen…

Ik kan dus niet uitleggen wat het rouwen en de crematie voor Thailand en haar bevolking heeft betekent, wel hoe ik het heb ervaren, wat mij opviel of raakte…

Aan alle rouwoproepen werd met grote vanzelfsprekendheid gehoor gegeven. Nagenoeg alle instellingen, winkels en bedrijven toonden het hele jaar foto’s met versieringen en bloemen die regelmatig werden ververst. Heel veel winkel- en kantoor personeel en alle ambtenaren gingen in het zwart, grijs of wit gekleed, veel Thai hadden een zwarte strik opgespeld.
Tijdens de crematie plechtigheden droeg Iedereen zwarte kleren.

Uitbundige festiviteiten bleven het gehele jaar achterwege. Als er muziek draaide was deze neutraal, melodieus en zacht.
Opmerkelijk: in de week voor de crematie klonk in winkels vaak door Bhumibol geschreven muziek – ‘opwekkend Jazzy’ – (hij was een begenadigd componist en muzikant – speelde saxofoon en klarinet). Ook bij de crematie plechtigheden werd muziek van hem gespeeld.

Er was speciale muziek geschreven, onder andere liederen die bij officiële gelegenheden op scholen werden gezongen – (bijvoorbeeld bij diploma-uitreikingen). Alle kinderen, eigenlijk alle Thai, kenden deze liederen uit hun hoofd en zongen ze vol overgave mee.

Heel veel Thai – (ik begreep ruim 12 miljoen) – gingen in het rouwjaar naar Bangkok om te condoleren. Er zijn indrukwekkende verhalen over de moeiten die sommigen zich getroosten om de koning hun laatste eer te bewijzen. (Een ouder echtpaar hier in de buurt reed met een gammele scooter met zijspan naar Bangkok, heen en weer ca. 1.800 km. Ze deden er 6 dagen over. Ze waren geen uitzondering.)

Geen Grafsfeer..!!

De sfeer was doortrokken van weemoed en devotie – maar… geen deprimerende grafsfeer, integendeel..! Ik vond de toon ‘aanvaardend’; warmhartig en vervuld van hoogachting en dankbaarheid – voor mij echt Thais.

De Crematie…

De periode rondom de crematie was “onbeschrijfelijk indrukwekkend” – (in ieder geval voor mij).
In de weken ervoor veranderde het decor in heel Thailand. Overal verschenen goud-, oranje- en citroengele bloemen (meest afrikanen) – bij alle overheidsinstellingen en condoleance-plekken, en bij bijna alle bedrijven en woonhuizen. Wonderlijk hoe al die bloemen opeens tevoorschijn kwamen.

Noot: Goudgeel was de kleur van de koning; Rood-oranje is die van de hemel.
De dragers van de koning waren bij alle processies in rood-oranje gekleed. Eerst trokken en droegen zij (de gouden urn van) de koning traag naar het crematorium, later droegen ze urnen met de overblijfselen terug naar het paleis.
Twee dagen later werden er 3 urnen verdeeld met een laatste processie – 1 urn bleef in het paleis en 2 werden door de familie naar verschillende tempels in de stad gebracht – onder leiding van de nieuwe koning.

Over de plechtigheden zelf ga ik weinig schrijven, omdat het uitgebreid is en niet in woorden te vatten. De ceremonieën zitten stampvol symbolieken, alles werd nu met zorg en toewijding uitgevoerd.
Ik volgde TV uitzendingen tijdens de (vijf) officiële crematiedagen – in totaal wel 10 of meer uren – zag alle ceremonieën en processies en een aantal documentaires. Het heeft mijn begrip voor de Thaise ziel en cultuur verhelderd en verdiept.

Op een nationale zender gaven twee Thai commentaar in het Engels. Eén van hen sprak uitvoerig over de achtergronden van het Thaise Boeddhisme. Ook hiervan leerde ik veel.
Had me tot-nu-toe niet gerealiseerd dat het zaad van de Thaise cultuur misschien wel 5.000 jaar geleden gezaaid is – in ieder geval ver voor het begin van de boeddhistische jaartelling (nu 2560).
(Zie eventueel de Bijlage…)

Groots Epos…

Het ontwerpen en bouwen van het crematorium heeft een jaar geduurd. De brandplaats is een schitterende uitbeelding van de (Hindoeïstische) hemel met een grote variatie aan mythische wezens – Grandioos!
Apart staat een rijk gedecoreerd paviljoen voor familie en gasten.

Deze prachtige bouwwerken werden door de Thai genereus en vol toewijding neergezet* – mede in opdracht van de nieuwe koning.
* Traditioneel wordt voor elke crematie een nieuw crematorium gebouwd; dit was dus exclusief voor Bhumibol. Momenteel kan publiek het nog bezichtigen, maar binnenkort wordt het ontmanteld – (de onderdelen krijgen vast een passende bestemming, Thai gooien niks weg).

Het hele gebeuren vond ik spectaculair; een groots Epos waar TV- en filmmaatschappijen wellicht jaloers op zijn.

Sprekende reacties…

… uit diverse TV interviews.
Ouderen spraken met dankbaar ontzag over Bhumibol s’ inspanningen om armoede te bestrijden en vrede en harmonie te bewerkstelligen. Een oudere mevrouw: “hij heeft ons heel veel gegeven en voorspoed gebracht, ik wil hem in al mijn komende incarnaties dienen”.
Een jonge vrouw: “hij is mijn rolmodel, ik zal zijn lessen trouw in de praktijk blijven brengen”.
Ongeveer 50-jarige man: “we beleven de overgang van een ‘groot en belangrijk mens’, z’n betekenis zullen we pas later echt beseffen”.

Verschillende jongeren: “dankbaar dat ik hem mocht meemaken” – “trots dat ik in zijn regeertijd geboren ben”.
Jongeman op een achterafplaatsje bij een processie: “onvoorstelbaar dat ik hier nu mag zijn, de beste plek op het belangrijkste moment in mijn leven”.

Ikzelf voel me zeer bevoorrecht dat ik in deze periode in Thailand kan zijn – uniek en verrijkend! De indrukken doen me heel veel, al kan ik niet verwoorden wát.

Tot zover…

… mijn indrukken over het “Vaarwel aan koning Bhumibol Adulyadej”.
Noot: zijn volledige naam: Phra Bat Somdet Phra Poramintharamaha Bhumibol Adulyadej Mahitalathibet Ramathibodi Chakkrinaruebodin Sayamminthrathirat Borommanatbophit – (geloof het of niet, Cream kan de hele naam zonder haperen uitspreken).

Zoals gezegd kan ik eigenlijk niet uitleggen wat het betekende, vooral niet op zogenoemde ‘diepere niveaus’ – hopelijk kunnen jullie tussen de regels lezen – en… misschien stuf voor volgende Blogs.

En nu..?

De rouw is uit het straatbeeld verdwenen – de talloze afbeeldingen van de oude koning hebben plaats gemaakt voor portretten van de nieuwe – (zijn naam ‘Vajiralongkorn’ – kan ik nog niet uitspreken). Een paar dagen na de crematie was het Loi Kraton feest. Dat werd met aloude Thaise vrolijkheid gevierd.

Wat de toekomst verder brengt kunnen we alleen maar afwachten.

Bijlage…

Dit blog is vol – (ik beloof immers korte leestijden). Maar… ik heb meer te vertellen. Daarom een Bijlage met wetenswaardige aanvullingen, plus enkele Internet-Links.
De inhoud: ‘Heilige of Avatar..?’ – ‘Onbegrijpelijk en Onlogisch’ – ‘Kopie-ceremonieën’ – Internet-Links.
» naar de Bijlage…

Hier eindigt Blog nr. 34 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

Blog nr. 33…

Mae Rim, Thailand, 10 september 2017.

–  Slangincident…
–  Lessen + Platteland-Thai…
–  Loftuitingen…
–  Raketangst – Dank = Medicijn…

Beloofd in het vorige Blog: ‘Slangincidentje’ en… ‘Blog 33 volgt snel’.
Nou, twee maanden is niet “snel” – excuses?… er waren computerproblemen en…

Extra Natte moesson…
Alle jaren in Thailand heeft het nooit zo vaak geregend als tijdens deze moesson. Meestal geen langdurige Bakken-Buien, maar het bleef zelden drie dagen achter elkaar droog. Gevolg: gras en onkruid groeien net zo snel als de raketten in en om Korea – we moeten continu wieden en maaien.
Voordeel: ook vrucht- en sierbomen en planten maken een groeispurt.

Nu eindelijk over…

Slangincidentje…

Achter ons huis ligt een betonnen watertank. De bovenkant is een betegeld plateau. Als de zon schijnt kun je daarop een eitje bakken. Sa droogt er vis en fruit en er zijn drooglijnen gespannen.

Onlangs ontdekte Sa er een slapende slang. Ze riep mij en ik greep een bamboestok en ging er naartoe.
Noot: goed geregeld in Thailand: manlief krijgt altijd de eerste kans om heldendom te tonen. De vrouw zorgt voor het voortbestaan door zichzelf en kinderen op veilige afstand te houden, en… de adrenalinestroom te versterken door ‘moord-en-brand’ te gillen.

Ik probeer de situatie altijd eerst te overzien: is er echt gevaar en hoe kan ik het beste handelen? Liefst wil ik niks doden en bijvoorbeeld slangen wegjagen of schorpioenen opvegen en ergens ver weg droppen. Dit tot ongenoegen van Sa – wat je wegjaagt kan immers terugkomen.

De slang was bijna 2 m. lang, en zoals altijd: een prachtbeest! Hij/zij sliep ogenschijnlijk vast totdat… onze labrador Snuffy verscheen – die wordt alleen actief als de nood aan de man komt, anders ligt ze uitgevloerd in de schaduw.

Toen ik een stap naar de slang toe deed, sprong Snuf er tussen en hapte naar de slang. Op datzelfde moment schoot die uit en Snuf deinsde bliksemsnel terug – (verrassend hoe snel zo’n lompe labrador kan reageren). Ik greep Snuf bij d’r nekvel en… de slang gleed rap de wildernis in. Volgens Sa was het een giftig type.

Snuf was toch een fractie te langzaam geweest. De vlijmscherpe slangentanden hadden haar neus geschampt en die bloedde hevig. Voor de zekerheid knepen we in de neus zodat eventueel gif met het bloed er uit kon stromen. Na een kwartiertje stopte het bloeden en Snuf zocht gapend de schaduw weer op. De slang hebben we daarna niet meer gezien tot…

Lesje geleerd…

Nu van dichtbij beleefd: een slang kan bliksemsnel aanvallen. Ik was altijd wel voorzichtig maar dacht toch ‘het zal zo’n vaart niet lopen’. Dus wel..!
“Voortaan nog voorzichtiger Luc” heb ik me voorgenomen. Heb ook de “Thailand-info” aangepast, ter waarschuwing voor toekomstige tropengasten.

Inmiddels is mijn naïviteit op twee punten verdwenen. Dacht dat we de slang voorgoed hadden verjaagd – niet dus..! Ook het idee dat Sa zichzelf niet kan verweren kon ik bijstellen.
‘Hoe dat zo..?’ Van de week trof Sa de slang in de keuken aan – notabene haar heiligdom. Ze trapte er bijna op en in een flits sloeg ze hem dood – kwestie van jij of ik.

Platteland-Thai…

Sa is een echte Platteland-Thai. Doeltreffend reageren op de natuur-uitdagingen zijn aangeboren of ‘met de paplepel ingegeven’. Voor mij lijkt het wel eens meedogenloos, maar even verder kijkend blijken haar acties bijna altijd de best mogelijke. Dat werkt zo op veel gebieden…

Eén prachtige kwaliteit van Platteland-Thai vind ik hun kennis over wat de natuur biedt, en… hun vindingrijkheid om die toe te passen. Sa stopt soms ineens langs de weg om onooglijk onkruid te plukken. Ze is dan lyrisch en vergeet tijd en afspraken – na Boeddha en de Koning is eten misschien wel het meest ‘heilige’ voor de doorsnee Thai.

Wat Sa oogst en voorschotelt vind ik niet allemaal lekker – soms staat het me ronduit tegen, soms moet de smaak wennen en soms vind ik het verrukkelijk. Eén constatering nog: volgens mij bestaat “De Thaise Keuken” niet. Thai eten (vers!) wat de natuur biedt aan eindeloze variaties, dat verschilt plaatselijk en per periode enorm. Ook bereidingswijzen verschillen per streek of dorp, ja zelfs per familie…

Goed voor…
De gemiddelde Thai weet ook waar kruiden ‘goed voor zijn’.  Ik kan veel voorbeelden geven, beperk me tot twee…
(1) Hier in de bomen groeit een klimplant met grote vingerbladen. Het blad-stengel-sap ervan werkt wond-ontsmettend en –afsluitend, dus: Betadine en Hansaplast in één (werkt echt en wondjes helen supersnel).
(2) Wist je dat bananenschil je huid verzacht? – masseer met de binnenkant van een schil op eeltplekken en je wordt weer babyzacht. Trouwens, Thai eten niet alleen de banaan maar gebruiken alles. Van de bloem en de overvloedige melk uit de stam maken ze verschillende lekkernijen – (die melk is erg kleverig, vlekken gaan er nooit meer uit) – en het blad gebruiken ze voor van alles en nog wat.

Foto:: Thai gebruiken alles van de bananenplant – van de paarse bloemkegel (onderaan) en het melkachtig sap uit de stam maken ze verukkelijke gerechten. Let op: dit zijn Thaise bananen: kort en stevig met een vanille-achtige smaak – dit is de eerste oogst van ons land.

Loftuitingen…

Meer loftuitingen over Sa – kan niet zeggen dat deze voor alle Thai gelden.
Sa wil altijd zorgen en werken en is zeer scherp op hygiëne, op het neurotische af. Ze heeft nog steeds geen vast werk – wel freelanceklusjes – maar op ons land is altijd wat te doen…

Aan het begin van de moessontijd heeft ze in haar eentje alle minikanaaltjes en vijvers geschoond – een superzware klus! Ook zorgde ze enthousiast voor nieuwe aanplant; fruitbomen, bananen, kokosnoten en sierplanten, onder andere een bromelia-soort die onder de bamboe overleeft – (bamboe verstikt nagenoeg alles).

* Vorig jaar moesten we nieuwe fruitbomen planten omdat de meesten waren verbrand tijdens de droge periode. Dit jaar overleefden ze allemaal. Om landerosie tegen te gaan plantten we toen ook ‘olifantsgras’ tegen de hellingen. Dat gras doet het geweldig en de grond is merkbaar verbeterd. Dat betekent echter ook: regelmatig afmaaien, met de hand..! Sa deed het dit seizoen al drie keer.

Sa heeft geen aanmoediging nodig, integendeel; moet haar eerder afremmen. Ze is erg blij dat ze het kan en trots op het resultaat – en terecht..! Haar Thaise aard komt ook van pas bij de aanschaf van plantgoed. Veel daarvan ‘oogst’ ze in de natuur – de bromelia’s haalde ze uit het wild en uit parken in de buurt, zakken vol. De fruitbomen kocht ze bij tuincentra, maar pas na ferm afdingen.

[Foto: Sa schoonde alle kanaaltjes en vijvers op ons land – in d’r uppie, een zware klus..!]

Raketangst…

Muziektovenaar Herman van Veen zong ooit: “Als hij kon Toveren kwam alles voor elkaar..”.
Hij zong vast en zeker over mij. Want, als ik kon toveren had niemand honger en werden alle wapens omgesmeed tot nuttig gereedschap – alle vernietigende power zou worden ingezet ter verbetering van de wereld. “Als ik kon toveren was niemand de sigaar” – integendeel…

Tijdens het wieden op ons land droomde ik over het uitwieden van alle kernkoppen op de wereld. Raketten en ander oorlogstuig bouwden we Eensgezind en Blijmoedig om, of… ze werden enkel nog maar ingezet voor ‘vooruitgang’.

En Trump, Poetin, Jong-un en al die andere ‘stoer-slimme-snaken’..? Die speelden ‘mens erger je niet’ of zetten hun vermogens vreedzaam in voor Iedereen.

Naïef..? – Ja, tamelijk..!
In vergelijk met de blufferige kleedkamertaal van zogenaamde ‘wereldleiders’, zijn de dromen van Herman van Veen (en mij) kinderlijk naïef*. Toch… ik wil me niet ‘van de wijs’ laten brengen en me angstig in een hoekje of kelder laten drukken. Angst werkt verlammend!

* Wil en kan me er niet mee bemoeien, maar eerlijk gezegd… Kim, Vladimir,  Donald enzovoort, gedragen zich in mijn ogen best kinderachtig.

Dank = Medicijn…
Toen ik van de week toch wat tobde, viel mijn oog op de volgende tekst: “Angst en Dank kunnen niet naast elkaar bestaan”. Ik probeerde het uit en het werkte wonderlijk; benoemde m’n actuele zegeningen en de angsttobberijen verdwenen als sneeuw voor de zon.

Hier eindigt Blog nr. 33 – dank voor het lezen..!

“Moge Vrede en Vooruitgang jullie deel zijn”

Hartelijke groeten,
Luc
PS: na een computerstoring is m’n adressenbestand (nog) niet in orde – sommige krijgen de Blogmelding misschien ongewild, anderen worden wellicht overgeslagen. Sorry als dat irritaties geeft..!

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – ga naar: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…