Categorie: Blog

Blog 66…

Mae Ann, Thailand, 9 oktober 2022.

– Shop ontvangst…
– Koop op verzoek…
– Beschikbaar & Benieuwd…
– Waarom zo traag..?
– Chronisch is de crux…

De regen neemt langzaam maar zeker af.
Hopelijk blijft dit zo, want bijvoorbeeld veel rijst ging al verloren door ‘verdrinking’.

In de bergen speelt dat minder, hiervandan wordt water natuurlijk sneller afgevoerd.
De rijst heeft nog wel een poosje zon nodig om te rijpen.
Dus… wij duimen voor de rijst..!

Voor mij was spannend of de keermuren aan de bergkant van ons huis de grond en waterdruk aankonden. Zie geen problemen.

Shop ontvangst…

Enthousiaste reacties op ons Shop-initiatief – bedankt supporters en meedenkers..!

Qua verkoop loopt het weliswaar nog geen storm, maar dat hadden we ook niet verwacht.
De opzet is immers nog bewerkelijk, met relatief weinig aanbod.

Dankzij de feedback hebben we wel ons programma bijgesteld.
Er blijkt interesse voor zaken die niet bovenaan onze lijst stonden.

Bijvoorbeeld producten voor ‘Welness’ – van kruiden en speciale voeding tot (biologische) cosmetica en hulpmiddelen.
Denk aan: massageoliën, stoomkruiden (+ stoomtent), kruidenkompressen én…  specifieke bamboe tandenstokers.

Daarnaast is er vraag naar ‘Sacret-art’ – van (boeddha-)beelden, tempelbellen en wierook tot complete altaartjes.
We kunnen uiteraard niet alles aanbieden maar… het motiveert wel.
Ook werd ons idee van de Middle Markt bevestigd…

Koop op verzoek…

Veel mensen weten wat hier te koop is (en in Nederland niet of moeilijk verkrijgbaar).

Pluspunt – Chiang Mai ligt aan de oude zijderoute. Er zijn (groot-) handelsmarkten en veel kooplui zijn van Chinese komaf – overigens ook uit Nepal en Myanmar/Birma.
Dus: connecties en handelsgeest zijn aanwezig en bij-de-tijd; paar klikjes op tablet of computer en klaar is kees.

Concreet: als jij iets speciaals zoekt, maak het onze uitdaging..!
Voorstel: laat weten wat je zoekt en wij proberen te vinden en doen een aanbieding*.
Voorwaarde: no cure no pay = jij bepaalt of je koopt wat wij aanbieden..!  

* de specifieke bamboe tandenstokers is een mooi voorbeeld.
Had ik nooit aan gedacht. Nu zochten we ze voor een vriend en nemen ze waarschijnlijk op in de shop.

Beschikbaar & Benieuwd…

In blog 65 stonden 3 vragen die mij bezighielden.
Enkele lezers reageerden en dat was fijn. Niet dat ze mijn ideeën helemaal bevestigden; ze gaven aanvullingen en nuanceringen die mij verder hielpen.

Ik schrijf vaker: “mijn ontwikkeling gaat altijd door” – zolang ik beschikbaar en benieuwd blijf.
Afgelopen week kwam er meer.

Terzijde: ik struin bijna dagelijks op internet en regelmatig vind ik inzicht-pareltjes.
Soms ben ik zo enthousiast dat ik ze móet delen met dichtbije vrienden.
Dat gaat over-en-weer; krijg regelmatig pareltjes terug.

Welnu, vriend Huib wees mij op een boek van (en een interview met) emeritus hoogleraar Pierre Capel.
Zijn boek, “Het emotionele DNA”, ga ik nog lezen, het interview bracht echter al zóveel: Wow!

Nog voordat ik het boek heb gelezen durf ik te stellen: ‘een must” voor iedereen die met welzijn van doen heeft – en daar hoort zowat iedereen bij – van arts, therapeut en specialist tot leraar, coach enzovoort.

Ga er nu niet over uitweiden. Hier een link voor wie het interview wil beluisteren – ruim 1 uur maar zó interessant en helder dat ik erna dacht ‘jammer dat het voorbij is’.
Naar »» Interview met Pierre Capel…

Waarom zo traag..?

Na beluisteren van het interview sprak ik met Huib over: waarom worden dit soort ontdekkingen zó langzaam bekend, en waarom gaan veranderingen (naar aanleiding ervan) zo traag..? – beter gezegd: waarom verandert er nagenoeg niks, in mijn beleving..? Ook hierover ga ik nu niet uitweiden.

Trouwens, de redenen liggen soms voor de hand – bijvoorbeeld: het boek is van 2017 en het interview van 2020 en ik hoorde er nu pas over, terwijl ik mezelf beschouw als: ‘geïnteresseerd in de stuf’.

Ook is er de wet van traagheid:
“Er is (veel) kracht = energie nodig om iets in beweging te brengen.”
Niets komt uit zichzelf op gang. Je moet er (fysieke, emotionele en/of energetische) energie in steken.
Dat heeft een houdbaarheidsperiode – “waar een begin is, is een eind!”

Uit de bedrijfswereld: “zaken zijn als kruiwagens, als je ze niet voortduwt gaan ze niet vooruit”.

Toen ik dat weer besefte, wist ik dat ik erover moest schrijven.
Immers, hoe kan ik vragen ‘waarom zo traag?’ als ik zelf niks doe..?
Daarom toch ietsje meer, misschien herhalingen van wat ik al vaker schreef.

Chronisch is de crux…

Burn-out is een gevolg van overkill aan chronische stress; inmiddels een maatschappelijke ziekte.
Stress op zich is gezond, totdat het chronisch wordt. Chronische stress kán ontstaan door aanhoudend denken, oftewel piekeren, tobben – neigt de een meer toe dan de ander – voor mij in ieder geval bekend terrein.

Tip van de sluier: als je kans ziet om 30 – 45 minuten per dag je pieker-carrousel te stoppen, neemt de kans op het slopende chronische (en de burn-out) met 80 – 100% af.

Geruststelling aan degene die niet zonder getob denkt te kunnen: na die onderbreking kun je weer lustig door-tobben, de slopende (chronische) factor is weg.
Aan ontwijkers: “nee, drank en pillen helpen slechts in zéér zeldzame gevallen – dus niet.!
Ze maken je zwakker en laten de stress onderduiken om vandaar uit desatreuzer te werken.”

Wel goed werkende hulpen: vrijwel alle vormen van meditatie, aandachtig luisteren naar muziek, met je kind spelen, Yoga, Tai-Chi, (zelf) koken, zingen, sporten – kortom: alles waarmee je je aandacht minstens 30 minuten totaal afbrengt van je tob-onderwerpen of andere aanhoudende stressoren.

Je zou denken dat – omdat dit al zó lang bekend en bewezen is – wij al lang geleden het volgende hadden geïntegreerd in de Nederlandse maatschappij: “dagelijks verplicht 30 – 45 minuten gehele stress-onthouding”.

Noot: volgens mij eenvoudiger en goedkoper, én heilzamer dan verplichte spuiten en boosters, uuhhh… sorry, daar wilde ik niet meer over schrijven, te stresserend.

Ik bedenk net nog een goeie voor de stressende kant: zeer zware straffen voor iedereen* die aanhoudend ziekteangsten promoot, dus ook virusangsten.
* inclusief elk bedrijf en instituut, ook de politiek én… verbanning als straf lijkt mij passend.

Want, aanhoudende ziekteangsten zijn mega stressoren die in no time chronisch en fataal worden..! Ja heus, ze leiden verdacht vaak tot spontaan killende aandoeningen.!

Meer ont-stress opties: elkaar masseren (al is het maar hand- of voetmassage) – zelf-massage kan ook (o.a. bekend in Qi-gong), bewust genieten van schoonheid, vrij dansen, gibberish praten, (mandala-) tekenen, groepzingen /-chanten, naar een lachfilm kijken en zo voort en zo meer.

Tenslotte, als bij alle voorgaande ont-stressors niks zit wat je aanstaat: kom naar Thailand, hier hebben we nog veel meer opties..!!* Hahaha…
* je mag mij ook vragen om nog meer.!

Hier eindigt blog 66 – dank voor het lezen..!!

Naar het »» interview met Pierre Capel…

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: »» Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: »» Contact…
–  Zie ook: »» Disclaimer- Privacy

— einde —

Blog # 65…

Mae Ann, Thailand, 3 september 2022.

– Aanpassen aan de Realiteit…
– Te koop..!!
– Van Blogger naar Vlogger..?
– Meer moesson…
– Nieuwe inzichten & is Onverklaarbaar onwaar..?
– Prangende vragen…

Natste moesson…

Regen, regen en nóg eens regen – zolang ik in Thailand woon regende het nog nooit zó vaak.
Afgelopen maanden bleef het geen dag droog. Deze week voor het eerst weer zonnige dagen en… heet!
(Het koelere seizoen is in aantocht.)

Was ik door de regen zo lang stil..? – Nee…
– Na het stoppen van de bouw, sputterde m’n inspiratiebron.
– Door een fout bij onze internetprovider kon ik een poos geen mail uitsturen.
– Ook was er iets mis met mijn computer.
En… de tijd is als een zucht voorbijgevlogen..!

Aanpassen…

In het vorige blog schreef ik over moeiten met de wereldtoestanden. Sinds maart 2020 verandert alles steeds sneller – is inmiddels ook economisch voelbaar, wereldwijd, regionaal en privé.
Velen zitten in de penarie – (terwijl sommigen giga profiteren).
Meeste mensen moeten ‘aanpassen’.

Ook in Thailand verandert alles merkbaar en… de kosten schieten omhoog*.
Ons inkomen kan dat (nog) niet bijbenen. Sa heeft slechts sporadisch werk en mijn betaalde activiteiten zijn opgedroogd – (zoals verwacht!). Gelukkig ontvang ik wel AOW.
Dus: ook wij moeten aanpassen.

* Eerlijk gezegd zijn wij niet zó slecht af – (vergeleken met Nederland). Een voorbeeld..:
Onze elektriciteit wordt verzorgt door een overheidsinstelling.
De meteropnemer komt elke maand langs op de scooter. Hij gebruikt een smart leesapparaatje en produceert de nota ter plekke. Wij betalen vervolgens aan het loket (kan ook via internet).

Die nota is erg simpel – leesbaar voor analfabeten..!
Hij vermeldt namelijk alleen de gebruikte Kilowatts en het bedrag – én… 0 + 0 = 0,00 Toeslag..!
Echt waar: geen vastrecht en geen transport-, opslag-, meet-, seizoen-, beheer-, administratie- en verzin-maar-wat -toeslag. (Tja, de Nederlandse kruidenier-marketeers verzinnen ze waar je bijstaat.)

Ons tarief: minder dan 10 eurocent per Kilowatt + 7% VAT [BTW]..!
Nóg iets simpels: 2 maanden niet betaalt = afsluiten, zonder aankondiging.

Ook anders dan in Nederland: geen gasnet* – wel flessengas (en LPG voor auto’s).
* natuurlijk stoken we hier nauwelijks tegen kou, ook water warmen gaat elektrisch.
Voor koken, bakken en braden wordt nog veel hout gebruikt, met name in buitengebieden.
Mijn inschatting: Sa doet 50% op haar zelfgemaakte houtskool. Af en toe grillen we elektrisch.

Nuchtere realiteit…

Onze droom om gasten te ontvangen (en daarmee ook wat kosten goed te maken) lijkt niet langer realistisch.
De gestegen reiskosten en risico’s voor spontane inperkingen, schrikken potentiële bezoekers af.

Onze aanpassingen…
– Ik schreef eerder: we werken aan zelfvoorziening – vorige week plantten we jonge vruchtbomen (Ramboetan en Longan, familie van de Lychee)
– Zaken aan ons huis die nog moesten, stelden we uit of af.
– De plannen voor een meditatie tempeltje, mini-restaurant en gastenhuisje(s) zijn ingevroren.
Mogelijk snoei ik in zakelijke faciliteiten – zoals de vennootschap, website en telefoonaansluiting.

Te koop…

Wij passen ons aan en verwachten het beste.
We zijn blij met wat we wél hebben en houden moed – alles is immers relatief ..!
En er zijn ideeën, sommige al heel oud…

Te koop..:
1. Thais handwerk…
Noord Thaise handcraft is vermaard – o.a. houtsnijwerk en meubilair, zijde, zilverwerk, schilderijen en ceramiek.
Dat gaan we in Nederland proberen te verkopen. We verzamelden al spullen voor onze ingevroren plannen, die gaan we nu als eerste aanbieden.

2. Schilderijen en kunstwerkjes...
Destijds is mijn complete inboedel in een container hierheen verhuisd. Het meeste gebruiken we nu in ons huis. Een aantal werkjes was bestemd voor ons mini-restaurant en de gastenhuisjes. Een selectie daarvan gaan we nu aanbieden.

Binnenkort op de site: ‘Galery-Shop’…
Nu al interesse..? – stuur een bericht of bel..!

Van Blogger naar Vlogger..?

Ik experimenteer al een poosje met video’s maken. Opnemen gaat wel, alleen het samenstellen (editen) lukt nog niet. Eerst moet mijn computer worden aangepast, het editen ga ik daarna verder leren.
Lijkt mij wel wat; Bloggen met Beeld: Vloggen.

Meer Moesson…

Nog iets over de moesson. Elk jaar een avontuur met bekende en soms nieuwe uitdagingen.
En met mooie en minder mooie kanten – 3 mooie…
1. Regelmatig kijk ik s’ nachts in verwondering naar vuurvliegjes; net mini-satellietjes, dansend tussen de bomen en bamboe – (of door de slaapkamer) – prachtig!
2. Meestal regent het in de middag en nacht, tot in de vroege ochtend. Als Snuf en ik onze ochtendronde doen, stijgen de regendampen om ons heen traag omhoog, terwijl grote druppels van bomen en bamboe ploppen – sprookjesachtig.
3. Ook indrukwekkend zijn de flitsende groei-spurts – bamboe schiet letterlijk uit de grond, wel meer dan 1 m per dag..! De natuur is diep en frisgroen, vooral het groen van de rijst is bijzonder.

Drie minder mooie…
1. Hoge vochtigheid = muggen-explosies.
Geen leven zonder insecten horren, buiten werken zonder beschermende kleding of muggenspray is net zo dodelijk. Tijdens de ochtendwandeling wordt ik soms tig keer gestoken (als ik mij vergeet in te smeren, haha).
2. Vocht + hoge temperaturen = agressieve schimmelgroei.
We moeten slim ventileren om schimmeloverlast te voorkomen, in kleding, beddengoed en meubilair.
3. Tropenregen valt met bakken en veroorzaakt complete rivieren over de onverharde inrit.
Gevolg: glibberige geulen door de sterk hellende oprit. Gelukkig heeft onze auto 4-wielaandrijving.

Nieuwe inzichten…

Moessontijd betekent binnen leven. De monniken blijven daarom in een vaste tempel gedurende deze tijd. Na de regentijd trekken velen weer van tempel naar tempel, door heel Azië.

Ik had weer gelegenheid om na te denken en te zoeken naar nieuwe inzichten, meestal via internet.
Kritisch zoeken en (soms spontaan) vinden, heeft mijn geest verder verrijkt, dat ervaar ik althans.

Ik vond de (voor mij nieuwe) inzichten in Thailand en omringende landen (vooral in Tibet, Nepal, Myanmar en India). In deze landen is de religiositeit geworteld in Boeddhisme en Hindoeïsme. Er zijn veel overeenkomsten, de verschillen in praktiseren lopen echter sterk uiteen.
Sommige praktijken zijn doorspekt met mystieke, esoterische (rationeel onverklaarbare) rituelen en verhalen.

Is onverklaarbaar onwaar..?

De Boeddha bezocht ‘scholen’ door heel Azië, op zoek naar de ‘zin van leven’.
(Vond hij niet in zo’n school maar onder een boom.)
Die scholen waren in tempels en Ashrams – destijds meer kenniscentra dan religieuze instituties.

Het oosten was dus voornamelijk geïnteresseerd in het immateriële, energetische – (het niet-fysieke, ontastbare, geestelijke /spirituele).
Dit is trouwens de laatste decennia verandert. Door westerse (marketing-) invloeden zijn ook oosterlingen steeds meer op het materiële en rationele gericht.
In het westen overheerst al heel lang de instelling om vooral het tastbare, fysieke /mechanische te erkennen.

Genoeg blabla – nu naar wat ik eigenlijk kwijt wil.
Hoewel, wat ik wil zeggen past niet in een blog. Daarom hierna een erg kort en gebrekkig uittreksel, gevolgd door vragen die mij bezighouden…

Prangende vragen…

Zoals gezegd hebben wij in de afgelopen ruim 100 jaar voorrang gegeven – aandacht besteed – aan het materiële/fysieke en rationele/intellectuele. Het immateriële (geestelijke, spirituele, energetische) werd steeds meer genegeerd en is in onbruik geraakt* – per ongeluk of moedwillig.
* Bekend: wat niet wordt gebruikt vervalt, erodeert of degenereert.

Drie vragen die mij bezig houden…
1. Kan het dat een essentieel deel van onszelf en onze mogelijkheden, buiten onze invloed en onbruikbaar is geraakt, omdat we het immateriële niet – of onvoldoende – erkennen en betrekken bij ons leven..?
2. Bestaat de kans dat de mensheid van de aarde verdwijnt, omdát we het immateriële niet (meer) – of onvoldoende – toelaten en toepassen in ons aardse bestaan..? 
3. Zou het kunnen dat de huidige wereldcrisis opgelost of geheeld kan worden, áls we dat immateriële wél (weer) in ons dagelijkse leven opnemen of integreren..? 

Ik schreef het al: erg gebrekkig – ook kort door de bocht en ingewikkeld.
Wat ik ermee wil..? Ik weet het echt niet – moest het gewoon kwijt…

Hier eindigt Blog 65 – dank voor het lezen..!!!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

— einde —

Bijlage blog # 64…

Wereld-Toestanden…

Mae Ann, Thailand, 24 maart 2022.
[laatste update: 31-10-’22]

Aan mijn medemensen…
Poging: mijn ei kwijtraken en toekomstig ‘had ik maar..’ voorkomen.
Suggestie: onderzoek zélf – en denk en besluit zelfstandig..!

– Het Nieuws – (Propaganda & Nep)…
– Taal-Invloeden…
– ‘Wat is je boodschap..?’
– ‘Wat wil je Luc..?’
– Toekomst – Karma – Positief perspectief…
– Focus op Licht – Glimlachen…

Het Nieuws…

Uit een eerder blog: ‘mijn lekenverstand probeert te achterhalen wat er echt speelt’.
Gevolg: ik ging steeds meer Nieuws zoeken.
Maar… hoe meer Nieuws ik verslond, des te onbegrijpelijker werd het.
Resultaat: toenemende ergernis en slapeloosheid.

Propaganda & Nep…
‘Objectief en volledig nieuws bestaat niet’, schreef ik ook eerder.
Je weet natuurlijk ook al dat er Propaganda- en Nepnieuws wordt verkondigd.
Toen ik dát weer besefte, kon ik Het Nieuws* negeren.
Mijn geest kalmeerde en ik slaap weer normaal.

* Het Nieuws totaal ontvolgen is onmogelijk.

Alternatief…
Dankzij internet is er tegenwoordig ook veel Alternatief Nieuws.
Bijvoorbeeld via Social media en YouTube, Rumble en dergelijke.

En er zijn talloze andere boodschappers; helderzienden, astrologen, mediums en zo.
Ook zij zeggen (of denken) te weten hoe het zit en wat gaat gebeuren.
Ik ben niet tégen zulke bronnen, maar… beoordelen daarvan vereist een alerte en kritische benadering.
(Ik accepteer sowieso Geen rigide voorspellingen.)

Taal-Invloeden…

Een favoriet onderwerp: “psychologie en taal”.
Past bij mij – ik werk ermee en volgde opleidingen in Neurolinguistiek (NLP*) en toegepaste psychologie.
In mijn boekenkast staan aardig wat boeken over deze onderwerpen.
*NLP gaat over de werking en invloed van taal in ons onderbewuste.

Ooit verzorgde ik de training “Gedrag & Taal”, samen met een psycholoog.
PS – goed om te weten: trainers leren zelf het meest – ik voel mij nog steeds een beginner..!
Wie met mensen omgaat kan dit beamen: niets verrast meer dan de mens..!

Indoctrinatie…

Niemand ontkomt er aan: beïnvloeding, manipulatie en indoctrinatie.
Ik veronderstel dat je al weet dat dit continu gebeurt – al zolang wij op aarde rondlopen.
Toch lijken weinigen te beseffen hoe ver en diep dit werkt.

Afgelopen decennia zijn de technieken voor het (opzettelijk) beïnvloeden, in steeds hoger tempo verfijnd en versterkt (en toegepast).
Dit gebeurt het meest in marketing en reclame en helaas tegenwoordig ook in de politiek.

‘Ja én… wat is je boodschap..?’

Wel, ik ben opgevoed met “vertrouw gerust op de overheid en de politiek, op de medische en financiële wereld enzovoort, zij weten wat goed is en hebben het beste met ons voor”.

Ik ben voor doelmatig, zo van: ‘als de overheid haar taak doet, doe ik de mijne’ – (misschien naïef en gemakzuchtig).
PS – ik hou niet zo van politiek; veel onechtheid, leugenachtigheid en oeverloos gezwets.

Democratie is een prachtig principe maar… de laatste jaren erg vertroebeld.  
Bijvoorbeeld: de Nederlandse 2^e kamer werkt vaak ‘voor spek en bonen’. De meeste beslissingen worden elders genomen – in veel gevallen door niet democratisch gekozenen..!

Vaak gaan bij politieke keuzes slechte* emoties boven morele waarden, ethiek, redelijkheid en wijsheid.
* slechte emoties / eigenschappen vind ik: hebzucht, jaloezie, haat en vergeldingsdrang, arrogante eigendunk en dergelijke.

Ik verwacht dat sommige verbaasd zijn over wat ik allemaal schrijf, daarom nog een waarneming…
Niets is wat het lijkt*, bijna alle Nieuwsmedia jokken of verdraaien de werkelijkheid*.
* soms denk ik in een onechte (fake) filmwereld te leven – alles is zó onecht en gespeeld.

‘Wat wil je Luc..?’

Allereerst: ik wil niemand beïnvloeden of veroordelen..!
Ik wil mijn ei kwijt en mijn(!) visies delen, én… uitnodigen tot alertheid, eigen onderzoek en conclusies..!

Het Nieuws maakte mij bezorgd. Gelukkig vond ik een uitweg; simpel minder Nieuws volgen…
Door het negeren van de onrust en het gebral (innerlijk en in de buitenwereld), is mijn geest gekalmeerd, .
Nu denk ik: ‘dit is wat er is – ik weet waar ik ben en wat gaande is, én wat ik zelf eventueel wel / niet kan doen.’

Toekomst..?

Ik kan niks voorspellen of adviseren.
Zeker is: het is erg onrustig en mogelijk wordt het nóg onrustiger.
Ik zal niet verrast zijn als er dramatische(r) dingen gaan gebeuren of aan het licht komen.

Ook de economie voorspellen is ondoenlijk…
Wel geloof ik dat we te lang op te grote voet hebben geleefd:
– ongeremd geld bijdrukken kan niet zonder gevolgen blijven…
– miljarden aan wapentuig besteden en de boel ongebreideld vernietigen moet ons ook opbreken…
– zie Karma hierna.

Karma (is de boemerang)…

Aan doemdenkers: volgens mij is er geen “eindtijd” of “straf van God”…
Wel geloof ik in oorzaak en gevolg = Karma…
.. ‘wie wind zaait, oogst storm’ – ‘wie geeft, ontvangt’ – ‘wie goed doet, ontmoet goed’ enzovoort.

Onze toekomst ontstaat uit wat we nu denken en doen – de resultaten /gevolgen komen onherroepelijk bij ons terug – zoals een boemerang bij zijn werper.
Oosterlingen nemen Karma erg serieus –
.. “bewust leven” en “goed doen” zijn uitstekende medicijnen tegen ‘slecht Karma’.

PS – anderen (en onszelf) de maat nemen of straffen schept ook slecht Karma – veroordelen en straffen werkt dus averechts.
Jezus zei iets van: ‘vergeef het hun, zie weten niet beter’… – (vergeving bevrijdt en schept positief Karma).
Hij zei ook: ‘alleen degene die zelf foutloos is, mag een ander straffen’ – (de eerste steen werpen).

Positief perspectief…

Het verhaaltje in blog 62: door tijger opgejaagde man eindigt hangend aan een afscheurende boomwortel boven een diep ravijn, plots ontdekt hij vlakbij een schitterende aardbei…
Met andere woorden… er is altijd óók iets goeds – wij kunnen kiezen waar onze aandacht naar toe gaat.

Realiteit: we hadden nog nooit zóveel schitterende kansen en mogelijkheden als nu (zover we weten)…
– én… we zijn nog nooit zó dicht bij de afgrond geweest.
Wat we gaan kiezen vind ik best spannend..!

Volgens mij hoeft de Wereld-Toestand uiteindelijk niet slechter te worden of te leiden tot onze ondergang.
Ik geloof in wonderen. Als we kiezen voor wijsheid, vrede, zinnigheid, respect, betrouwbaarheid en harmonieus samenwerken, kunnen die wonderen gebeuren.

De ziekten en oorlogen zijn echt, daar kan ik (vooralsnog) weinig aan doen.
Eigenlijk kan ik alleen alert zijn en proberen goeie keuzes te maken…
En… hopen en bidden: ‘moge slachtoffers niet voor niets lijden’ – ‘moge de uitbarstingen leiden tot zuivering en een in alle opzichten gezondere wereld’ – ‘moge ik mijn lessen erin herkennen’ en ‘moge liefde en wijsheid zegevieren’.

Ik leef met de overtuiging dat ons universum positief is ingesteld.
De natuur is mijn voorbeeld: ontwikkeling, groei, bloei, zelfgenezing, genot, schoonheid en overvloed vormen de basis van haar voortbestaan.

Focus op Licht…

Meester: “Luc, pas op je gedachten en aandacht én op wat je wenst, het heeft de neiging om werkelijkheid te worden – Focus op Licht en op wat je wél wil..!”
Ik leerde van de boeddhistische levensinstelling. Zij negeren meestal het negatieve en richten zich op genieten, en meer op wat er wél is dan op wat ze missen.

Het negatieve negeren en focussen op licht betekent niet: mijn hoofd in het zand steken…
.. het is niet onverschillig en zonder compassie zijn.
Vanuit positiviteit en licht ben ik vindingrijker, helderder, sterker…
.. kan ik beter waarnemen en oordelen over ‘wat er is en wat gedaan kan worden’.

Glimlach…

Ik kan in mijzelf makkelijk zorgen creëren, bijvoorbeeld over mogelijke ziekten en oorlog.
Door die zorgen constant te herhalen worden ze obsessief en dat kan leiden tot depressie, ziekte of erger.
Is ook nog eens besmettelijk voor m’n omgeving.

Kan mij ook richten op blijdschap, tevredenheid, humor en andere opwekkende zaken.
Als ik zulke kwaliteiten oprecht nastreef, zal ik dát uitstralen.
Grote kans dat ook mijn omgeving daardoor optimistisch en geïnspireerd raakt.
Dit reflecteert dan zeker naar mij terug – spreek uit ervaring.

Blij en opgewekt zijn wordt zo een goede Karma-daad, het beïnvloed mijn omgeving positief en dát Boemerangd terug – misschien wel het geheim van de Thaise Glimlach…

Ik kan meer schrijven, maar het is al dubbel-dik…
Dank voor het lezen en veel Licht toegewenst..!

Warme Groet,

Luc

«« terug naar Blog 64…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

— einde bijlage —

Blog 64…

Mae Ann, Thailand, 24 maart 2022

– Denk-Carousel…
– Fotoblog – Voortgang – Zelfredzaam…
– Langzaam wennen…
– Natuurlijke wondertjes…
– Fijnstof…

Welkom Voorjaar..!

Van ongeveer oktober tot maart ben ik in winterslaap modus, elk jaar.
Zit in mijn natuur: stilte, afzondering, nadenken, heroriënteren en… er komt minder uit mijn handen.
In Nederland was ik dan blij met elke zonnestraal, als winterdip medicijn.
Hier is gelukkig voldoende zon om dat te voorkomen.

Toch beleef ik ook hier m’n winterslaap.
Afgelopen weekend was de omschakeling (18-21 maart, volle maan).
Volgens de maankalender begon een ‘nieuw jaar’ – Voorjaar is het gangbare begrip.  

Dat voorjaar is zeer Welkom – normaal gesproken neemt m’n slaapbehoefte af en word ik actiever.
Ik merk het – signalen: ochtendzon en vogels nodigen mij vroeg uit de veren; nieuw groen, bloemen en vers fruit maken me levendig en opgewekt..!!

Denk-Carousel…

Ik zat een poosje in een Denk-Carousel.
Triggers: Virus- en Wereld-toestanden.
Dilemma: mijn visies lijken tegenovergesteld aan die van de massa.

M’n innerlijke stem zegt dat ik mijn visies moet delen, en anderen als het ware moet waarschuwen, maar…  ‘wie ben ik..?’ [schreef ik eerder]
PS – enkele pogingen leidden tot gefronste wenkbrauwen – velen lijken moe van alle gedoe.

Toch bleef het stemmetje kakelen en ik weet dat sommige benieuwd zijn naar mijn gedachten.
Oplossing: bijlage »» “Wereld-Toestanden” – (die kun je eenvoudig overslaan).
[Wel leesvoer waar je tijd en interesse voor moet hebben!]

Fotoblog & Voortgang…

Dank voor de leuke en positieve reacties op het fotoblog..!

Momenteel bouwen we langs de weg een muur met toegangshek, omdat…
– ik hou van privacy – (Thai beschouwen niet omheind land als ‘vrij toegankelijk’)
– de weg loopt dicht achter het huis omhoog en dat veroorzaakt geluidoverlast
– loslopende honden vallen ons ’s nachts lastig.

De rest van ons perceel is al grotendeels omheind – standaard oplossing hier: betonpalen met prikkeldraad.  
Als de muur klaar is wordt het erf verhard, daarna stoppen we voorlopig alle bouwactiviteiten, voornamelijk vanwege de Wereldtoestand…

Ik vind mezelf geen doemdenker, maar kan niet ontkennen wat ik waarneem en zie een reële kans dat de huidige ontwikkelingen leiden tot economische tegenvallers.
Ingrijpende veranderingen lijken sowieso in aantocht – zie de bijlage.  

Zelfvoorziening…

Altijd goed om bedachtzaam met geld en goed om te gaan, ongeacht de verwachtingen.
Wij gaan daarom (meer) werk maken van zelfvoorziening – praktisch: meer groenten en fruit telen en mogelijk beesten houden.  

Thai zijn hierin geprogrammeerd, Sa en Cream zijn er gemotiveerd over.
De vorige koning, Bhumibol, was fanatiek pleitbezorger van zelfvoorziening.
Hij stichtte door het hele land agrarische onderzoek- en leerprojecten (rijst en groenten en fruit, vis, kippen, koeien enzovoort).
Daarnaast stimuleerde hij plattelanders tot het opzetten van kleine familiebedrijfjes.

Ik geniet van hoe dorpelingen elkaar hierbij steunen.
Ze wisselen enthousiast kennis uit en delen zaad en plantgoed. Overproductie verkopen ze goedkoop of ruilen het onderling.
Bonus: er worden geen of nauwelijks chemische middelen gebruikt en alles is plukvers.

Het leven wordt nooit saai…

Langzaam wennen…

Er is een gezegde over ‘oude bomen verplanten’ – moet omzichtig gebeuren.
Geruststelling: we settelen steeds beter en ik ben nog steeds blij om hier te wonen.
Sommige dingen wennen inderdaad langzaam en… er zijn zaken die anders uitpakken dan verwacht.

Geen klachtenlijst, wel opmerkelijk.
We maakten het huis groter en mooier dan gepland, dat betekent uiteraard ook meer schoonhouden.
Dit hadden we wel bedacht, maar er is meer vuil dan verwacht.
Het gemeentewater is rijk aan ijzer en kalk, en Sa is superschoon (en zuinig), ze moet de badkamers vaker borstelen om ze blinkend te houden.

Natuurlijke wondertjes…

De tropenlucht is van nature vuiler dan in Nederland. Van nature, want hoe warmer de lucht des te meer dampvocht (en vuil) ze opneemt.
Als lucht afkoelt daalt dat vocht en vuil weer neer (condensatie) – begrijp je me nog..?

Vroeg in de ochtend is buiten alles zeiknat. Als ik een bamboestengel aanraak, krijg ik een koude douche over me heen.
Alle gewassen zijn ‘s morgens nat. Wondertje: de natuur blijft groen, ondanks de schroeiende hitte overdag.

Nog een wondertje. In de droge periode (nu) laten veel bomen hun blad vallen*, ook bamboe.
Hierdoor nemen verdamping en dus vochtbehoefte af en kan de betreffende boom overleven – wonderlijk ingenieus.
* meerwerk: regelmatig dak en goten bladvrij maken en (dagelijks) vijvers afromen.

Meer…
Sa droogt onze was in de zon, overdag van 10 tot 4 uur.
Voor 10 uur droogt er namelijk niks en na 4 uur condenseert het luchtvocht weer en wordt het wasgoed nat.

– verrassing: na 4 uur ’s middags voel ik soms micro-druppeltjes op mij (condens), terwijl het ogenschijnlijk stralend weer is.

– als ik ’s avonds in donker Snuf uitlaat, draag ik een lamp op m’n voorhoofd – bizar hoeveel stof er in de lichtbundel drijft.

– ochtendmist ontstaat door de stijgende temperatuur (verdamping) – dat leidt tot mystieke mistflarden.
Wonderlijk: rondom bomen en bamboe zie ik regelmatig kleurige damp-aura’s, soms lijken de boomkruinen in brand te staan.

Fijnstof…

Er drijft dus veel stof in de lucht, dag en nacht. In de droge tijd (nu) méér dan tijdens de moesson.
Sa en Cream vegen 2 x per dag de vloeren in huis en de terrassen, desondanks worden de tegelvloeren (en onze voetzolen) smoezelig*.
* betekent regelmatig vloeren moppen (huis en terrassen).

Irritant…
Ik schrijf hier vaak over. Momenteel verbranden boeren onkruid en stroresten, daardoor drijven er ook roetdeeltjes in de lucht. Mijn ogen zijn alweer dagen geïrriteerd en soms nies ik ware salvo’s.
Dankzij briesjes en sporadische buien schoont de lucht af en toe, godzijdank.

Herhaling verzoeken…

Niet iedereen ontving waarschijnlijk de vorige de Blog-aankondiging – (storing mailprogramma).
Ikzelf kan dat niet controleren – (mogelijk zit ‘ie in de Spambox).
Helaas weet ik ook niet of jullie Reacties bij mij zijn binnengekomen.
Ik gebruik nu een ander mailprogramma, duimen dat het helpt.

Verzoek 1.
Stuur alsjeblieft een RE-mail – je hoeft niks te schrijven!
(Zo kan ik zien of mijn mail is binnengekomen.)

Nóg een verzoek…
Natuurlijk hoop ik dat mijn Blogs welkom zijn.
Maar misschien storen zelfs de aankondigingen al.

Verzoek 2.: meld alsjeblieft als je de aankondigingen Niet meer wil ontvangen.
(Wél blijven ontvangen = Niets doen..!)

Hier eindigt blog 64 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

»» naar de bijlage: “Wereld-Toestanden..”

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

— einde —

Blog nr. 63 – Fotoblog…

Mae Ann, Thailand, 12 december 2021

We wonen alweer máánden in onze oase – hoogste tijd voor de veelbeloofde fotoreportage.

– De basis – Van buiten gezien – Koffie-terras…
– Woonkamer – Slapen – Badkamers…
– Koken – Braden – Spoelen – Wassen…
– Buren…

Vooraf…
Mijn fotografeer-talent is niet sterk ontwikkeld en bewerken en uploaden is niet echt mijn ding.
Bovendien… het tropenlicht is fantastisch maar de ‘harde’ schaduwen bemoeilijken fotograferen behoorlijk.
Kijktips – een uitgebreide reportage vraagt kijktijd en volgens mij zou je hem minstens op een laptop of pad moeten bekijken.

Ik heb getracht om het overzichtelijk te maken zodat je je de werkelijkheid enigszins kunt voorstellen; vond dat erg moeilijk en is waarschijnlijk niet helemaal gelukt.
NB – voor de overzichtelijkheid zijn ook oudere foto’s ingevoegd.

Groter – Beter – Mooier …
Ons doel was: een relatief kleine en zeer eenvoudige woning – maar…
.. mijn perfectionistische aard wil het “supergoed doen” en dingen zo degelijk en mooi mogelijk maken.
Ik hou van ruimte en licht en comfort, en van rust en natuur – Sa houdt van opgeruimd en proper.

We bouwden in eigen beheer en regie en waren daardoor erg flexibel voor ontwerp en materiaalgebruik.
Dit alles resulteerde vaak in aanpassingen naar “doe maar iets groter, beter, mooier”.
NB – bouwregels zijn hier gelukkig uitzonderlijk soepel – goedkeuring van het dorpshoofd is voldoende.

Budget…
Eigenlijk maakten we vooraf geen nauwkeurige begroting, wel serieuze inschattingen.
Ikzelf had wel een budget in gedachten. En dankzij enige zelfkennis rekende ik op ruime overschrijdingen – maakte ook een ijzeren stop: “er moet altijd X in mijn spaarpot overblijven”.
Dit laatste leidde/leidt soms tot bouwstops, zoals nu. We willen nog van alles maar… alleen als het (financieel) kan.

Overigens lbracht budgetbewustheid ons regelmatig bij verraassende besparingen of het vinden van zeldzame koopjes.

We zijn bijzonder blij en tevreden met wat nu is gerealiseerd en erg dankbaar dat we hier nu wonen.
Een droom is uitgekomen; we leven in een mooi, licht en comfortabel huis in een heilzame oase, en dat blijft, ook al zouden we niets meer kunnen toevoegen.

Dank…

Hier passen woorden van Dank…
– Dank aan degenen die ons aanspoorden om te starten en motiveerden om vol te houden.
– Dank aan allen die ons enthousiast volg(d)en en/of met raad en daad bijstonden.
– Speciaal dank aan hen die ons steunden met geld en goed…
– En… bijzondere dank aan onze (Birmese) bouwers; voor het verrichte werk, het meedenken, en zéker voor hun geduld bij de communicatie!

Allen: Dank – Dank – Dank..!!!

Naar de foto’s…

De basis…

Voor de beeldvorming eerst wat oude foto’s…

Van buiten gezien…

Ons huis heeft geen verdieping en de daken steken rondom 80 – 100 cm over, ook zijn er diverse (extra) overkappingen. Vrijwel alle Thaise huizen hebben zulke ruime overstekken en vaak extra overkappingen.
Redenen: regen valt met bakken en grote druppels, dat zorgt voor ware watervallen;
.. de zon straalt overdag ongenaakbaar, elk beetje (extra) schaduw houdt het binnenshuis koeler…

*) veel Thaise huizen hebben zo’n entree-terras – we leven hier voor een groot deel buiten, veel families hebben enkel een woonkamer met keuken en eten op hun entree-terras…

Koffieterras…

Meest recente bouwactie; “Papa’s Koffie-terras”…

Woonkamer…

Slapen…

Badkamers…

Koken – braden – spoelen – wassen…

Belangrijkste in en om een Thais huis.
Ons huis heeft 2 keukens en meerdere buiten-kookplekken. Thai kunnen overal hun kookplek maken, net zoals ze eigenlijjk overal kunnen slapen.

In veel huidige keukengebruiken herken ik gewoonten die stammen uit de tijd dat Thai nog meer in de natuur en in hutjes leefden. Veel gebruiken zijn ook logisch te linken aan hygiëne-eisen in de tropen, én aan tijden dat er simpelweg erg weinig was.
Interessant om te zien hoe Sa daarin is ontwikkeld; bijvoorbeeld hoe zij zichzelf heeft geleerd om met servies om te gaan. Bij haar thuis is geen ‘mooi servies’ en geen servieskast. Bij ons wordt alles zeer zorgzaam en geordend opgeborgen.

NB – een zus die eens op bezoek was liet overduidelijk blijken dat ze dat opbergen onnodig extra werk vond – zij zetten alles op een (droog)rek en pakken wat ze weer nodig hebben. Wel efficiënt natuurlijk.

De kastjes in de Buitenkeuken zijn van kunststof en in de Binnenkeuken van speciaal behandeld hout.
Redenen: door de hoge luchtvochtigheid verrot hout hier razendsnel en veel wordt opgevreten.

Belangrijkste reden voor ‘buiten’ koken is de stank; in de Thaise keuken wordt vaak gewerkt met gedroogd en/of gefermenteerd voedsel, én er wordt erg veel knoflook en andere sterk geurende kruiden gebruikt…

Sa experimenteert met zelf houtskool maken op een schone manier. Dus binnenkort stookt ze (gelukkig) schoner.
NB – de lucht is hier weer erg smerig, niet goed voor (mijn) gevoelige luchtwegen.

Sala…

Buren…

Onze dichtstbijzijnde buren is een polygaam gezin; 1 man met 3 vrouwen en 3 kinderen.
Zij hebben geen huis en overnachten in het bamboebos. Overdag struinen ze over de rijstvelden op zoek naar vegetarisch eten. Als het te heet wordt komen ze weer onder de bamboe. Ze zijn en bewegen bijzonder vredig en kalm.
We horen ze eigenlijk nooit maar ruiken hen wel als de wind onze kant op komt – niet smerig omdat we het gewend zijn – bij Sa’s familie wonen ruim 20 van deze viervoetige Boeddha’s, ik geniet altijd van hen…

Hier eindigt dit fotoverhaal, hopelijk heb je ervan genoten – in ieder geval Dank voor het kijken..!

Hartelijke groeten,
Luc
PS – wil je ons helpen om ons heiloord verder te realiseren..? – kijk dan bij »» Financiering – Fundraising… voor mogelijkheden.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy

– einde –

Blog # 62…

Mae Ann, Thailand, 18 november 2021.

Eindelijk weer een blog…

De bouw van ons huis nam mij zó in beslag dat ik niet aan schrijven toekwam – de tijd is ook omgevlogen.
Helaas leed mijn schijflust het meest onder de Wereldonrust...

– Wakker geschud – Lichtpuntjes…
– Woongenot… – Huis klaar…
– Plannen gewijzigd…
– “Er was eens..” – de Moraal…

Wereldonrust…

In mijn herinnering was de wereld altijd onrustig, maar dat lijkt nu per dag toe te nemen – (onder meer door gendergekonkel, klimaathysterie en een alles overheersend viruskabaal).

Ik heb serieus geprobeerd inzicht te krijgen in wat nou precies speelt en gezocht naar objectieve informatie – edoch… niets is wat het lijkt en niets lijkt betrouwbaar. Intussen verdwijnen essentiële waarden en waardigheid als sneeuw voor de zon.

Ik kan waarschijnlijk meerdere blogs vullen met verbijsterende constateringen – geen complotwanen. Maar negativiteit is erg ongezond en brengt mij geheid verder van huis. Bovendien, wie ben ik..? – er wordt al zóveel gezegd en geschreven.
Daarom: genoeg hierover voor nu…

Wakker geschud...

Ik kwam dus niet meer tot bloggen.
Drie ongelukjes op rij schudden mij wakker:
(1.) Een forse kopstoot tegen een betonbalk onder het huis – (5 hechtingen).
(2.) Paar dagen later ging ik onderuit tijdens het redden van zakken cement uit een nachtelijke moesson bui – (fikse wonden aan m’n rechter scheenbeen en elleboog).
(3.) In de week erna gleed ik in een betonnen goot – (diepe scheurwond aan m’n linker scheenbeen – 7 hechtingen).

PS – “Bejaren = Bedaren” lukt tegenwoordig uitstekend – alleen… door mijn (bouw-) enthousiasme vergeet ik weleens dat mijn eeuwig jonge geest in een senior lijf woont, haha.
Geruststelling… alle wonden zijn inmiddels geheeld.

Lichtpuntjes…

De uitglijders herinnerden mij weer aan wat meester mij ooit voorhield: “Luc, als je uit balans bent, hou stil en… tel je zegeningen.”

Gelijk had hij, immers, niemand is gediend met mijn gewankel. De wereldtoestand is zoals ‘ie is en verandert niet door mijn getob. Ik kan m’n zorgen best even parkeren en op zoek gaan naar lichtpuntjes.

Welnu, mijn zegeningen zijn voelbaar en zichtbaar…
We zijn gezond en (meestal) blij met elkaar, hebben ruimschoots te eten en een prachtig dak boven ons hoofd. En we genieten met volle teugen van onze fantastische woonplek.

En verder… de toekomst blijft verrassen, zoals ‘ie altijd deed. Daar hoef ik niks aan te doen.
En… “elke crisis draagt kansen in zich”, kunst is om die te ontdekken en benutten…
– dat lukt het best vanuit een kalme, open geest.
[Ik besef dat woorden makkelijk hol kunnen klinken.)

Woongenot…

Vaak gevraagd: ‘hoe bevalt jullie nieuwe huis?’
Ik schreef al: fantastisch – ons huis is ruim en licht en comfortabel en past als een perfecte jas – de plek is paradijselijk – echt zalig om hier te mogen wonen – een droom is uitgekomen.

Stel je voor… elke morgen vroeg kuieren Snuf en ik door de nog slapende heuvels. De nachtgeluiden zijn verstomd en alleen vroege vogels doorbreken af en toe de mysterieuze stilte. Wij schuifelen langzaam onder bomen en bamboe en langs rijpende rijst – Snuf speurt snorkelend naar interessante geurtjes en dropt enthousiast haar sporen – en ik ben een en al verwondering…

Achter de heuvels zwelt het zonlicht en zet eerst de kruinen van reusachtige teakbomen boven ons in een gouden gloed – dan vertoont zij zich triomfantelijk boven een heuvelkam en verdrijft de laatste slierten mist, om daarna ons allen te verwarmen met haar overvloedig stralende licht.
Zou het paradijs mooier zijn..?

Huis klaar…

Een paar dingen moeten nog, bijvoorbeeld afrastering en erfverharding. Onze bouwers zijn alweer enkele weken weg – komen terug als de moesson echt voorbij is. Kunnen wij mooi even bijkomen. (Het is nu ruim een week droog, de mooiste tijd van het jaar komt eraan.)

Ons paradijsje komt eigenlijk nooit af, ideeën blijven stromen en er is altijd wat te doen. We verhuisden voordat alles helemaal woonklaar was, dat is nu het geval (uhmm… ons bed, wat schilderijtjes en een kapstok wachten op mijn actie). Ook de bijbouw (Sala) en het balkonterras zijn klaar, op kozijnen en aankleding na dan.

Aan de voorzijde zijn 3 vijvers gemetseld – in 1 ervan zwemmen al guppy’s en goudvissen. De grootste vijver ligt bij het balkonterras – Sa en Cream noemen dat Papa’s koffiecorner – daarin komen zogenoemde [Japanse] Koi karpers. De 3e is bestemd voor waterplanten. De vijvers liggen op verschillende niveaus en ertussen stromen watervalletjes.

Plannen aangepast...

Dit kan niemand verbazen: onze plannen zijn weer gewijzigd. Eerst wilden we een mini-resort bouwen, toen alleen ons huis, met apart een meditatie-tempeltje en een mini-restaurant en (later) enkele logeerhuisjes.

Onlangs hebben we verder afgeschaald, vanwege de wereldtoestand en snel stijgende kostprijzen.
(Eerlijk gezegd ervaar ik momenteel ook een soort bouwmoeheid.)
Jammer want ons doel was “anderen laten meeprofiteren van deze oh zo heilzame plek”, en daarmee mogelijk wat bijverdienen.

Voorlopig doen we het volgende…
De bijbouw (Sala, ca. 7 x 3,5 m) wordt meditatieruimte / privé tempel – er is een nis voor het Boeddha-beeld.
Hij gaat ook dienen als ontvangst- en eetkamer voor familie en bekenden.
Já – iedereen blijft natuurlijk Van Harte Welkom – Thai zijn zeer gastvrij en flexibel dus dat komt altijd goed.

Het balkonterras is erg ruim (ca. 8,5 x 3,5 m). Daar komt mijn werkkamer – (ik zit nu in de woonkamer). Kan simpel door enkele kozijnen te plaatsen. Misschien wel de fijnste plek, erg rustig met uitzicht over heuvels en rijstvelden.

Op het land telen we al – geelwortel (kurkuma), bananen, lemongras, avocado en andere vruchten.*
Nu het grote bouwwerk gedaan is, hebben we weer tijd voor tuinieren. Sa heeft nog altijd geen werk en kan echt niet stilzitten.

* Winstgevend telen lijkt onhaalbaar – te kleinschalig en er is erg veel aanbod – eigen gebruik en uitruilen maakt het toch zinvol. Onze eigen groenten en fruit zijn biologisch (zonder chemische middelen) en goedkoop. Bovendien geeft het veel voldoening.

Afijn, we zitten niet stil of met de handen in het haar – godzijdank..!!

‘Er was eens..’

.. een man liep door de natuur en kwam plots oog in oog met een tijger. Hij zag het beest net op tijd en vluchtte in een reflex. De tijger sprong hem achterna en de man rende voor zijn leven. Hij raakte in paniek en wist niet meer in welke richting hij veiligheid kon vinden. Ineens was daar een diep ravijn – te laat – de man tuimelde over de rand, graaide wild om zich heen en zijn handen vonden een uitstekende boomwortel – hij greep zich vast en daar hing hij…

Boven hem verscheen hijgend de getergde tijger en onder hem gaapte het dodelijke ravijn. Tot overmaat van ramp scheurde de boomwortel langzaam af. De tijd leek te stoppen en de man keek om zich heen. Zijn oog viel op een wilde aardbeienplant binnen handbereik, en daar… tussen de groene bladeren, glinsterde een volmaakte rijpe vrucht…

Moraal…
Wat ik ook doe en waar ik ook ga en wat ook mijn ambities zijn; alles is onzeker en tijdelijk.
Laat mij daarom genieten van wat nu is en het beste verwachten.
Hier verblijf ik, stil en nieuwsgierig…

Einde blog 62 – dank voor het lezen..!
(Excuses voor het lange uitblijven.)

Hartelijke groeten,
Luc
PS – volgend blog wordt het Fotoverhaal wat ik lang geleden beloofde – staat in de steigers dus volgt spoedig.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: »» Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: »» Contact…
–  Zie ook: »» Disclaimer- Privacy

—– einde –—

Blog nr. 61…

Mae Ann, Thailand, 4 juni 2021

– Inwijding + Toegift…
– Goed voor elkaar…
– Gehuwd & Spouse-visum…
– Focus op creëren…
– Wanneer foto’s Luc..?

Inwijding…

Hoera, we zijn verhuisd..! – [adres zie » Contact…]

Vaste prik bij een nieuw huis in Thailand: een boeddhistische inwijdingsceremonie, met monniken, familie, buren en bekenden. Begint precies om 9 uur en eindigt rond 12, doorgaans met uitgebreid eten.
9 is een belangrijk cijfer voor Thai – de vorige koning, de geliefde Bhumibol, was Rama IX.

Wij zijn geluksvogels; onze ceremonie was op 9 mei en begon klokslag 9 en hij werd geleid door onze favoriete monnik.
Adjahn Keng is de hoofdmonnik van ‘onze’ tempel – “Wat Mae Ann” ligt 500 m van ons huis.
[Adjahn = meester/leraar, Keng = steengoed.]

Wij hielden het privé en kleinschalig: Adjahn, Sa en Cream en ik – plus een oudere mevrouw (80+) uit het dorp. Zij hielp bij de details, elk dorp heeft namelijk haar eigen gebruiken. Thaise ceremonieën zitten vol animistische uitingen.

De heer-des-huizes heeft een hoofdrol, maar ik ken niet alle ins en outs. Dankzij de voortreffelijke begeleiding van Adjahn en Sa en Cream was mijn bijdrage perfect. Wat er precies gebeurde (en de achtergronden ervan) is teveel om te beschrijven. Het zijn vooral gebeden en offeringen – om toestemming en zegeningen van de buurt-spirits te vragen.

Monnik-recitaties zijn voor mij altijd hoogtepunten. Meestal worden de melodieuze monnik-stemmen via grote luidsprekers het dorp doorgedragen. Nu reciteerde Adjahn ruim 45 minuten aaneengesloten, solo en zonder versterker.
Jammer dat we geen film- of geluidopname maakten – Adjahns’ stem vulde het huis en echode door de vallei en over ons land.
Meest spectaculaire vond ik het steeds snellere tempo – zou menig rapper jaloers op zijn. Ook Sa en Cream waren verbaasd. Na de recitatie hielden we een intense, stille meditatie.

Drie details…
(1) Bij veel ceremonieën wordt katoendraad gebruikt om verbindingen te symboliseren – bekendst zijn de katoenen armbandjes welke bij vrijwel elke ceremonie worden omgebonden – meestal door monniken en soms door ouderen.
De dag voor onze inwijding had Sa rond het huis katoendraad gespannen en de uiteinden daarvan bevestigd aan ons Boeddhabeeld. Tijdens de recitatie hield Adjahn ook die uiteinden vast.

(2) Aan het eind van de ceremonie sprenkelde Adjahn gewijd water – (met geurbloesem en kruiden) – eerst over ons en daarna in alle ruimten van het huis. (De geur van wijwater brengt mij altijd terug bij ceremonieën in een klooster in de Ardennen waar ik ooit mediteerde.)

(3) Tenslotte tekende Adjahn een symbool boven de voordeur – teken dat ons huis is ingewijd. Thai geloven dat dit onheil buitensluit en geluk uitnodigt.

Toegift…

Na het officiële gedeelte keuvelden wij met Adjahn en hij vroeg naar eventuele bijzonderheden.
Wie ons bouwavontuur heeft gevolgd, weet dat er forse tegenvallers en haperingen waren. Ik vroeg mij weleens af: is het wel goed dat we hier bouwen? Dus, ik vroeg of Adjahn daarover iets kon zeggen…  

Adjahn sloot zijn ogen kort en sprak daarna zacht en ‘onder ons’ met Sa en Cream*.
* Thai zijn erg beducht voor boze geesten en Adjahn wilde voorkomen dat de oudere mevrouw hoorde wat hij vertelde. Dat zou namelijk weleens angst in het dorp teweeg kunnen brengen, want…

Ons land ligt op een zogenoemde ‘krachtplek’ – (zijn er meer hier in de buurt) – en het heeft een bijzondere historie. Adjahn noemde details die een helderziende vriendin járen geleden exact hetzelfde vertelde.

“Krachtplek” betekent dat er sterke aarde-energiebanen stromen – (veel kerken en kathedralen zijn op zulke plekken gebouwd). Die energiestromen kunnen heilzaam zijn, maar ook onheil veroorzaken.
Welnu… veel Thai geloven dat zulk onheil wordt veroorzaakt door boze geesten en dát maakt hen bang.

Noot – ik constateer dat (ook) Thaise leiders angst gebruiken om gehoorzaamheid af te dwingen. Veel regels gaan gepaard met: “als je dit niet opvolgt, worden de geesten boos en dat kan nare gevolgen hebben”. (Die angsten zitten diep geworteld – Sa en Cream sidderen soms.)

Goed voor elkaar…

Daarom vroeg Adjahn of ik hier weleens vervelende dromen had. Ik beleef echter eerder het tegendeel; voel mij hier meestal erg goed. Toen ik dat zei, lachte Adjahn en zei “dan is deze plek goed voor jou en ben jij goed voor deze plek – heb geduld en mediteer regelmatig, dan zal het alleen maar beter worden..” – ik voel dat hij gelijk heeft.
Noot – ook veel bezoekers vinden dat onze plek ‘goed voelt’.

Adjahns’ reactie stelde mij dus gerust. Wij hebben al vaker genoten van zijn kwaliteiten en zien het niet als vage hocus pocus* – wel interpreteer ik bijvoorbeeld geesten anders dan de meeste Thai.

* Adjahn doet niks speciaals..! Hij is geoefend in stil zijn en waarnemen wat er op dit moment echt is – iedereen kan dat..!
(.. ook ik! – soms ben ik echter zó bezig met wat er allemaal speelt, dat stil zijn niet meer lukt. Iemand als Adjahn kan dan uitkomst bieden, hij is immers los van mijn sores)

Gehuwd…

Wij zijn getrouwd..!! – op 18 mei jl. werd ons huwelijk vastgelegd in Chiang Mai Cityhall.
Een korte, eenvoudige loket-formaliteit. Twee door ons uitgenodigde getuigen moesten ook tekenen. Verder hebben we er weinig aan gedaan.

Moeilijkste was om een hoofdambtenaar te vinden die 10 (!) handtekeningen wilde zetten. Na een Covid-sluiting gingen op 17 mei de huwelijksloketten weer open. Maar in Mae Rim en de buurdorpen was een lange wachtlijst.
Wij hadden haast, vanwege mijn visumverlenging en eventuele volgende sluitingsrisico’s. Gelukkig vond Sa in de stad een ambtenaar die het wilde doen.

Spouse-visum…

Inmiddels heb ik mijn spouse-visum gescoord – ik mag dus weer een jaartje blijven, een geruststelling..!!
Opmerkelijk; meer papieren nodig dan voor mijn pensionado-visum – vooral omdat nu de eerste keer was.

Focus op creëren…

Nu de formaliteiten achter de rug zijn kan ik mij weer richten op de bouw.
We plaatsten een 1.000 liter buffertank plus drukpomp voor het gemeentewater – dat werkt nu.
(Buffertank omdat de toevoer regelmatig stilvalt; drukpomp omdat de waterdruk soms abominabel is.)

Onze fantastische Birmese bouwers zijn er weer en metselen een voorraadtank voor regenwater. Die moet – samen met andere buffertanks – onze watervoorziening jaarrond garanderen.

Watermanagement…
We hebben veel water nodig. Op een heuvel wonen kost op zich al meer water – het zakt en stroomt immers omlaag. En onze tuinideeën, met vis- en plantvijvertjes, vragen nogal wat water. Erg leuk om dat in goeie banen te leiden – benieuwd hoe het uitpakt.

Noot – boren naar water is uiteindelijk niet gelukt. We vonden water op 60 m diepte, maar dat was te weinig en van gebrekkige kwaliteit. Ik heb verder boren gestopt, omdat de communicatie niet goed liep en het teveel Bahtjes kostte. Mogelijk pak ik het weer op als we gesetteld zijn.

Wanneer weer foto’s Luc..?

Ik weet dat sommige van jullie naar foto’s uitkijken, maar binnen- en buitenshuis overheerst de chaos en er is te weinig klaar.
Bijvoorbeeld – er zijn nog geen keukendeurtjes en –kastjes. Ook hebben we nog geen bed – we slapen op een oude matras op de vloer. Geruststelling: ik slaap als een roos.

Het is hier ook adembenemend stil – hoewel…
Laatst had het overdag geregend. De nacht erna werd ik om 2 uur wakker van een enorm kabaal. Dacht dat er regen op het dak kletterde maar… toen ik buiten kwam bleek een kikkerkoor in de rijstvelden een gratis concert te geven.

Noot – In Nederland lag mijn huis hemelsbreed 1 km van duinen en strand. Daarvóór lag de zogenoemde slaperdijk met daarachter de waterbank – (in de winter soms een fantastisch schaatsplas). Daar woonden brulkikkers en ook zij wekten mij regelmatig.

Einde Blog 61 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog nr. 60…

Mae Rim, Thailand, 29 april 2021.

– Nieuwe stap…
– Bangkok op de valreep…
– In Covid-quarantaine…
– Cream op YouTube

Ik kreeg vragen in de trant van: “Benieuwd hoe het met jullie persoonlijk gaat Luc!”
Ok, dan eerst…

Dank – het gaat goed..!

.. ook al zijn we in Covid-quarantaine – [zie verderop…]

Sa…

Voor Sa is huisarrest een drama.
Zij is van nature actief en zorgt als een kloek voor ons en het nieuwe huis. Ze plantte daar bomen en planten en het was lange tijd heet en kurkdroog, dus dagelijks sproeien – (intussen regent het vrijwel dagelijks). Bovendien is er een miereninvasie, dus continu vegen en barrières creëren.

Ik sta paf van Sa ‘s power en volharding. Meestal is ze al voor 6 uur bezig met wassen en schoonmaken. Om 9 uur gaat ze naar ons nieuwe huis tot eind van de dag – (siësta rond de middag) – 6 uur ‘s avonds naar de markt en daarna koken en eten. Dan weer ‘huiswerk’ om vervolgens te slapen als een lammetje.

Cream…

.. heeft alweer 2 weken vakantie. (April en Mei zijn de warmste maanden, daarom zijn dan de grote schoolvakanties.) De periode ervoor blokte ze voor tentamens, vaak tot in de kleine uurtjes.

School… geen makkie in Thailand.
Cream staat kwart over 5 op en vertrekt om 6 uur met een busje.
Om kwart voor 8 verzamelen alle leerlingen, klasgewijs op het (sport)terrein voor de school.
Stel je voor: klokslag 8 staan ca. 4.000 meisjes en jongens (gescheiden) in uniform en in gelid voor volkslied en vlagceremonie. Ik vind dat indrukwekkend en het voedt correctheid en discipline*.
* Schooluniform en gedragsregels zijn superstreng – in Nederland waarschijnlijk onvoorstelbaar.

School eindigt om half 4 en een uur later vertrekt Creams’ busje, ze is dan voor 6 uur thuis en in de avond maakt ze huiswerk.
Vaak blijft ze langer om met klasgenoten te werken aan projecten* – dan komt ze met openbaar vervoer naar huis, of haal ik haar op.
* Ze maakte met klasgenootjes een YouTube filmpje – [zie onderaan].

Ook zaterdags gaat ze naar school (met openbaar vervoer), van ’s morgens 9 tot ’s middags half 4. Soms gaat ze zelfs zondags, voor bijzondere happenings of projecten.
Overigens, Cream geniet erg van school en klaagt zelden, én… ze haalde goeie cijfers! Nu studeert ze voor het vervolg en helpt ze bij de (voorbereidingen voor) de verhuizing.

Ik…

.. voel mij Gezond & Wel! Mijn dag begint om 6 uur met een wandeling, samen met Snuf. Ik geniet erg van de ontwakende natuur en om 9 uur is het soms al boven de 30 graden. Als we verhuisd zijn kan ik klussen en als het te warm wordt de schaduw opzoeken. Nu zit ik (te) vaak achter de computer, niet goed voor m’n conditie.

Nieuwe stap…

Sa en ik gaan wettelijk trouwen..!
Een formaliteit voor Thai – eigenlijk telt alleen een boeddhistisch huwelijk. Dat heet “trouwen voor Boeddha” en gaat gepaard met een uitvoerige ceremonie én een groots familiefeest.
Dát blijft voor ons “in het vat”, omdat Sa d’r familie aan de andere kant van het land woont en de mijne nóg verder weg.

Een wettelijk huwelijk heeft juridische voordelen. Bijvoorbeeld – ik kan geen land kopen, wél een huis. Ons land staat op Sa ’s naam. Als we getrouwd zijn kan ik makkelijk(er) in mijn huis blijven wonen, als Sa eerder overlijdt dan ik. Andersom erft Sa (of Cream) automatisch mijn eigendommen hier – anders gaan eventuele banktegoeden eerst naar de staat, daarna kost het Sa of Cream moeite om die vrij te krijgen – (erfgenamen in Nederland zouden niets terugzien).

Verder wordt het voor mij makkelijker om een visum te krijgen/behouden. Ook kan ik een Thais paspoort aanvragen – (2e paspoort) – máár… dat lukt zelden en kost meestal járen. (Thailand hoort bij de moeilijkste paspoortlanden ter wereld.)

Rompslomp…

Trouwen met een buitenlander vraagt een pak papierwerk.
Eerst moest ik een aantal uittreksels uit Nederland halen. Godzijdank kon zus Ada dat regelen – die schat!
Ook Sa moest uittreksels en verklaringen ophoesten.

Met die papieren moesten we naar de Nederlandse ambassade in Bangkok om een zogenoemde “huwelijk-geschiktheid-verklaring” te scoren – de bevestiging dat ik niet gehuwd ben.
Momenteel worden sommige papieren vertaalt in het Thais en daarna gelegaliseerd bij het Thaise ministerie van buitenlandse zaken. Gelukkig heeft dat een kantoor in Chiang Mai.

Pas daarna kunnen we ons huwelijk bij de gemeente registreren.
Hopelijk lukt het voor Juli, want dan verloopt mijn visum. Zekerheid hebben we pas als het gedaan is.
Soms worden papieren afgewezen, omdat een handtekening, punt of komma verkeerd staat. Thaise ambtenaren zijn zeer formeel!

Bangkok op de valreep…

Onze afspraak bij de ambassade was op 21 april, de dag ervoor vlogen we naar Bangkok.
Er ontstond net een volgende Covid-golf in Thailand. Sa belde daarom een speciaal nummer vlak voor ons vertrek – “ga gerust en bel weer als u terug bent”.

Op de 21^e werd ineens veel gesloten. Onze afspraak was om 9 uur en 3 uur ‘s middags zou de verklaring klaar zijn. De ambassade-medewerker* leverde echter binnen 40 minuten – om 10 uur stonden we weer buiten, mét papieren.
* Rare gewaarwording – de ambassade is feitelijk een stukje Nederland. We werden geholpen door een Thaise jonge man die, naast Thais enkel Engels sprak – moeilijk verstaanbaar vanwege z’n accent en een wollige mondkap.

Onze terugvlucht stond op 9 uur in de avond, wij gingen snel kijken of we eerder terug konden. Op het vliegveld heerste een gespannen sfeer. Er was plaats op een vlucht van half 3 – leek een ingelaste vlucht, alles ging rommelig. Ook de aankomst in Chiang Mai verliep chaotisch.

Grappig – als het spannend wordt klitten Thai nóg meer bij elkaar dan ze al gewend zijn – goed voor een virus-overdracht, haha. Als een echte Thaise voegde Sa zich vrolijk bij de samenscholingen – ik vond stilletjes solo mijn weg. Resultaat: Sa en haar telefoon werden meerdere keren geregistreerd, ik helemaal niet.
Afijn, blij dat we weer thuis waren – “op de valreep”, want sindsdien zijn er veel inperkingen en niemand weet tot wanneer.

In quarantaine…

Vorige week kon er toch ineens waterleiding worden gelegd naar ons nieuwe huis. We wilden nu voor 1 mei verhuizen en spraken met onze bouwers af om restklussen te komen doen, de dag nadat wij uit Bangkok kwamen.
Dat liep anders… Sa werd om 9 uur gebeld; een medisch team wilde ons komen controleren – (die vroegen ons later om het zelf te doen).

Om 10 uur nóg een telefoontje – het dorpshoofd was geïnformeerd over onze Bangkok reis. Zijn opdracht: “laat de bouwers stoppen of alleen verder gaan en blijf zelf 2 weken thuis” – de bangmaker: niet luisteren is 100-duizend Thai Baht boete [€ 2.750] plus 2 jaar opsluiting*. De bouwers zijn erg bang van het dorpshoofd dus zij vertrokken rap.

* Die 100-duizend is 20-duizend – (nog altijd € 550..!) – tevens de boete voor geen mondkapje – nu overal verplicht, zelfs in de auto! Militairen nemen geen halve maatregelen en ik ben hier ‘te gast’ en… beter gehoorzaam dan gestraft.

Leuk – in Thaise dorpen hangt een omroepsysteem. Daaruit klinkt elke morgen het volkslied en vervolgens mededelingen van het dorpshoofd. Je raadt het misschien al – het hele dorp wist direct dat ze ons 2 weken moeten mijden.
Sa ging de volgende dag klussen en werd algauw gebeld door het dorpshoofd: “ga naar huis alsjeblieft!” – (dorpelingen hadden Sa op haar scooter gespot). Heel begrijpelijk –mensen zijn bang en het dorpshoofd voelt zich verantwoordelijk.
(Eerder zei hij dat we naar het land konden gaan, als we op eigen terrein bleven.)

Wij hebben vrede met een weekje later verhuizen. Onze huisbaas reageerde fantastisch: “jullie zijn al 6 jaar geweldige huurders, blijf zolang nodig en na 1 mei hoef je niks te betalen”.

Er is meer nieuws, o.a. over de inwijdingsceremonie van ons huis –  maar dit blog is vol, volgende komt spoedig.

Hier eindigt Blog 60 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

PS: het YouTube-filmpje van Cream en haar schoolteam vind je »» hier…
(a) het gaat over ‘hoe een (Thaise) jongen versieren?’
(b) in het Thais (zonder vertaling), ook voor mij onverstaanbaar
(c) Cream is kort in beeld, om ca. 6.35 en 8.41 – keuvelend met 2 jongens.
(d) Zij deed het editwerk – doet ze graag.

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

^ foto: verliefd op Thailand…

Blog 59…

Mae Rim, Thailand, 26 februari 2021.

– Zakendoen…
– Covid-klucht…
– “Oude liefde roest niet..”
– Nieuw bloed – Jon Jandai …
– De moraal… + Toegift..!!

Bijzondere reacties op het vorige Blog. 
Ze bevestigden mijn gevoelens over de Covid-zorgen in Nederland. (Verderop meer..)

Bij ons gaat het goed, de bouw ligt nog stil maar… er is beweging.
We vonden iemand die inbouwkasten wil maken én een bedrijfje wat (hopelijk) naar water gaat boren.
Het leven blijft verrassen..!

Zakendoen in Thailand…

.. meer chaotisch dan logisch – althans voor mij!
Ik vind het logisch om te omschrijven wat ik wil en met die notitie offertes aan te vragen –
.. en na binnenkomst daarvan te bepalen welke het beste past.

Echter, meestal wordt mijn inbreng genegeerd en presenteert de aanbieder direct wat híj vind dat we moeten kopen – (wat hij kan leveren /maken). Voor mij onvoorstelbaar (onacceptabel), voor Sa heel normaal.

Daarnaast zijn Thai gewend dat de vrouw beslist.
Het is gebeurd dat Sa bij de eerst aanbieder kocht en dit pas later aan mij vertelde.
Dat moest ze uiteraard cancelen – Sa: “ok, geen probleem, ik bel wel even om af te zeggen”.
Ik: “huh.. gaat dat zo..!?”

Andersom gebeurt ook. Dan geven we opdracht en zegt de aanbieder: ‘dank je wel, ik start dan en dan’ – waarna we nooit meer iets van hem horen.
Dus, onzekerheid is troef – “afspraak = afspraak” is hier anders dan ik gewend was.

Verklaring…

Ik heb nagedacht over waaróm dat hier zo gaat. Het is complex, 3 mogelijke redenen (in steno)…
(1) In Thailand zijn allerlei dingen nog niet zó lang verkrijgbaar.
Sa is opgegroeid met: “het is er niet, dus áls de kans zich voordoet: kópen anders grijp je mis!”.

(2) ‘Nee’ zeggen is uiterst moeilijk voor Thai.
Als Sa prettig contact heeft, kan ze (bijna) geen nee zeggen, zelfs niet als de aanbieder iets anders biedt dan we willen hebben. 
Of… een aanbieder laat niets meer van zich horen als hij tegen de klus op ziet of ergens anders een betere vindt.

(3) ‘Gezichtsverlies’ – ligt gevoelig in de Aziatische cultuur.
Bijvoorbeeld, Sa kan aan de aanbieder moeilijk meedelen dat ik mee- beslis – ik schreef al: “hier is moeders wil nog wet” – (uhm… waar niet..?).
Wat vaak speelt bij Thai is hun ‘verlegenheid’ – risico op fouten (gezichtverlies) bij het communiceren met een buitenlander.

Er is meer maar ik streef naar kort.
Misschien denk je nu: “maar Luc, als je bij de 1^e beslist moet je toch óók anderen teleurstellen?” en “als je later moet afzeggen leidt je toch óók gezichtsverlies?”
Ja, zo denk ik ook maar… Thai zijn dit gewend en het gebeurt over en weer.

Overigens, alles gaat met de bekende glimlach en wordt (ogenschijnlijk vriendelijk) geaccepteerd.
Ik kan er niet aan wennen, al is het ietsje makkelijker sinds ik begrijp hoe het komt.
Glimlachen helpt om het los te laten..!

Covid-klucht…

Gezag of Macht..?
Na mijn Covid-schrijfsels in het vorige blog ontstonden diepgaande mailwisselingen en gesprekken.
Ze bevestigden mijn beeld dat in Nederland angst, onbegrip en onzekerheid de toon zetten.

Ik kan (en wil) er niet veel meer over schrijven – weet simpelweg te weinig en heb geen vertrouwen in nieuws of overheid. Vind politiek meer dan ooit een kleren-van-de-keizer maskerade en democratie een misleidend label.

Mijn (wereld-) beeld: gezagdragers zijn machthebbers (geworden), ook in Nederland.
Ik kan daar niet tegen – word opstandig en depressief als anderen bepalen wat goed voor mij is, of wat ik móet denken en doen.
*** bliep*** ….. Stop!! – meer negatiefs in dit Blog is ongezond.

N.B. ik probeer de leiders niet te veroordelen – zij doen hun best met het bewustzijn wat ze nu hebben – en… ze zijn zo geprogrammeerd.

Nogmaals: glimlachen helpt..! – net als de zon – (vitamine D) – én… verliefdheid…

“Oude Liefde roest niet..”

Innovatie – Leven is van nature gericht op groei, ontwikkeling, vallen – opstaan; dus gericht op innovatie of evolutie. Verrukkelijk om dáár aandacht aan te geven en intussen te genieten van wat er is – gezondheid, eten, drinken, aangenaam gezelschap, natuur, schoonheid, warmte, zélf dingen creëren, zélf kunnen ademen, lopen, doen, denken en…

Ik ben (weer) verliefd – hervond mijn oude liefde: ‘innovatief ondernemen’.
N.B. – verliefdheid werkt inspirerend en ligt aan de basis van gezondheid, vermenigvuldiging en voortbestaan…

Niet dat ik perse (weer) actief wil ondernemen – wel van anderen genieten – of een beetje meedoen.
Ongeveer 2016 begon ik met beleggen, wilde meer rendement uit m’n spaarcenten halen.
Eerst verloor ik geld – ‘leergeld’ – later ging dat beter. Ik vond een goeie adviseur en… de sector die bij mij past.
Ik had hoofdzakelijk “tech-aandelen” – aandelen in innovatieve technische bedrijven – was vroeger ook mijn ding.
Vorig jaar bouwde ik langzaam af (met een positief saldo) om het geld voor de bouw te kunnen gebruiken.

Nieuw bloed…

Jammer want ik had de smaak te pakken. Maar… die markt is er nog en ik blijf haar volgen en ervan genieten.
Uit het vorige blog: er zitten fantastische ontwikkelingen in de pijplijn..!
Verder zie ik een bijzondere (nieuwe) generatie ondernemers opkomen. Entrepreneurs met intrigerende visies op ondernemen en geld verdienen.

Het nieuwe is vaak nog vaag of wordt nog niet (h)erkent – “blijft onder de radar” zogezegd.
Een eigenschap die ik erg waardeer is hun voorkeur voor ‘decentraal’ – anders gezegd; de vanzelfsprekendheid waarmee zij gelijkwaardig delen, uitwisselen en elkaar de bal toespelen. Dit gebeurt in transparante structuren en zonder te streven naar ‘mega’. Ze lijken genereuzer, harmonieuzer en speelser dan de oudere garde.

Het past trouwens bij een beweging die ik ook (voor-) zie: meer lokaal of regionaal dan globaal.
Erg opwekkend..!

Jon Jandai…

Toeval..? – ooit vond ik Jon Jandai (op YouTube); een Thai die een eenvoudig agro-leven promoot.
Hij heeft hier in de buurt een proeftuin die ik jaren geleden bezocht – (plaatste toen al een link in een Blog).

Het is nu een heel dorp (met lemen huizen) en Jon maakt veel YouTube filmpjes over Simpel leven en biologisch telen – Thais en Engels. Ook Sa kijkt regelmatig en gaat waarschijnlijk binnenkort een workshop volgen bij hem.

Ik geniet erg van Jons’ inzichten en van de eenvoud waarmee hij die presenteert.
Daarin zegt hij wijze dingen over de huidige crisis, inclusief mogelijke oplossingen.
Ik heb geen fantasie nodig om te zien dat zijn visie 1-op-1 past bij die van de nieuwe ondernemers waarover ik hiervoor schreef.
(Links naar filmpjes van Jon staan onderaan.)

Moraal…

Leven vernieuwt en innoveert continu en het oude verdwijnt achter de horizon – ook de oude (feodale) kleren-van-de-keizer mentaliteit en haar representanten.
Wij hoeven enkel maar te focussen op dat nieuwe – onderwijl vertrouwend op deze levenswetten, en op onszelf en de toekomst.
Wat niet langer past, verandert of verdampt automatisch – gegarandeerd – altijd..!
Ik ga ervoor omdat ik mij er levendiger, gelukkiger en gezonder bij voel.

Hier eindigt Blog 59 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …

Blog 58…

Mae Rim, Thailand, 30 januari 2021.

– Typisch Thais – Niet op woensdag…
– Anarchisten – Acceptatie of…
– Coöperatie & Biologisch…
– Bouwupdate…

Enerverende tijd…

De huidige wereldontwikkelingen intrigeren mij – we leven in enerverende tijden.
Helaas kan ik mijn gedachten daarover slechts vaag verwoorden.  

Beleven wij het ontstaan van een betere wereld – of het einde van een beschaving..?
Eén ding is duidelijk voor mij: onze bestaande politieke en economische structuren werken niet meer.

Zoals ik het zie groeit er een menselijk drama, edoch… onze politici kakelen voort op schoolplein-niveau. Ook de zogenoemde ‘economische elite’ lijkt arrogant eigen agenda’s door te drukken.

Volgens mij is het gros van de ‘wereldleiders’ een deel van het probleem – niet meer in staat om vrede te handhaven en harmonieus te verbinden en inspireren.

Gelukkig zie ik ook licht aan de horizon; kiemen van iets beters… er is zóveel moois mogelijk – er zit zóveel prachtigs in de pijplijn! Hopelijk zijn wij in staat om dat veilig te laten ontspruiten om in harmonie te kunnen uitgroeien.

Nogmaals: dit is een beeld – mijn beeld van nu.

Typisch Thais…

Ik schreef lang niet over typisch Thaise zaken…
Dingen en dagen hebben hier hun eigen waarde en rang. Voorbeelden:

Boeddhabeelden hebben een hoge status – wist je vast al – daarom richten Thai hun voeten daar niet naartoe.
(Voeten zijn van zeer lage rang – die komen immers in aanraking met smerigheid.)
En… in hun huis plaatsen Thai bedden niet met het voeteneind naar een Boeddhabeeld gericht.

Trouwens, in Thaise huizen zijn de bedden liefst zo geplaatst dat voeteneinden niet naar hoofdeinden van andere bedden gericht staan, ook naar de bedden in andere kamers.
Dit vraagt uiteraard soms wat puzzelwerk.

Een handtas zet je niet op de grond. Als ik dat per ongeluk toch doe, roept Sa boos: “bááp..!!” [een zonde].
Helemáál fout als er een Boeddhabeeldje en/of portemonnee in de tas zit – (de beeltenis van de koning geeft geld een hoge status).
Boeken hebben ook een hoge status – die leg je niet op de grond, ook niets met een lagere rang er op zetten!

Aan wie nu zegt “dit is Feng Sue Luc”: klopt, er wonen veel Chinezen in Thailand.

Niet op woensdag…

Heel bijzonder vind ik dat weekdagen een eigen waarde hebben*.
Sommige acties kan ik niet doen op bepaalde dagen – bijvoorbeeld niet op woensdag mijn haar en nagels knippen.
Elke dag heeft haar eigen Boeddhabeeld (beeld in een bepaalde houding). Thai weten op welke dag van de week ze geboren zijn en eren het bijhorende beeld.

Verder zijn er heel veel datumregels – meestal in relatie met de maankalender.
Oudere Thai en zeker monniken kennen deze data. Veel Thai raadplegen dan ook een monnik voordat ze gewichtige beslissingen nemen. Denk aan een nieuw huis bouwen of inwijden, trouwen, iets bijzonders kopen enzovoort*.

* Sa belt vaak met haar moeder of oudste zus voordat ze iets speciaals gaat doen.
Sommige van deze regels verdwijnen langzaam, ook verschillen ze per gebied.

Anarchisten…

Mae Ann – ‘ons dorp’ – is een gehucht met een eigen sfeer en karakter. Laatst hoorde ik dat het vroeger erg anarchistisch was; een politieke dwarsligger. Dit proef ik nog weleens in de geheimzinnige of gesloten houding van autochtone dorpelingen – een heuse stam-mentaliteit.

Het goede: zorgzame gouden harten, vooral jegens elkaar – valt mij het meest op bij de rituelen rond crematies – telkens weer indrukwekkend.

Acceptatie of Gedogen…

In zulke stam-dorpen verloopt acceptatie van buitenstaanders (import) doorgaans moeizaam.
Aziaten zijn ondoorgrondelijk – zeker voor westerlingen – je weet eigenlijk nooit of je geaccepteerd bent als import. (Velen worden slechts gedoogd.)

In mijn gevoel zijn wij geaccepteerd. Dit verdienden wij ieder op onze eigen manier.
Sa is van nature opgewekt en dienstbaar en zeer zorgzaam voor ouderen*. Cream gedraagt zich bescheiden en bedeesd. En als gezin proberen we ons te voegen naar de plaatselijke gebruiken.
En ik..? – tja, buitenlanders hebben een uitzonderingspositie – ik voel mij geaccepteerd als een geziene gast. Het is niet moeilijk om mij daarnaar te gedragen – vriendelijkheid en respect passen wel bij mij.

Let op: geaccepteerd betekent natuurlijk niet geïntegreerd..!
Ik ben van mening dat integratie in een nieuwe gemeenschap meerdere generaties duurt.
Integratie eisen en forceren vind ik dan ook onzinnig..!

* Zeer opmerkelijk – Sa ‘s officiële naam Sunisa betekent “zorg voor de ouderen”.
In Thailand wordt (werd?) na een geboorte meestal lang gewacht met naamgeving. Ik weet nog niet hoe dit precies werkt, maar namen blijken vrijwel altijd perfect te passen. (Ja, Sa zorgt goed voor deze senior – haha.)

Overigens krijgen Thaise kinderen ook een roepnaam – nickname – ook die past bijna altijd. Nagenoeg alle roepnamen zijn erg kort, meestal een lettergreep of klank.

Coöperatie…

Interessant..!
Het Thaise karakter leent zich uitstekend voor coöperatie. Ik herken traditionele stam-gebruiken in de manier waarop dorpsgenoten samenwerken. En… vrouwen spelen hoofdrollen – (achter de schermen).

Onlangs werd Sa door de vrouw van het dorpshoofd gevraagd om aan te sluiten bij wat ik de ‘Mae Ann vrouwenclan’ noem – oftewel de plaatselijke coöperatie. Dat heeft veel voordelen – uiteraard ook verplichtingen.
Belangrijkste: ze steunen en helpen elkaar door dik en dun en wisselen ruimhartig kennis uit.

Ook veel overheidssteun loopt via die coöperatie – denk aan advies, scholing en subsidies.
Praktisch: wij halen nu gratis zaden en jonge bomen en planten bij het dorpshoofd, en Sa volgt een (gratis) cursus voor het verwerken van bananen.

Biologisch…
Ik ben erg enthousiast over een nieuw initiatief. De vrouw van het dorpshoofd inspireert Mae Ann boeren en tuinders om Biologisch te gaan telen. Enkele tuinders doen dat al jaren met veel succes. Sa besloot om mee te doen en ik juich dat van harte toe.
N.B. Op grotere Thaise kwekerijen worden volgens mij relatief veel kunstmest en bestrijdingsmiddelen gebruikt.

Bouwupdate…

Weinig nieuws. De betonweg is klaar en het wachten was op de waterleiding.
Maar die komt later dan gezegd. De overheid gaat subsidiëren en… ambtelijke molens – aahhhh.
Daarom laten we nu zelf een waterput maken – dat wil zeggen: een speciale machine gaat boren en als ze bij (schoon) water komen, installeren we een buis met pomp. De offertes zijn binnen en we gaan snel kiezen.

Intussen werkt Sa stevig door. Afgelopen weken deed ze graafwerk – geholpen door een kennis*.
Aan de voorzijde egaliseren en vijvertjes uitgraven bij de entree.
* De man van een vriendin is chef-kok bij een hotel in de stad. Vanwege Covid werkt hij maar 10 dagen per maand – (en wordt daarnaar betaald). Hij wilde graag wat doen en bijverdienen.

Financiën…
We ontvingen weer gulle donaties. Daar zijn we erg blij en ook best verlegen mee..!

Ik kreeg de vraag: “hoeveel heb je nodig Luc?”
Antwoord: onze behoefte is flexibel en rekbaar.
Ik schreef eerder dat we stapsgewijs voortgaan: 1. Afwerken en verhuizen, 2. Sala bouwen en afrastering en terrassen maken. 3. land herinrichten en mini tempel bouwen.
Daarna kijken of we het restaurant en gastenhuisjes kunnen bouwen*.
Zie ook: » » Financiering – Fundraising…

Tijd en omstandigheden bepalen wat we doen – onvoldoende geld betekent niet het einde van de wereld..! – enkel uitstel, verandering of schrappen van plannen.
* Goed dat we nog geen gastenhuisjes bouwden. Dankzij Covid is de gastenstroom superdun.

Hier eindigt blog 58 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

PS: toegang tot de website.
Mijn site lijkt weer toegankelijk voor iedereen, dus geen pdf-versie dit keer.
(Eventueel wel op verzoek.)

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…

… einde …