Blog nr. 52…
Mae Rim, Thailand, 19 juni 2020.
Ons bouwavontuur slokte mij zó op dat Bloggen moest wachten – maar…
“Geen nieuws = goed nieuws”…
– Wel en wee; Sa + Cream + mijzelf…
– Modern rekenen…
– Mijn geestesoog & Schouderklopjes…
– Stand van zaken…
– (Foto-verhaal)…
Eerst over ons…
Wel en wee…
Sa…
De moesson is weer in aantocht en Sa werkte, met een vriendin, keihard om ons land teelt-klaar te maken.
We hadden het uitgeleend aan een buurman die er lemongras op teelde. Die teelt was ‘op’ en buurman deed allang geen onderhoud meer. En… onkruid tiert hier welig – het maaien en opruimen was een giga-klus.
Het land bestaat uit meer dan 10 terrasveldjes (paddy’s), ze liggen op verschillende niveaus – echt schitterend om te zien, maar… erg bewerkelijk en tamelijk onrendabel. De meeste veldjes zijn relatief klein, wat (machinale) grondbewerking bemoeilijkt. Op de tussendijkjes kunnen we niks telen, wel groeit er veel (prachtig) onkruid, wat dus regelmatig moet worden gemaaid.
De vorige eigenaar teelde op de kleine veldjes nog rijst, maar dat kost meer dan het oplevert. Ook buren telen op kleine veldjes geen rijst meer. Erg jammer, want het ziet er zo mooi uit – maar begrijpelijk als telen meer kost dan braak laten liggen.
Twee grote velden bij ons zijn wel geschikt voor rijst, maar ook die laten we nu leeg – we willen ze eerst opnieuw inrichten.
Noot: rijst vraagt veel schoon water, elke rijstteler betaalt hier een vast bedrag voor water uit een reservoir.
Modern rekenen…
Oudere rijstboeren zijn tevreden als er een grijpstuiver overblijft – na kosten voor landbewerking, zaad, mest, bestrijdingsmiddelen, oogsten e.d..
Eigen arbeid, rendement op het land, risico’s en afschrijving van zaken rekenen ze vaak niet mee.
Ik sprak hier regelmatig over met Sa en de familie – zij denken (economisch) totaal anders dan ik – kan niet zeggen wie gelijk heeft, wel dat zij eerder tevreden zijn).
Afijn, op de meest onrendabele veldjes zetten wij nu vruchtbomen (Lamyai, Ramboetan en Jackfruit). Op andere plant Sa Geelwortel (Kurkuma).
Cream…
.. studeerde ruim 3 maanden thuis – samen met nichtje Aum die bij ons logeert. Beide zijn toegelaten voor de opleidingen die ze ambieerden – op de school waar Cream al heen ging. Cream wil de medische kant op en Aum de administratieve.
Ik was verbaasd over hun discipline – ze volgden online cursussen en stonden vrijwel elke morgen vroeg op om in een strak schema te blokken. Wij bemoeiden ons er nauwelijks mee.
Vanaf 1 juli gaan ze naar school. Aum gaat dan in de stad wonen, bij haar zus (nichtje Ice). Cream verhuist er later ook naartoe, als ons nieuwe huis klaar is – Mae Ann ligt verder de bergen in, daar komt geen busje haar ophalen.
Ikzelf…
.. ben voornamelijk bezig met de bouw en geniet daar enorm van – natuurlijk geholpen door Sa.
Het eist wel veel energie, soms zó veel dat ik een time out moet nemen.
Ben in sommige opzichten hardleers; ga makkelijk “over mijn grenzen” en ben te hard voor mezelf.
Onlangs stortte ik van een trapje – tanden door m’n lip, beschadigde ellenboog, knie en heup.
Kreeg 4 hechtingen cadeau bij de plaatselijke medische post, en… ik deed vanzelf een weekje kalm aan.
Goed om in de spiegel te kijken…
Mijn geestesoog…
Ik schreef al eerder: andere bouwmethoden en communicatie-moeiten frustreren mij soms heftig.
Gelukkig filmde er niemand hoe ik vorige week aapachtig heen en weer sprong voor de graafmachine, omdat de machinist maar niet doorhad wat ik wilde en meer fout dan goed deed.
Gelukkig wordt ook niet gefilmt als ik aan onze (fantastische) bouwers niet kan overdragen wat mijn geestesoog ziet – zij blijven altijd vriendelijk maar… kijken dan meewarig van onbegrip*.
En ik blijf maar duiden – met handen, voeten, schetsjes, stukken steen en bamboe, touwtjes enzovoort.
*) Pas vorige week ontdekten we dat zij analfabeet zijn en mijn tekeningen nauwelijks kunnen lezen. Des te wonderbaarlijker dat we vorderen – geweldig..!
Schouderklopjes…
Ik geef (ook mezelf) regelmatig schouderklopjes om wat wél goed gaat – verrassend veel..! – de moeiten en missers zie ik als aanmoediging om door te gaan; het gaat goed, steeds beter..!
Ik kan niet verrwoorden hoe goed het voelt om te zien wat er ontstaat (iets moois in mijn ogen).
Mijn bouwtalenten en creativiteit beleven hoogtijdagen – ik krijg weer bevestigt: er zit geluk in “bezig zijn met wat ik graag doe en blij zijn met de resultaten”.
Stand van zaken…
Een heftig onweer met rukwinden zorgde voor oponthoud toen een afgescheurde boomtak op de dakconstructie viel – gelukkig net voordat de dakplaten arriveerden. Er moest eerst worden gesnoeid om veilig verder te kunnen.
Het dak ligt er nu op en de binnenmuren zijn gestukt.
Het rioolsysteem is klaar (septic-tank en bezinkputten) en… er is veel grond verzet om het huis goed bereikbaar te maken en in de toekomst een mooie tuin te creëren.
Nu bouwen we eerst de schuur met extra toilet en buitenkeuken.
Ook is alvast een fundatie gestort voor de ‘Sala’ achter het huis.
Zie het fotoverhaal in de bijlage…
Hier eindigt Blog 52 – dank voor het lezen..!
Hartelijke groeten…
Luc
»» naar het Fotoverhaal; Blog nr. 51a …
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties, zie: » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…
