Blog nr. 26a – Bijlage…
Thailand Rouwt (aanvulling)…
Deze korte aanvulling komt voort uit mijn verwondering. Ik vind de sfeer namelijk erg bijzonder – dit heb ik nog nooit meegemaakt.
> Deze foto hangt nu ook bij ons in huis…
Onlangs bezochten we een reusachtig winkelcentrum – (die zijn hier ook: 6 verdiepingen, ofwel 6 dubbele voetbalvelden met moderne winkels, banken, restaurants, een theater, schoonheidsklinieken enzovoort). Negentig procent van het personeel was in het zwart gekleed en in etalages zag ik voornamelijk zwarte spullen. Er speelde rustige muziek, zonder reclames. Ook bezoekers waren stemmig gekleed (zwart, wit of grijs). Bij veel winkels hing een rouwfoto van de koning. Diverse winkels en shopjes gaven zwarte strikjes weg om op je kleding te spelden. Overal werden zwarte en witte T-shirts verkocht, meestal bedrukt met respectvolle teksten over de koning.
Grote televisieschermen aan de buitengevel en in restaurants vertoonden beelden van Bhumibol-in-actie.
Trouwens, ook in de vele dorpswinkeltjes en marktkramen is het kledingaanbod zwart, wit en grijs.
Niet te missen…
^ Foto hierboven.
Thailand staat vol reclameborden, vaak reusachtig groot. Vele daarvan hebben nu een zwarte achtergrond met daarop een rouwfoto en boodschappen vergelijkbaar met “Rust In Vrede”. Wat opvalt zijn teksten zoals “onze Heilige koning heeft nu zijn verdiende rustplaats bereikt; in de hemel bij alle andere Heiligen”.
(Thaise Boeddhisten geloven in ‘Hel en Hemel’.)
Op de televisie verschijnen continu filmbeelden over ‘goede daden’ van de koning. Schermpjes van geldautomaten tonen een rouwfoto met gewijde tekst, en… veel Thai plaatsten stemmige foto’s op hun social-media pagena’s en telefoon.
Zwart is de mode...
Cream gaat in gekleurd uniform naar school. Na het overlijden van de koning kregen alle kinderen een zwart strikje opgespeld… ze dragen het trouw en trots. (Veel Thai dragen momenteel een zwart strikje.) Vorige week was Cream met haar klas op excursie naar Bangkok. Er was een ‘feestrijk’ programma gepland, maar dat werd aangepast: geen uitbundigheid! Kinderen kregen de raad om tijdens de reis zwarte, grijze of witte kleding te dragen. Creams’ leraar: “anders kun je beter niet meegaan”. Dit advies werd vanzelfsprekend vol overgave gevolgd.
Veel Thai gaan in het zwart, wit of grijs gekleed – werkelijk schitterende creaties! – het lijkt wel of zwart in de mode is. Dit verwondert me enorm: waar komt al dat stijlvolle zwart opeens vandaan? De regering waarschuwde onlangs de handel: “zorg dat iedereen gepast gekleed kan gaan en reken geen exorbitante prijzen!”
Foto onder: Cream – in het zwart-grijs op schoolexcursie, opgewekt in de trein naar Bangkok…
(Vooraf werd de klas verdeeld in kleine groepjes, elke groepje kreeg een eigen kleur sjaaltje – Cream geel – handig voor de leiding bij controles).
Hieronder: zusjes in een T-shirt met de tekst: “I was born in the reign of King Rama IX in Thailand” [ik ben geboren in het tijdperk van koning Rama IX in Thailand] – Bhumibol was Rama IX. Complete families dragen trots deze T-shirts.
(Achter de zusjes Creams’ klasgenootjes, de meesten in het zwart gekleed. Rechts een lerares, met een rouwstrikje op haar mouw.)
Rouw met een Glimlach…
Feesten is er niet bij; restaurants en bars zijn gewoon open, maar: geen herrie, geen livemuziek en geen karaoke (erg populair hier). Verder gaat alles gewoon door. Ik ervaar geen treurigheid of beklag, integendeel, ik zie ingetogen vriendelijkheid en zelfbewuste fierheid; de vermaarde glimlach is onverminderd intact.
De eerbetuigingen blijven minstens 100 dagen of een jaar – Sa kan mijn vragen daarover niet beantwoorden, ze volgt wat er gebeurt*.
* Over die volgzaamheid schrijf ik nog eens apart.
Enkele maanden voordat ik hier kwam wonen was een zus van de Koningin overleden, ook zij had veel goeds voor de bevolking gedaan. Ook voor haar was toen een jaar rouw afgekondigd en inderdaad, rouwversiering bleef een jaar lang hangen bij (semi)overheidsgebouwen en bedrijven en shops, en vele eerden de overledene door telkens voor haar portret te buigen.
Verwondering…
Ik verwonder me dus nog steeds en vind het zeer indrukwekkend. Buitenlanders becommentariëren het rouwgedrag weleens negatief en suggereren dat het wordt afgedwongen. Mijn beeld en mening is anders. Weliswaar zijn sommige zaken verplicht en er is sociale druk en controle, maar ik proef vooral vanzelfsprekendheid en respect; diepe dankbaarheid en oprechte rouw – plus een unaniem signaal aan de overleden koning : ‘dank en rust in vrede, wij houden van je en redden ons wel’. (Deze laatste boodschap is bedoeld omdat ze hun koning werkelijk rust gunnen – Thai geloven dat zijn spirit voortbestaat.)
Hier eindigt deze aanvulling – Dank voor het lezen!
Hartelijke groeten,
Luc
PS: Blog nr. 27 volgt snel, met andere Nieuwtjes.
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…
