Blog nr. 24… – 28 aug. 2016.

Blog nr. 24…

Mae Rim, Thailand, 28 augustus 2016.

Bemoedigende reacties na m’n hanenverhaal in het vorige Blog – Dank..!

–  Antwoorden…
–  Blog & Werk…
–  Band-met-ons-land…
–  Moeilijk besluit…
–  “Waarom een Thaise..?”

Antwoorden…

Aan degene die bezorgd zijn naar aanleiding van moesson-drama’s in landen om ons heen: hier is de moesson nog steeds mild. De waterreservoirs kunnen zelfs meer water gebruiken. Wel staan plaatselijk de straten soms blank, maar dat is normaal. Er kan overigens nog best een toegift komen – dit weekend regent het veel – de moesson duurt ongeveer tot oktober.

Noot: grappig om elk jaar in deze tijd een soort hittegolf-paniek te zien op het Nederlandse nieuws – 2 dagen boven de 30 graden en er verschijnen alarmkreten als Code geel en Nationaal hitteplan met dringende adviezen voor kwetsbaren – zorgzaam en perfect geregeld!
Het grappige zit in open-deurtjes als veel drinken en luchtig kleden*, en in het relatieve – hier is het zelden twee dagen achter elkaar ónder de 30 graden.
* Veel Thai mijden de zon tot het uiterste en zijn overdag ingepakt als mummies – (of als moslima’s). Overigens, een Boerkini-verbod op het strand kan hier echt niet, een groot aantal Thai (vrouwen én mannen) gaat volledig gekleed de zee in – en zij zijn zeker geen moslim!

Sommige vroegen bezorgd of wij gevaar liepen bij Thaise bomincidenten – maar, dat gebeurde in het zuiden, 1.000 km hiervandaan. Uiteraard geen garantie dat we hier gevrijwaard blijven, want ja… de wereld is een onrustig dorp en waar ben je nou 100% veilig?

Blog & Werk…

Begin dit jaar beloofde ik de site aan te passen en bepaalde onderwerpen apart te gaan plaatsen.
Inmiddels staan in het item Memo-Notes 4 memo’s en… als er inspiratie is volgen er meer.
Met beloftes over onderwerpen wekte ik verwachtingen – verderop in dit Blog een begin met: ‘Waarom een Thaise..?’

De site zo aanpassen dat Blogs makkelijker leesbaar zijn op smartphone en tablet lukte nog niet – de kosten gaan boven m’n begroting.

Qua consultancy-werk is het rustig. Dat is te begrijpen, ik woon immers ‘ver weg’. Weliswaar is contact via internet erg makkelijk en goedkoop, maar… niet live lijkt toch een drempel. Jammer, omdat m’n talenten naar inzet verlangen. Meer actie is ook beter voor m’n financiele gezondheid. Schrale troost: ik ben momenteel niet de enige met weinig emplooi voor z’n talenten. Het is goed, ik vertrouw op: andere tijden – andere mogelijkheden.

Band met ons land…

Eerder schreef ik dat we intensief op ons land werken. We gaan er vrijwel elke morgen naartoe en werken ons dan in het zweet – om 10 uur ben ik doorweekt en na 12 uur is het voor mij echt te warm.
We zijn druk bezig met inrichten, planten en onkruid verwijderen. De grond is moeilijk bewerkbaar maar… zéér vruchtbaar, alles groeit onder onze handen – zowel nieuwe planten als onkruid. Die groei is het sterkst in de moessontijd – de hoge luchtvochtigheid met de tropische temperaturen en vruchtbare grond zorgen voor wonderbaarlijke taferelen. Soms is een kale plek binnen drie dagen volgroen – “je ziet het groeien” – indrukwekkend en dus ook bewerkelijk.

Naast kleurrijke planten en gras, planten we vooral vruchtbomen – o.a. avocado, mango en sinaasappel, en in Nederland onbekendere soorten als Dragonfruit, Som-oh (soort grapefruit), Lamyai (familie van de lychee), Falang (soort appel-peer) en waarschijnlijk nog Lemon. Mooi is dat we geen planten hoeven te kopen, we krijgen stekken van buren of Sa ‘oogst en zaait’ zelf zaden van vruchten die we eten. De doorsnee Thai heeft groene vingers en weet veel van de natuur – zo ook Sa. Als het goed gaat en de droge voorjaar-periode niet te heftig wordt, kunnen we volgend jaar oogsten.

Het geeft mij veel voldoening en prikkelt m’n scheppingsdrang. Ik kan me heel makkelijk voorstellen dat ons land binnen korte tijd in veel opzichten een vrucht-dragende oase wordt. Dat is het nu eigenlijk al, maar met de door mij bedachte invulling biedt het nog veel meer. Ik wil ook zeggen dat ik me op het land gelukkig en krachtig voel. Er heerst een kalme tropische oer-sfeer met een heilzame energie, en er zijn veel schitterende licht- en lucht-schakeringen. Iedereen die ons bezoekt herkent dat en ik droom regelmatig dat meer mensen er van komen genieten en profiteren.

Moeilijk besluit…

Ik kan me op dit moment moeilijk voorstellen dat we het land verkopen, ook al is het verstandig geredeneerd misschien het beste. Het land verder inrichten en er stroom naartoe brengen en een huis op bouwen lijkt vooralsnog een (te) grote investering. Bovendien, op mijn leeftijd zo’n project realiseren is niet vanzelfsprekend – mentaal, geestelijk lijkt het een peulenschil, fysiek ervaar ik beperkingen.

Anderzijds, creatief in de natuur bezig zijn is gezond en houdt me jong; ik hou van mooie, nuttige dingen maken en anderen daarvan laten meegenieten; wil er niet aan denken dat ik hier achter palmbomen en bamboe moet gaan zitten afwachten totdat…

Bovendien, ook Sa en Cream voelen zich thuis op het land en zij zijn jong. Trouwens, bijzonder om te zien hoe Sa – op z’n Thais – taai buffelt om het onkruid onder de duim te houden, en hoe ze elke dag tevreden kijkt naar wat ze heeft gepresteerd. Sa droomt daarbij van haar eigen minirestaurantje / koffieshopje, met kleine gerechten voor (Westerse) buurtgenoten en bezoekers – ze volgde onlangs nog een cursus Westers koken en… met succes.

Ikzelf creëer er het liefst een vrucht-gevende oase; een levende, heilzame stilte-plek met enkele Thaise prieeltjes (Sala) met uitzicht op de groene bergen en rijstvelden. Alles met het doel: er kunnen genieten, ontspannen en bezinnen, eventueel door in tropentempo de oase bloeiend en boeiend te houden.

Kortom, ik kan nu niet kiezen tussen het land verkopen of aanhouden. Dat hoeft ook niet. We wonen prima en hebben plezier in het werk en genieten van wat er ontstaat. Het wordt mooier en wellicht meer waard. Ik weet dat het inzicht voor de juiste beslissing komt als de tijd rijp is, dus: wordt vervolgd..!

Waarom een Thaise..?

In Blog nr. 18 beloofde ik antwoord op de vraag:
“Waarom kiezen zoveel westerse mannen voor een Thaise of Aziatische partner?” Sindsdien dacht ik er veel over na en typte zelfs enkele beginnetjes. Om ze vervolgens snel te deleten, want… het antwoord blijkt niet eenvoudig. Ik vind de vraag waarom je voor iemand kiest namelijk ingewikkeld – want bijvoorbeeld: heb ik gekozen of koos de ander mij? – valt er wel wat te kiezen of bepalen omstandigheden m’n keuze?

En… wat ik er over zou gaan zeggen, kan weleens als seksistisch of niet-van-deze-tijd worden bestempeld. Voorts wordt voor de één kiezen vaak uitgelegd als de ander afwijzen – als ik zeg dat ik zwart haar mooi vind, voelen blondines zich misschien afgewezen – en dat is niet de bedoeling (ik vind blond trouwens ook mooi, of… eigenlijk vind ik uiterlijke kenmerken tegenwoordig ondergeschikt).

Ik kan niet zeggen waarom ik met een Thaise partner samen ben – en helemaal niet waarom andere het zijn. Ik ben niet samen met Sa omdat ze Thais of Aziatisch is, maar omdat het klikt en ik graag met haar samen ben (en zij blijkbaar met mij) – of beter gezegd: omdat ik meestal graag met haar samen ben, want eerlijk is eerlijk… samenleven met iemand uit zo’n totaal andere cultuur en ook nog es van een totaal andere generatie, brengt de nodige uitdagingen met zich mee. Het leidt er weleens toe dat ik naar m’n alleenstaande kluizenaarschap terug verlang – gelukkig is dit telkens van korte duur.

Nu kan ik me voorstellen dat sommige van jullie een ander antwoord hadden verwacht. In een volgend Blog daarom iets meer over de (cultuur)verschillen die onze relatie kleur geven en soms (extra) inspanning vragen.
Vanwege de beloofde (korte) leestijd ga ik nu stoppen… hopelijk heb je genoten.

Hier eindigt Blog nr. 24 – Dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,
Luc

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties – zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…