Blog nr. 22…
Mae Rim, Thailand, 1 juli 2016.
– Moesson in NL..?
– Geplaagd door Muggen…
– Gratis ‘Groen-en-Geel’…
– Vergeten: Mister Mottenoi, een lastpak..!
Moesson in Nederland..?
Het lijk erop dat de rollen zijn omgedraaid. In Nederland vallen moesson-bakken water en ik zie beelden die je eerder in Thailand verwacht: straten zijn rivieren, huizen staan blank en landerijen onder water. Of is de werkelijkheid minder dramatisch?
Hier valt het tot-nu-toe mee. Het regent (gelukkig!) regelmatig, maar tropische wolkbreuken waren het (nog) niet. Dat is fijn omdat de natuur nu rustig kan herstellen en water kan worden opgeslagen voordat het naar zee stroomt – de voorraden waren immers uitgeput.
Geplaagd door Muggen…
… hoort bij de moesson – dit jaar lijkt het extra erg. Op ons land worden we overhoop gestoken, ook door andere stekers. Muggenolie houdt hen niet tegen, ze vinden zelfs kieren in onze mummie-kleding. Vorige week probeerden we wat plantwerk te doen, maar in no-time was de huid rond onze ogen rood en gezwollen – het was pijnlijk en jeukte erg, om gek van te worden. Omdat het ook gevaarlijk is, werken we nu maar korte poosjes op het land – rondom ons huis is de overlast minder. In bewoonde gebieden komt de gemeente de boel uitroken.
Het plantwerk hebben we uitbesteed. Bijzonder; de man die het werk kwam opnemen droeg een korte broek en geen shirt – geen vlieg deed hem kwaad, kennelijk toch ander bloed.
Tips van een boswachter: het vliegje wat bij onze ogen steekt blijft weg als we a) tijgerbalsem rond deze plek smeren, b.) een twijg van een bepaalde struik in onze pet steken of c) een rookvuurtje aanleggen – a) + b) hielpen prima – (korte tijd, want balsem verdampt snel en zo’n twijg is lastig of valt eruit). Een rookvuurtje lukte niet omdat het te nat was. Mooi dat de natuur zelf eenvoudige oplossingen biedt.
Gratis Groen en Geel…
[gras / gele kruipers]^ Op ons land zijn twee hellingen; eentje lieten wij afgraven voor de toegangsweg, de helling op deze foto was er al. Beide zijn momenteel kaal – de boompjes die we vorig jaar plantten zijn verschroeid in de droge periode. Nu is koning Bhumibol onze redder*. Hij ontwikkelde een supersterk grassoort wat land-erosie tegengaat en de grondkwaliteit verbetert – en… landeigenaren krijgen het Gratis!
Afgelopen weekend hebben we 15.000 van die Royal-grasplantjes laten uitplanten** – een pittige klus, want de klei-hellingen zijn plaatselijk betonhard. Daarnaast kochten we onuitroeibare kruipplantjes met gele bloempjes. Dus, binnenkort zien de hellingen Groen-en-Geel – erg benieuwd..!
* Bhumibols’ steun aan de boeren is legendarisch. Hij heeft zelf agrarische innovatiecentra opgezet en werkt onder meer aan tegengaan van land-erosie – (in het verleden is teveel oerwoud gekapt). Ook bedacht hij een zelfvoorzienende bedrijfsopzet voor kleine boeren – gemengd bedrijf met vee, rijst en bepaalde soorten groenten en vruchtbomen. Verder zijn er veel koninklijke projecten, onder andere voor het kweken van biologische groenten. (Royal project = door de koning gefinancierd in een soort coöperatieve-opzet.)
** Er zijn hier veel (legale) arbeiders uit Myanmar (Birma). Ze werken 6 dagen per week bij een baas (verdienen ongeveer 175 Euro per maand!) en willen zondags graag wat bijverdienen. Zondagochtend vroeg kwam een hele familie – 6 mannen + 2 vrouwen – om 12 uur was de klus geklaard.
Noot: dit zette me aan het denken; de familie werkte hard en had veel plezier met elkaar, ondanks de zware omstandigheden zoals het gebeuk in de betonharde klei, de tropische hitte (na 10 uur) en die ellendige muggen en steekvliegen – (zij staken smeulende takjes tussen hun broekriem). Ze klaagden geen moment en bedankten ons blij voor het werk en de verdiensten.
Vergeten: Mister Mottenoi…
In Blog nr. 19 schreef ik over plaagmieren maar vergat een echte lastpak. Op ons land woont de Mottenoi, hij kan gemeen bijten, sommige slachtoffers belanden erna in het ziekenhuis. Wij zijn allemaal al een keer te pakken genomen – z’n beet doet erg zeer en de plek blijft dagenlang rood, gezwollen en irritant pijnlijk.
Indrukwekkend! Ooit werkte ik bij IMAX-theater Omniversum in Den Haag. Daar draaiden we toen Ants, een docu-film over mieren. Er bestaat een soort waarvan leden zich opofferen als hun kolonie over water moet – zij vormen van onder het water een brug, waarna soortgenoten over-hun-lijkjes oversteken.
Bijgetekend…
Gisteren (30 juni) mijn retirement-visa [gepensioneerden-visum] verlengd met een jaar. Elke keer weer spannend: mag ik blijven ja of nee? – ook hier heerst de bureaucratie! Voor de aaanvraag is een stapeltje papieren nodig: aanvraagformulier, kopie paspoort, pasfoto, financiële verklaring – plus: ca. 50 Euro betalen.
Er zijn veel senioren met zo’n visum en er worden maar 20 aanvragen per dag behandeld*. Wij gingen om 6 uur van huis en hadden volg-nr. 15 – waren ’s middags om 3 uur aan de beurt. (Tussendoor wat gewinkeld…)
* Andere visa vereisen soms zelfs meer paperassen en enkele zijn maar 3 maanden geldig. Een kennis heeft een werk-visum [work-permit] – hij moest een schoenendoos vol paperassen aanleveren en kon opnieuw beginnen toen het bedrijf waarvoor hij werkt een nieuwe eigenaar kreeg.
Ik moet me ook elke 3 maanden melden en een inreis-vergunning halen als ik tussentijds het land kort verlaat.
Soms vraag ik me af waar alle papieren blijven, alleen in Chiang Mai misschien wel een vrachtwagen per week – (en dat in het digitale tijdperk). Ook probeer ik me voor te stellen hoeveel kosten, moeiten, frustraties en verdriet dit visa-gedoe wereldwijd veroorzaakt… onvoorstelbaar! En wat levert het op, naast werkverschaffing? – Pffffff wat doen we onszelf aan..?
Hier eindigt Blog nr. 22.
Wederom: Dank voor het lezen..!
Hartelijke groeten,
Luc
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…
