Blog nr. 70… – 24 maart 2023.

Blog # 70…

Mae Ann, Thailand, 24 maart 2023.

– Hagelstenen..(!!)
– Sa in Spagaat…
– Hoe is het voor mij..?
–  Geen Logees…
–  Mijn eenzaamheid – Wat te doen..?

Doe-het-Zelven…

Ben lekker aan ’t bouwvakken en kom eigenlijk tot niets anders. Na een paar uurtjes klussen val ik verlept op de bank – (na 10 uur ’s morgens is het snikheet).

We maken terrasmuurtjes en die wil ik af hebben voordat de regentijd weer begint. Op de metselaar moeten we wachten – meer mensen willen klussen klaren voor de regentijd.

Nu eerst alvast fundaties storten, zodat die niet meer kunnen wegspoelen. Metselen kan altijd tussen buien door, dat kunnen we immers afdekken.

Hagelstenen…

Vorige week was hier een heftig noodweer met echte hagelstenen..! Veel bomen en elektra-masten zijn geknapt en complete daken weggewaaid.

Langs wegen in Thailand staan gigantische reclameborden. Rondom de stad zijn er veel omgewaaid met enorme schroothopen tot gevolg. Er is bij ons geen schade, godzijdank – behoudens een nachtje zonder stroom.

Sa in Spagaat…

Sa is weer volop aan ‘t masseren en dat doet haar goed. Dat leidde tot nadenken over logees ontvangen.

Het was erg fijn om dat in de praktijk te kunnen ervaren en wij hebben ervan genoten.
Maar, Sa zat soms in een spagaat. Zij dacht ze het wel aankon, maar… ook zij heeft slechts één lichaam – gelukkig, ahum.

Sa had 3 jaar bijna geen werk en was erg blij dat er logees kwamen. Betekende wel dat ze meer thuis moest zijn, 6 weken lang. En… juist in die tijd werd ze vaker gebeld om te komen masseren.

Kiezen…
Beide activiteiten naast elkaar doen is onmogelijk. Ik vond daarom dat we moesten kiezen – reserveringen worden immers vaak lang vooruit gemaakt.

Het lijkt voorlopig beter dat Sa zich op masseren concentreert, dat biedt nu meer zekerheid. Ze heeft weer een aantal vaste klanten, waaronder buitenlandse senioren (expats).
(Werken op afspraak is beter dan in een kliniek wachten op cliënten, die wachttijd wordt niet betaald.)

Hoe is het voor mij..?

Ik geniet erg van gesprekken met Nederlandse gasten. Wel ben ik continu bezorgd dat er iets mis gaat of beter kan, en dat is natuurlijk vermoeiend. 

Daarnaast is het erg leuk om de omgeving te laten zien en over Thaise bijzonderheden te vertellen. Maar ook hier wordt het verkeer steeds drukker, en agressiever. Ik vind het daarom steeds minder leuk.

Monnik-bestaan…

Nóg een puntje – (moeilijker uit te leggen).
Ik geniet van rust en stilte – schreef ik al vaker.

In dit opzicht is mijn leven momenteel ideaal. Overdag ben ik meestal alleen en kan dan doen wat mij voldoening geeft.

Zoals nu:
– klussen in ochtend als het nog frist is – (en als Nederland nog slaapt, haha)
– in de middag en avond eventueel coaching- en advieswerk…
– de rest van m’n tijd kan ik besteden aan mediteren en inzichten vinden.

Dit voelt als mijn perfecte ‘monnik-bestaan’. En daar ga ik graag mee verder – benieuwd naar wat de toekomst brengt.

*) meer over het beeld op de foto.
Wit marmer staat voor zuiverheid en standvastigheid.
De handhouding (Dharmachakra-mudra) symboliseert leren – een continu proces in mijn/ons leven.
De linkerhandpalm is naar binnen gericht – dat leren gebeurt binnen mijzelf.

Ik zeg weleens “een leerling leert in weerwil van de leraar”. Volgens mij kunnen we alleen leren waar we aan toe zijn en wat we begrijpen.
Zie ook hieronder bij ‘Mijn Eenzaamheid’: “ik maak mijn eigen beeld [les] bij wat anderen zeggen”…

[Einde fotobijschrift.]

Geen Logees…

Na wikken en wegen hebben we besloten om voorlopig geen logies aan te bieden en ons niet maanden vooruit vast te leggen*.
(* Natuurlijk helpen we graag bij het vinden van logeergelegenheid in de buurt.)

Let op: iedereen blijft ‘Welkom op de koffie’ of om iets anders af te spreken..!!
– uiteraard blijf ik coaching en advieswerk doen…
– en Sa blijft workshops geven, zij werkt freelance…
PS – ons actuele aanbod staat altijd op de site..!

Mijn Eenzaamheid…

Recente privé-ervaringen brachten mijn gedachten bij wat ik noem: ‘de eenzaamheid van bestaan’.

“Goed communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten” – we kunnen elkaar nooit 100% begrijpen..!
Alles wat ik zeg interpreteert de ander ‘anders’ dan ik bedoel – de ander creëert er zijn/haar eigen beeld bij, dat kán niet anders.

Dit werkt vanzelfsprekend ook andersom: ik maak mijn eigen beeld bij wat anderen zeggen. Eventuele ‘misverstanden’ die daaruit volgen leiden makkelijk tot frustraties of erger.

Een gezegde luidt ‘gedane zaken nemen geen keer’, of ‘gezegd blijft gezegd’ en ‘gedaan blijft gedaan’.
Iets opnieuw en anders zeggen of doen, maakt het eerdere niet ongezegd of ongedaan.

Ook ik heb in mijn leven vaak dingen gedaan of gezegd die ik (achteraf!) liever niet had gezegd of gedaan.
Maar… ik kan ze niet terugdraaien en spijt of wroeging helpen niet echt – die slopen vaak meer dan ze goed doen.

Over deze dingen nadenken maakt mij bescheiden. Het besef dat ik nooit helemaal kan worden begrepen geeft mij een gevoel van eenzaamheid.

Wat te doen..?

Ik heb geen recept voor oplossingen, laat staan dé oplossing. Als ik mij van eventuele missers bewust word, helpt het om mezelf te vergeven en (proberen) ervan te leren. Beseffen dat missers bij het leven horen werkt ook bevrijdend.

Voor de toekomst kan het helpen als ik mijn acties bewuster doe en mijn woorden zorgvuldiger kies. Kan mij ook afvragen ‘moet ik wel iets zeggen?’ – we zeggen niet voor niets ‘spreken is zilver en zwijgen is goud’.
Regelmatig denk ik: “Waarom wordt er toch zóveel gepraat..!?”

De Boeddha en andere meesters hebben hierover prachtige wijsheden nagelaten. Echter… die wijsheden werken alleen als ik ze begrijp en probeer toe te passen. En daar krijg ik leef-tijd voor.

Actualiteiten…

Webshop…
Geen nieuws, ik blijf er mee bezig.

Cream…
.. is geslaagd voor de High School en deed toelatingsexamen voor de universiteit – (de uitslag komt 5 april).
Ze wil de medische zorgkant op, maar het aantal plaatsen is beperkt en de besten krijgen voorrang.
(Cream scoorde goed tot nu toe.)

Naar de familie…
Begin april is het Songkran feest – traditioneel Thais nieuwjaar. Sa en Cream gaan dat vieren bij de familie in Chon Buri.

Sa heeft haar vader ruim 3 jaar niet omarmd en ook hij wordt ouder.
Cream wil haar neefjes en nichtjes zien en… naar het strand.

Ik blijf thuis, genieten van de stilte en zorgen voor Snuffy en Lucky en… natuurlijk voor mezelf.

Hier eindigt blog # 70 – dank voor het lezen..!!

Hartelijke groeten,
Luc