Blog 58…
Mae Rim, Thailand, 30 januari 2021.
– Typisch Thais – Niet op woensdag…
– Anarchisten – Acceptatie of…
– Coöperatie & Biologisch…
– Bouwupdate…
Enerverende tijd…
De huidige wereldontwikkelingen intrigeren mij – we leven in enerverende tijden.
Helaas kan ik mijn gedachten daarover slechts vaag verwoorden.
Beleven wij het ontstaan van een betere wereld – of het einde van een beschaving..?
Eén ding is duidelijk voor mij: onze bestaande politieke en economische structuren werken niet meer.
Zoals ik het zie groeit er een menselijk drama, edoch… onze politici kakelen voort op schoolplein-niveau. Ook de zogenoemde ‘economische elite’ lijkt arrogant eigen agenda’s door te drukken.
Volgens mij is het gros van de ‘wereldleiders’ een deel van het probleem – niet meer in staat om vrede te handhaven en harmonieus te verbinden en inspireren.
Gelukkig zie ik ook licht aan de horizon; kiemen van iets beters… er is zóveel moois mogelijk – er zit zóveel prachtigs in de pijplijn! Hopelijk zijn wij in staat om dat veilig te laten ontspruiten om in harmonie te kunnen uitgroeien.
Nogmaals: dit is een beeld – mijn beeld van nu.
Typisch Thais…
Ik schreef lang niet over typisch Thaise zaken…
Dingen en dagen hebben hier hun eigen waarde en rang. Voorbeelden:
Boeddhabeelden hebben een hoge status – wist je vast al – daarom richten Thai hun voeten daar niet naartoe.
(Voeten zijn van zeer lage rang – die komen immers in aanraking met smerigheid.)
En… in hun huis plaatsen Thai bedden niet met het voeteneind naar een Boeddhabeeld gericht.
Trouwens, in Thaise huizen zijn de bedden liefst zo geplaatst dat voeteneinden niet naar hoofdeinden van andere bedden gericht staan, ook naar de bedden in andere kamers.
Dit vraagt uiteraard soms wat puzzelwerk.
Een handtas zet je niet op de grond. Als ik dat per ongeluk toch doe, roept Sa boos: “bááp..!!” [een zonde].
Helemáál fout als er een Boeddhabeeldje en/of portemonnee in de tas zit – (de beeltenis van de koning geeft geld een hoge status).
Boeken hebben ook een hoge status – die leg je niet op de grond, ook niets met een lagere rang er op zetten!
Aan wie nu zegt “dit is Feng Sue Luc”: klopt, er wonen veel Chinezen in Thailand.
Niet op woensdag…
Heel bijzonder vind ik dat weekdagen een eigen waarde hebben*.
Sommige acties kan ik niet doen op bepaalde dagen – bijvoorbeeld niet op woensdag mijn haar en nagels knippen.
Elke dag heeft haar eigen Boeddhabeeld (beeld in een bepaalde houding). Thai weten op welke dag van de week ze geboren zijn en eren het bijhorende beeld.
Verder zijn er heel veel datumregels – meestal in relatie met de maankalender.
Oudere Thai en zeker monniken kennen deze data. Veel Thai raadplegen dan ook een monnik voordat ze gewichtige beslissingen nemen. Denk aan een nieuw huis bouwen of inwijden, trouwen, iets bijzonders kopen enzovoort*.
* Sa belt vaak met haar moeder of oudste zus voordat ze iets speciaals gaat doen.
Sommige van deze regels verdwijnen langzaam, ook verschillen ze per gebied.
Anarchisten…
Mae Ann – ‘ons dorp’ – is een gehucht met een eigen sfeer en karakter. Laatst hoorde ik dat het vroeger erg anarchistisch was; een politieke dwarsligger. Dit proef ik nog weleens in de geheimzinnige of gesloten houding van autochtone dorpelingen – een heuse stam-mentaliteit.
Het goede: zorgzame gouden harten, vooral jegens elkaar – valt mij het meest op bij de rituelen rond crematies – telkens weer indrukwekkend.
Acceptatie of Gedogen…
In zulke stam-dorpen verloopt acceptatie van buitenstaanders (import) doorgaans moeizaam.
Aziaten zijn ondoorgrondelijk – zeker voor westerlingen – je weet eigenlijk nooit of je geaccepteerd bent als import. (Velen worden slechts gedoogd.)
In mijn gevoel zijn wij geaccepteerd. Dit verdienden wij ieder op onze eigen manier.
Sa is van nature opgewekt en dienstbaar en zeer zorgzaam voor ouderen*. Cream gedraagt zich bescheiden en bedeesd. En als gezin proberen we ons te voegen naar de plaatselijke gebruiken.
En ik..? – tja, buitenlanders hebben een uitzonderingspositie – ik voel mij geaccepteerd als een geziene gast. Het is niet moeilijk om mij daarnaar te gedragen – vriendelijkheid en respect passen wel bij mij.
Let op: geaccepteerd betekent natuurlijk niet geïntegreerd..!
Ik ben van mening dat integratie in een nieuwe gemeenschap meerdere generaties duurt.
Integratie eisen en forceren vind ik dan ook onzinnig..!
* Zeer opmerkelijk – Sa ‘s officiële naam Sunisa betekent “zorg voor de ouderen”.
In Thailand wordt (werd?) na een geboorte meestal lang gewacht met naamgeving. Ik weet nog niet hoe dit precies werkt, maar namen blijken vrijwel altijd perfect te passen. (Ja, Sa zorgt goed voor deze senior – haha.)
Overigens krijgen Thaise kinderen ook een roepnaam – nickname – ook die past bijna altijd. Nagenoeg alle roepnamen zijn erg kort, meestal een lettergreep of klank.
Coöperatie…
Interessant..!
Het Thaise karakter leent zich uitstekend voor coöperatie. Ik herken traditionele stam-gebruiken in de manier waarop dorpsgenoten samenwerken. En… vrouwen spelen hoofdrollen – (achter de schermen).
Onlangs werd Sa door de vrouw van het dorpshoofd gevraagd om aan te sluiten bij wat ik de ‘Mae Ann vrouwenclan’ noem – oftewel de plaatselijke coöperatie. Dat heeft veel voordelen – uiteraard ook verplichtingen.
Belangrijkste: ze steunen en helpen elkaar door dik en dun en wisselen ruimhartig kennis uit.
Ook veel overheidssteun loopt via die coöperatie – denk aan advies, scholing en subsidies.
Praktisch: wij halen nu gratis zaden en jonge bomen en planten bij het dorpshoofd, en Sa volgt een (gratis) cursus voor het verwerken van bananen.
Biologisch…
Ik ben erg enthousiast over een nieuw initiatief. De vrouw van het dorpshoofd inspireert Mae Ann boeren en tuinders om Biologisch te gaan telen. Enkele tuinders doen dat al jaren met veel succes. Sa besloot om mee te doen en ik juich dat van harte toe.
N.B. Op grotere Thaise kwekerijen worden volgens mij relatief veel kunstmest en bestrijdingsmiddelen gebruikt.
Bouwupdate…
Weinig nieuws. De betonweg is klaar en het wachten was op de waterleiding.
Maar die komt later dan gezegd. De overheid gaat subsidiëren en… ambtelijke molens – aahhhh.
Daarom laten we nu zelf een waterput maken – dat wil zeggen: een speciale machine gaat boren en als ze bij (schoon) water komen, installeren we een buis met pomp. De offertes zijn binnen en we gaan snel kiezen.
Intussen werkt Sa stevig door. Afgelopen weken deed ze graafwerk – geholpen door een kennis*.
Aan de voorzijde egaliseren en vijvertjes uitgraven bij de entree.
* De man van een vriendin is chef-kok bij een hotel in de stad. Vanwege Covid werkt hij maar 10 dagen per maand – (en wordt daarnaar betaald). Hij wilde graag wat doen en bijverdienen.
Financiën…
We ontvingen weer gulle donaties. Daar zijn we erg blij en ook best verlegen mee..!
Ik kreeg de vraag: “hoeveel heb je nodig Luc?”
Antwoord: onze behoefte is flexibel en rekbaar.
Ik schreef eerder dat we stapsgewijs voortgaan: 1. Afwerken en verhuizen, 2. Sala bouwen en afrastering en terrassen maken. 3. land herinrichten en mini tempel bouwen.
Daarna kijken of we het restaurant en gastenhuisjes kunnen bouwen*.
Zie ook: » » Financiering – Fundraising…
Tijd en omstandigheden bepalen wat we doen – onvoldoende geld betekent niet het einde van de wereld..! – enkel uitstel, verandering of schrappen van plannen.
* Goed dat we nog geen gastenhuisjes bouwden. Dankzij Covid is de gastenstroom superdun.
Hier eindigt blog 58 – dank voor het lezen..!
Hartelijke groeten,
Luc
PS: toegang tot de website.
Mijn site lijkt weer toegankelijk voor iedereen, dus geen pdf-versie dit keer.
(Eventueel wel op verzoek.)
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…
… einde …
