Blog nr. 51… – 5 april 2020

Blog nr 51…

Mae Rim, Thailand, 5 april 2020.

– Eerste palen – Ritueel…
– Hick-ups – Aanvaarden is een kunst…
– Planning en Begroting…
– Covid-in-Thailand..

Wat een beroering in onze wereld..! – onwezenlijk, lijkt wel een film…
Verderop meer – op veler verzoek nu eerst…

Bouwupdate…

Hoera… wind in de zeilen..!!!

Constructief…
De meeste huizen in Thailand staan op betonnen fundatieplaten, die liggen 1 tot 2 m diep onder het huis. Op die platen staan betonnen palen met daarop fundatiebalken voor vloeren en muren. Boven de vloeren worden de palen, als kolommen, doorgetrokken tot dak-niveau.

Deze betonnen constructie vormt een skelet waartussen de muren staan – zoals bij houtskeletbouw o.a. in Duistland. Teakhouten huizen in Thailand worden al eeuwen zo gebouwd. Deze bouwwijze is ‘aardbeving bestendig’ – de aarde rilt hier af en toe.

Eerste 2 palen…

Op 7 maart zijn de eerste twee palen geplaatst – 1 voor mij en 1 voor Sa + Cream.
Sa volgt de boeddhistische richtlijnen zoveel mogelijk en ik sluit mij daar graag bij aan.
De startdatum is super-belangrijk – bepaald aan de hand van nummers en de maanstand.
7 maart was een perfecte datum, zei ‘onze’ Adjahn, (hoofdmonnik) van de tempel in Mae Ann.

Ritueel…

Het plaatsen van die eerste 2 palen (eigenlijk storten van de fundatieplaten) ging gepaard met een ritueel, geleid door een lekenmonnik. Eerst de geesten aanroepen – van hemel en aarde en alle windstreken – en hen lekkernijen aanbieden en kaarsjes branden.
Doel: hen paaien en hun zegen aftroggelen voor bouwen en wonen.

Daarna de twee paalconstructies versieren, elk met een kokosnoot, bananenplant, tros bananen en… een shirt van ons – in de 1e het shirt van mij, in de 2e die van Sa + Cream. De lekenmonnik hing ook nog zijn Boeddha-amulet bij mijn versieringen.
Vooraf strooiden wij muntjes en groene blaadjes in de fundatieputten – symbolisch voor overvloed en voorspoed.
Na het omhoog brengen van de palen stortten wij de eerste emmers beton.

We hadden het eerder gedaan en ik vind het indrukwekkend.

Hik-ups…

De bouw gaat niet van een leien dakje. Onze lang gekoesterde droom lijkt nu soms een nachtmerrie.
Ik wist dat er hik-ups kwamen door taal- en cultuurbarrières, maar niet precies wanneer en hoe.

Alle betonwerk deed het dorpshoofd die ook aannemer is. Het is zijn specialiteit en hem te vriend houden is belangrijk.
Ondanks veel tekeningen en (volgens mij) duidelijke afspraken, gebeurden sommige dingen totaal anders dan ik verwachtte.

Argument: “ik wil jullie helpen en dit is goedkoper (of beter)”.
Maar, soms is goedkoop ‘duurkoop’ – nu goedkoop kan namelijk later leiden tot kostbare aanpassingen. (Overigens zou dit ook met andere aannemers gebeuren, het werkt hier nou eenmaal anders.)

Voorbeeld…
We wilden het huis vrij van de grond bouwen, met een open (kruip-) ruimte eronder. Het gros van de huizen wordt zo gebouwd hier. Dit gebeurt om vrij van water en ongedierte te zijn. Nu staat het óp de grond, dus lager dan gepland – goedkoper omdat ondersteuning (voor het storten van de fundatiebalken) niet nodig was. 

Nu zal je zeggen “maar dan zeg je dat toch Luc”, maar commentaar op het dorpshoofd kán niet.
Overigens zijn wij Nederlanders kampioen in directheid – Aziaten lijken tegenovergesteld. Recht voor z’n raap zeggen dat iets niet klopt, kan een een grove belediging zijn.

Sa kan er ook weinig aan doen. Allereerst kan zij het dorpshoofd dus niet tegenspreken*. Daarnaast begrijpt ze vaak niet wat ik bedoel. Ik heb ideeën die in Thailand echt onbekend zijn en helaas… soms kan ik ze gewoon niet overbrengen.
* Sa is hier import, ze spreekt de taal wel (heel ander dialect) maar staat laag in aanzien omdat ze niet van hier is.

Aanvaarden is een kunst…

Afijn – regelmatig adrenaline-shots en forse frustraties – onlangs zó erg dat ik wilde stoppen. Ik werd ziek en voelde dat mijn weerstand weg was. Tijdens twee dagen binnen blijven (met koorts), ging de knop om naar.. ‘accepteren dat ik niet krijg wat ik wil’.
Prima: “als het niet gaat zoals het moet, dan moet het zoals het gaat” – aanvaarden is een kunst!

Meester: “de grote weg is makkelijk voor hen die geen voorkeuren hebben” – en zo is het..!
(Sa begrijpt echt niet waarom er soms stoom uit mijn oren komt, hihihi.)

Voor de duidelijkheid: ‘aanvaarden’ betekent niet ‘hoofd in de schoot’.
Want, het beste in mij kwam tevoorschijn – zoals vaker als de nood hoog is.
Gelukkig heb ik een fantastisch talent: mijn vindingrijkheid redde mij al vele malen en doet dat nu weer.
Elk probleem draagt al oplossingen in zich, en soms zijn die beter dan het origineel.

Ik voel mij zeker en geniet van de vorderingen..!
Detail – ik wilde het huis toch vrij van de grond hebben. Optillen is te kostbaar – grond weggraven (vanonder een deel van het huis) was de oplossing. Een heikele klus.
Mooi resultaat; een stille, koele, open ruimte met een rustgevend uitzicht – (erg geschikt voor meditatie).

In Blog nr. 51a een fotoverhaal van onze schepping…

Planning & Begroting…

“Wanneer is het klaar Luc..?”
Nou… ook dat gaat anders in Thailand. Zeker bij ons. Wij besteden delen apart uit of huren zelf werklui in.
Voor mij is zelf doen verleden tijd – ik speel supervisor ahum – Sa doet wel intens mee…

Het betonwerk is klaar – (fundatie, vloeren en kolommen). Voor het metsel-, stuc- en tegelwerk vonden we 2 zeer vakkundige Birmese jonge mannen. Het bouwen (lijmen) van de muren gaat nu rap.
Opmerkelijk, ze werken als monniken, ogenschijnlijk traag maar zeer efficiënt – ‘geen stap verkeerd of teveel’ zogezegd.
En… vóór elke nieuwe taak doen ze een subtiel ritueel – leggen wat fruit of ander eten bij materialen die ze gaan gebruiken – (later voer voor vogels of eekhoorntjes).

Verhuisdatum open…
Het is niet zeker of we telkens tijdig de juiste mensen (en materialen*) kunnen vinden – voor dak, elektra, plafonds, ramen en deuren, elektra enzovoort. (* Bouwmarkten zijn momenteel gesloten, dus we kunnen niets gaan kopen – alleen bestellen en laten bezorgen.)
Mede daarom weten we niet wanneer het klaar is – hoeft ook niet, van mij.

Begroting…
Ik had vooraf veel informatie verzameld en een begroting gemaakt. Maar… de ‘verrassingen’ waarover ik schreef noodzaken om nieuwe dingen te bedenken, en… gek genoeg kost dat meestal meer.

Voorbeeld – dankzij een ‘misverstand’ maken we nu dubbele muren (met spouw) – niet gepland, wel ideaal en uiteindelijk voordeliger. (Hier worden overwegend nog enkel-steens muren gebouwd.)
We hadden al gekozen voor gasbeton, in plaats van de gebakken steentjes die hier meestal worden gebruikt. Gasbeton kost aanmerkelijk meer, maar is qua isolatie veel beter – ook tegen schimmels en ongedierte en zo.
Je raadt het al: dubbele muren kosten dubbel geld.

Ik verwacht meer zulke surprises – toch zijn we vol goede moed..!

Covid-in-Thailand…

Wát een bizarre tijd…
Ook Thailand ligt grotendeels stil en is ernstig van slag*.
Bijvoorbeeld alle massageklinieken zijn gesloten, Sa en haar collegaatjes hebben geen inkomen.
In de toeristen- en horecasector zijn ook al tallozen ontslagen. Duizenden gastwerkers zijn naar huis, o.a. naar Birma en Cambodja.

* Er is een avondklok (10 uur ’s avonds) en buiten is mondafscherming verplicht – 20duizend Baht boete (anderhalf maandsalaris) – vergelijk: geen helm op de scooter = 200 Baht.
Voordeel van in militaire stijl regeren: weinig polderen, snel beslissen en schakelen.

Mijn indruk is dat Thai het pragmatisch aanvaarden.
Feit: ze hebben ervaring. Immers, ziekte-uitbraken komen nogal eens voor – denk aan Malaria, Deng, SARS. Ook bacteriën en parasieten doen het hier doorgaans goed.
Hygiëne-handelingen en mondkapjes waren al ingeburgerd. Handen schudden doen we sowieso niet*, aanraken en knuffelen wel, nu minder uiteraard.
* Thai kúnnen niet echt goed handen schudden, voor mij voelt het tegenwoordig ook vreemd – (grappig, het was een belangrijk onderwerp in trainingen die ik begeleide).

Ik vind het Thaise opportunisme al lang voorbeeldig.
Sa en haar collegaatjes maken er het beste van. Ze zeggen: “ook dit gaat voorbij, laten we ons dáárop voorbereiden”. Sa doet nu veel bij de bouw en maakt al voorbereidingen voor de verhuizing. Daarnaast oefent ze nieuwe massagetechnieken via YouTube.
Cream heeft ‘grote vakantie’ – (de heetste periode is nu). Ze studeert thuis, samen met nichtje Aum die bij ons logeert.

Tot besluit…

Veel reacties na wat ik schreef over mijn vroegere depri-ervaringen – (Blog 50).
Sommigen wilden mij alsnog oppeppen, anderen vonden mijn openheid moedig en kwetsbaar.
Ikzelf zie het zo..: “ik kan enkel gekwetst worden als ik kwetsbaar bén” – voel me sterk en happy: het gaat goed..!

Dank voor jullie betrokkenheid en aanmoedigingen.

Hier eindigt blog 51 – dank voor het lezen..!

Hartelijke groeten,

Luc

» naar Blog 51a – fotoverhaal over de bouw…

Reageren..?

–  Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
–  Overige opties, zie: » Contact…
–  Zie ook: » Disclaimer- Privacy…