Blog nr. 5…
Mae Ann, Thailand, 11 januari 2014.
– Koud… – in Thailand..!?
– Aanpassingen & Nieuws…
Kerst en Oud & Nieuw…
Kerst wordt in Thailand niet gevierd. Wel zijn de commerciële invloeden ervan merkbaar op straat en in winkels – Amerikaanse kerstliedjes, versierde winkels en uitnodigingen tot het kopen van cadeautjes en lekkernijen. De meeste scholen en bedrijven gaan gewoon door tijdens de kerstdagen. Soms worden cadeautjes uitgewisseld – (daarvoor zijn Thai altijd in :)) – verder is het business as usual.
Sinds 1940 start ook in Thailand het nieuwe kalenderjaar op 1 januari. Nieuwjaar wordt dus wel gevierd. Hier in het dorp met spectaculair knal- en siervuurwerk – ware (zelfgemaakte?) bommen, en in de lucht adembenemende vuurfonteinen en -pijlen.
In Chiang Mai heerst veel drukte en om 00:00 uur is er groot vuurwerk op diverse plaatsen in de stad en aan de oever van rivier Ping. Gedurende de hele avond drijven duizenden ‘wensballonnen’ boven de stad, sommige met prachtige staarten van vuurwerk. Uiteraard ligt ook hiervan het hoogtepunt rond 00:00 uur, vorig jaar schreef ik al; werkelijk sprookjesachtig! – (Chiang Mai is er beroemd om – zoek evt. YouTube filmpjes.) In veel Boeddhistische tempels wordt de hele avond – in sommige de hele nacht – ‘gebeden’ voor een voorspoedig nieuw jaar.
Songkran = écht Nieuw jaar…
In de eerste week van januari wenst iedereen elkaar “Sawadee Pi Mai” of “Chok Die Pi Mai” [Gelukkig Nieuwjaar]. En toch… het echte Nieuwjaarsfeest is “Songkran” – de start van het Boeddhistische nieuwe jaar. Op 13 april a.s. gaan we in Thailand van het jaar 2557 naar 2558! Ook dan wensen Thai elkaar ‘Sawadee Pi Mai’, en dan ligt wél alles stil en viert iedereen feest, soms wel een week lang.
Koud..! – in Thailand..?!
In december hadden we hier een koude periode. ’s Nachts daalde de temperatuur regelmatig onder de 10 graden – wel boven nul, maar… in een ‘huis-met-kieren-zonder-verwarming’ voelt het dan ’s morgens echt koud. Ik begrijp nu waarom de bergbewoners vaak zo warm gekleed gaan. Het is geen luxe of modegril dat vele op de scooter of achterop een pick-up auto een ski jack, handschoenen en een bivakmuts dragen.
Ochtendzonnebad…
Net als in veel Thaise agrarische dorpen wonen er in Mae Ann veel ‘senioren’. Binnen een straal van 1 km tel ik meer dan vijfentwintig 65-plussers, tien van hen zijn dik boven de 80 – (van Oosterlingen de leeftijd schatten vind ik erg moeilijk). Uiteraard is het merendeel vrouwen – het échte ‘sterke geslacht’..!
De ‘grootjes’ worden door iedereen liefkozend “Jay” genoemd [‘Jay’ = Groot of Groots en ook Hart]. Het ontroert mij regelmatig als ik zie met hoeveel respect, aandacht en zorg Thaise jongeren de ouderen bejegenen. Soms worden ze letterlijk op handen gedragen, én… er wordt naar ze geluisterd – ze worden heel serieus genomen. Thaise jongeren bejegenen elke oudere alsof het hun eigen grootouder betreft. (Als buitenlander – Farang – krijg ik a.h.w. nog meer respect, zelfs de ouderen buigen vaak diep voor me.)
Hier zijn de senioren allemaal nog actief; ze koken, houden huis en erf schoon, hakken houtjes voor het kook-vuur enzovoort. Vele werken nog op het land of in de boomgaard, of ze ‘oogsten’ groente en vruchten in de natuur.
De natuur die zichzelf ademt…
Veel oudjes gaan ’s morgens bij elkaar op bezoek. Elke ochtend zie ik broze besjes door mistig zonnegoud kuieren – warm aangekleed, gebreide muts op en steunend op een bamboestok. Tussen acht en tien zitten ze op een bank, stoel of muurtje voor het huis waar ze op bezoek zijn. Ze zitten met hun rug naar de zon en laten zich opwarmen en koesteren – ze keuvelen zachtjes en enkele roken een dikke zelfgemaakte sigaret-sigaar – tafereeltjes vol vredige vriendelijkheid – “de natuur die zichzelf ademt”.
Helaas leidde de koude periode bij mij tot lijfelijk ongemak – virale en bacteriële aandoeningen aan m’n luchtwegen – (deskundig jargon voor griep en ontstekingen). Gelukkig bleven m’n bronchiën en longen vrij. Ik weet nu dat ik bij extreme weer-overgangen moet oppassen – m’n lichaam was altijd al gevoelig, naïef om te verwachten dat dit in Thailand anders zou zijn. En… zeg nou zelf, van ’s morgens 7 graden naar overdag 27+ is best extreem.., toch?
Zorg-zonder-zielig-doen…
Ik heb ontdekt dat Thai zieken zoveel mogelijk met rust laten en vooral erg weinig over de aandoening praten. Hierover schreef ik al vaker. Ze doen niet sentimenteel en het lijkt of ze de ziekte negeren – niet dat ze hem afwijzen of er onverschillig over zijn – alleen: ze ‘vechten’ er niet tegen maar ‘aanvaarden’ hem als deel van het bestaan en laten hem verder links liggen als een ‘onwelkome gast’. Ze besteden vooral aandacht aan versterking en heling – focus op gezondheid en zorg-zonder-zielig-doen dus. Een remedie die trouwens door de moderne wetenschap wordt bevestigd. En ja, ik weet het: “makkelijk gezegd Luc..“ – het is ook niet zo dat ik ‘precies weet hoe het moet’..! Ik experimenteer veel en leer er steeds meer van…
Hier eindigt Blog nr. 5. Dit keer geen foto’s door een camerastoring – sorry.
In de volgende Blog..:
Aanpassingen & Nieuws…
In Blog nr. 6 schrijf ik over wijzigingen in Blog-opzet en Website, én… goed nieuws: alle online sessies leidden in 2013 tot vooruitgang..!
Tot gauw…
Hartelijke groeten,
Luc
Reageren..?
– Stuur mij een Email: » Luc@lucaalbrecht.nl…
– Overige opties – zie: » Contact…
– Zie ook: » Disclaimer- Privacy…
